Vikan - 15.05.1980, Page 22

Framhaldssaga
föngum. Þau reyndu þannig að bæta
sjálfum sér upp missi Jóhönnu með gjöf-
um til dóttursonarins. Þau hringdu
einnig oft, en það hafði lítið gildi fyrir
barnið sem kunni ekkert að meta utan-
bæjarsímtöl.
— pilly, þetta er amma.
— Og afi. Ég er hérna líka, Billý.
— Ó, hæ.
— Hvernig liður þér, Billy? Hvað
ertu að gera? spurði amrnan.
— Ekkert.
—'Ekkert? Ja, hérna. Stór strákur
eins og þú hlýtur að vera að gera eitt-
hvað.
— Ég er að leika mér.
— En indælt. Heyrirðu það, Sam,
hann er að leika sér. I hvaða leik ertu?
— Fiskaleik.
— Fiskaleik, það er indælt. Hvað er
fiskaleikur?
— Fiskaleikur er þannig að ég ligg'á
rúminu mínu í náttfötunum og læt till-
ann á mér standa upp í loftið eins og
fisk.
— Ó!
Hvers konar drengur var hann? Billy
var opinskátt og einlægt barn. Hann átti
til dæmis oft til að segja upp úr þurru: —
Pabbi, en hvað þetta er skemmtilegur
dagur. Ted fannst hann yndislegur
drengur. Hann hafði sig lítt í frammi í
þeim hörkulegu leikjum sem börnum er
titt að leika og Ted velti þvi fyrir sér
hvort það væri eðli hans. Mundi Billy
verða fremur óframfærinn eins og hann
sjálfur?
Imyndunarafl Billys kom honum á
óvart. Sögur af fljúgandi kanínum,
strumparnir í lestarferð til Parísar, stafir
sem urðu að geimskipum, marmara-
kúlur sem urðu að vélum. Intyndunarafl
hans var svo fjörugt að Ted leitaði ráða
hjá barnalækni. Var þetta eitthvað til að
hafa áhyggjur af? Læknirinn sagði að
hann mætti vera þakklátur fyrir þennan
eiginleika barnsins. Ted létti mjög og
hélt áfram að ræða lífið og tilveruna við
Billy.
— Hvað gerðirðu, pabbi, þegar þú
varst litill?
— Lékméreinsogþú.
— Horfðirðu á Sesamístræti?
— Nei. Þá var ekkert sjónvarp til.
Hann átti bágt með að skilja það.
— Hafðirðu ekkert sjónvarp?
— Það var ekki búið að finna það
upp. Það hafði engum dottið neitt slíkt i
hug.
Barnið reyndi að skilja að jafn raun-
verulegur hlutur og sjónvarp hefði einu
sinni ekki verið til.
— En eplasafi?
— Jú.viðhöfðumeplasafa.
Hvernig tilfinning er það, Billy, að
vera fjögurra ára og reyna að skilja til-
veruna? hugsaði Ted.
Á föstudagskvöldið bauð Ted Billy á
Burger King.
— Var Burger King til þegar þú varst
lítill strákur?
— Nei, Billy. Enginn Burger King.
— Hvað meira var ekki til?
— Það var enginn McDonald’s.
Engir geimfarar. Og frystihólfin í ísskáp-
unum voru svo lítil að þar var ekki hægt
að geyma neinar ísbirgðir. Og engar
mömmur sem hlupust á brott frá ungum
syni og eiginmanni, hugsaði hann með
sjálfum sér.
Dan, lögfræðingur og aðdáandi knatt-
spyrnuliðsins Risanna, mælti með lög-
fræðingafyrirtækinu Shaunessy og
Philipp. Hann bætti við að John Shau-
nessy væri líka aðdáandi Risanna. Shau-
nessy, sem var hávaxinn og myndar-
legur maður á sextugsaldri, eyddi líka
fyrstu fimmtán minútunum af viðtali
þeirra í að tala um þróun aðdáenda-
klúbba Risanna. Sennilega til að komast
í betra samband við væntanlegan við-
skiptavin sinn. Svo sneru þeir sér að mál-
efnum Teds.
— Ég tel að þetta sé afskaplega ein-
falt mál.
