Vikan - 20.01.1977, Blaðsíða 40

<c Gróa
þcgar Sólveig rúllaði
Emil van Gorek virðir þær fyrir
sér nokkra stund, en segir síðan:
„Mikið erþetta skemmtileg sjón,
ég myndi vilja mála ykkur.”
„Eruð þér listmálari?” spyr Gróa
„Nei, nei, ég er fúskari.” Og nú
brosir hann svo allt andlitið ljómar.
Stuttu seinna kemur Nursie með
kaffið. Van Gorek býður henni bolla
með þeim og þau spjalla glaðlega
saman. Um kvöldið hjálpar van
Gorek þeim Gróu og Nursie að
koma börnunum í háttinn.
. Hr. Ashton er þögull og niður-
dreginn við kvöldverðinn og fer til
herbergis síns að honum loknum.
Gróa fer líka til síns heima, hún
ætlar að skrifa nokkur bréf til vina
sinna. Svo þarf hún lika að undir-
búa verkefni morgundagsins fyrir
Cora May.
Ekki hefur hún setið lengi, þegar
drepið er á dyr hennar og inn kemur
Derek Ashton. Gróa er hissa,
Ashton hefur aldrei fyrr gert henni
heimsókn, en hún býður honum
sæti i hægindastólnum.
Derek Ashton horfir leiftrandi
augum á Gróu:
„Hvernig getið þér verið svona
heimskar?” segir hann. „Getið þér
ekki skilið, að fólk eins og við á að
standa saman? Eruð þér svo mikið
flón, að halda að þetta tal hús-
bændanna hér um að vera eins og
einn af fjölskyldunni sé eitthvað
sem stendur, ef á reynir? Og haldið
þér, að frú Palmer liti það hýru
auga, ef hún vissi, að þér umgang-
ist Nursie á sama hátt og^ hana
sjálfa? Þótt þessi vitlausi diplómat
sé falskur og fleðulegur við negra-
kerlingu, þá hef ég ekki skap til
þess.”
Gróa starir undrandi á Ashton,
hún hefur aldrei heyrt hann tala
svona mikið í einu og aldrei séð
hann svona æstan. Hann sem er
vanur að vera snyrtimennskan upp-
máluð. kembdur og strokinn, er nú
tætingslega til fara i óhnepptum
jakka, með skakkt hálsbindi og úfið
hár.
Hver þremillinn hefur hlaupið i
hann, hugsar hún. Upphátt segir
hún:
„Herra Ashton, hvað hefur
komið fyrir?”
„Hvað hefur komið fyrir? Hvað
hefur komið fyrir?” Étur hann eftir
henni. „Þérskiljið ekkert, þér viljið
ekkert skilja, þér eruð blindar eins
og krakkinn, sem þér eruð alltaf
með. Getið þér ekki skilið, að við
erum misnotuð? Þau eru að kaupa
sálir okkar, eins og þau eiga raun-
verulega svertingjana og hvítu
aumingjana, sem vinna á bómullar-
ekrunum. Hefur þú komið niður að
hreysunum, þar sem þetta fólk býr?
Hefur þú fundið dauninn, sem
leggur þaðan, eða séð skítinn þar í
kring?” Án þess að taka eftir er
hann farinn að þúa hana. „Hefur þú
séð börnin og konumar, sem hírast
þar soltin og skitug? Það er annað
með Nursie, Amanda og þjónana,
þau em æðri stéttar og hafa engin
afskipti af hinum negmnum. Ekk-
ert af þessu hefur þú séð eða vilt
sjá. Þessir negrar þarna niður frá
em ekkert minna ánauðugir en afar
þeirra og ömmur vom fyrir sextiu
ámm. Komdu bara með mér og þá
skaltu sjá.”
Gróa starir gapandi á hann. Á
huga hennar leita myndir, sem hún
hefur enga athygli veitt. Það er
satt, hún hefur aldrei farið niður að
kofunum á gönguferðum sínum.
Einfaldlega vegna þess, að Palmer-
hjónin réðu henni frá þvi.' Þau
sögðu, að verkamennirnir væm oft
dmkknir á kvöldin og þá væri ekki
óhætt fyrir konu að vera ein á ferð
nálægt þeim.
Loks hefur hún rænu á að spyrja:
„Hvernig vitið þér þetta allt, herra
Ashton? Þér hafið ekki verið svo
lengi hér. Ég hef þó verið hér á
annað ár og ekki orðið vör við
annað en Palmer-hjónin séu besta
fólk.”
„Það em þau eflaust,” segir
Ashton. „En þau em alin upp við
það að menn séu misgóðir eftir
kynþáttum og þeim finnst allt í lagi
að meðhöndla svertingjana eins og
múldýr. Verstir allra em þó Nursie
og hennar likar, sem svíkja sinn
eigin kynstofn í von um að hljóta
klapp húsbændanna að launum.
Þau em eins og rakkarnir, sem
koma skríðandi á kviðnum, og
flaðra upp um húsbó»da sinn með
fleðulátum.”
Nú getur Gróa ekki á sér setið, en
segir:
„Hvernig er með yður herra
Ashton, komuð þér ekki hingað i
þeirri von að hljóta molana af borði
ríka mannsins? Eða komuð þér til
þess að frelsa heiminn?”
TJngi maðurinn roðnar og verður
vandræðalegur sem snöggvast, en
svo blossar reiðin aftur upp í augum
hans og hann hrópar um leið og
hann stekkur á fætur:
Framhald í næsta blaði.
Renault R 5 nefnist sérstakur
flokkur í kappakstri i Danmörku og
Svíþjóð, og í þeim flokki er ein-
göngu keppt á Renault R 5 bilum.
Þegar öryggisreglumar vom gerðar
fýrir þennan flokk þótti mörgum
meira en nóg um, því öryggis-
kröfurnar vom svo strangar og þar
af leiðandi dýrar. Sá sem samdi
þessar reglur heitir Mogens Hjere,
og hann fékk víst að heyra það
nokkmm sinnum, að reglurnar hans
væm tómt píp og að í svona
kappakstri þyrfti sko ekki þvílíkan
útbúnað.
\ flcygiícrð
UMSJÖN:
ÁRNIBJARNASON
40VIKAN 3. TBL.