— Ekkert mál er einfalt. Ég get talið
þér um tuttugu dæmi um svipuð mál er
virtust einföld — en voru það ekki.
— Hlifðu mér. Sagði Dan þér upp
alla sögu?
— Konan þín stakk af. Hún sendi tnn
nauðsynleg skjöl og er tilbúin að skrifa
undir hvaðsem er.
— Segðu mér hvernig þetta gengur
fyrir sig. Hvað tekur þetta langan tima?
Hver er kostnaðurinn?
— Allt í lagi. Ég vil að þú vitir að við
tökum að okkur svona mál fyrir báða
aðila. Hvort sem það nú er eiginmaður-
inn eða eiginkonan. Við höfum séð sitt
af hverju og ég vil vara þig við. skiln-
aðarmál geta verið viðsjárverð. Til að
byrja með mundi ég ráðleggja þér að
sækja um skilnaðinn hér, þar sem þú átt
lögheimili hér. Hugsaðu ekkert um
liana. Þú getur valið um tvær leiðir —
brotthlaup, það tekur um ár. Of langur
tími. Eða grimmdarlega og ómannéskju-
lega framkomu, það tekur nokkra mán-
uði.
— Grimmdarlega og ómanneskju-
lega ...
— Þá þarftu að fara til læknis. Hann
segir að þú sért slæmur á taugum. Þú ert
slæmur á taugum, er það ekki?
1 '»T. Ég veit ekki.
— Þú ert slæntur á taugum. Hvað
seinni spurningu þina snertir: Tvö þús-
und dalir.
— Ó.
— Ég er, eins og máltækið segir,
gamall í hettunni. Ég kenni við St. Johns
háskólann. Ég skrifa i fræðirit. Ég er
ekki ódýr. Sumir fara fram á minna,
aðrir meira. Kannski borgar sig fyrir þig
að leita fyrir þér.
— Ég held að ég hafi ekki lyst á því.
Allt í lagi, til fjandans með það. Við
verðum saman í þessu.
— Gott. Það er nauðsynlegt fyrir þig
að hafa góðan lögfræðing, Ted. Það þarf
að ganga vel frá öllum hnútum í skiln-
aðarmálum. 1 eitt skipti fyrir öll. Það er
líf þitt sem um er að ræða.
Hann bar traust til þessa lögfræðings.
En 2000 dalir. . .
Hann grunaði að Jóhanna léti hann
hvort sem er sitja uppi með reikninginn.
Leikskólinn sem Billy var í hélt ódýrt
sumarnámskeið fyrir börnin alla virka
morgna og Ted skráði hann i deild fóstr-
únnar hans. Hún hafði reynst Billy mjög
vel á þessum reynslutíma haná og hún
sagði Ted að drengnum virtist ganga vel
að sætta sig við breytingarnar.
— Börn eru sveigjanlegri en við
höldum,sagði hún.
Ted hafði dregið úr helgarferðunum
og fannst ekki lengur sem hann yrði að
sjá um hvern klukkutima i lífi Billys.
Það var leikvöllur í nágrenninu sem
bauð upp á klifurtæki sem Billy hafði
mikið dálæti á, tjörn með gosbrunni, út-
sýni yfir báta á Austurá og götusala sem
seldi gosdrykki og is. Ted sat á bekk og
las i blaði meðan Billy rólaði sér eða
borðaði ís. Ted vildi ekki venja liann á
að leika bara við pabba sinn en
dagurinn leið aldrei svo að þeir léku sér
ekki meira eða minna saman. Ted var
áreiðanlega hávaxnasta manneskjan í
klifurgrindinni eða á vegasaltinu.
Stundum tók hann líka þátt í
þykjustuleikjum Billys.
— Viðskulum þykjast vera apar.
— Hvernigapar?
— Þú ert pabbaapinn og ég er
krakkaapinn. Svo klifrum við um á leik-
vellinum.
— Ekki alls staðar.
— Viðgetumklifraðupprennuna.
— Allt i lagi, ég skal klifra upp renn-
una.
— Og þú verður að rymja eins og api.
— Pabbi þinn rymur ekki eins og api.
— Og þú verður að skriða um á jörð-
inni.
22 Vikan 20. tbi.