Vikan - 15.05.1980, Qupperneq 24

Framhaldssaga
lægt fertugu, fylgdist með því hvernig
hinum likaði kjúklingurinn hennar.
Geðlæknirinn, axlasiginn og ómann-
blendinn maður nálægt fimmtugu, hafði
litið til málanna að leggja. Sonur hans,
axlasiginn, ómannblendinn unglingur
sem virtist líka á fimmtugsaldri, hafði
heldur ekkert til málanna að leggja.
Náttúrulækningafrúin hafði greinilega
uppgötvað næringargildi eigin vara —
hún var 155 cm á hæð en um það bil 95
kíló á þyngd. Hin ljóshærða dóttir henn-
ar var nokkrum þumlungum hærri og
nokkrum pundum þyngri. Þær borðuðu
næstum því heila súkkulaðiköku í ábæti.
Larry leit inn eftir kvöldmatinn.
Vinirnir tveir höfðu sjaldan sést á und-
anförnum árum og að sjá Larry aftur á
þessum slóðum, þar sem þeir höfðu einu
sinni verið saman á kvennaveiðum, með
þverrandi hár og stækkandi maga
minnti Ted á hverfulleika tímans.
— Fín partí í kvöld. Flottar píur.
Þetta hafði að minnsta kosti ekki breyst.
— Égverðaðvera hjá Billy.
— Komdu bara með Billy með þér.
Við útvegum honum drátt.
— Stórkostlegt, Larry!
— Auðvitað. Þetta er Fire Island,
gamli félagi.
Og hann fór með Gloriu, sem hafði
skipt um hasar júgur-skyrtu vegna þess
að hún hafði fengið matarbletti í hina.
Ted og Billy áttu ánægjulega daga á
ströndinni. Ted gat meira að segja tekið
þátt í nokkrum handboltaleikjum meðan
Billy byggði sandkastala. Larry hringdi
frá skemmtigarðinum á Hafströndinni
síðdegis á sunnudag. Hann ætlaði að
hitta Ted klukkan sex og aka honum í
bæinn. Gamli, áreiðanlegi Larry.
— Ó, það er dálítið sem mig langar til
að biðja þig um. Ekki minnast neitt á
mig við Gloríu. Við erum hætt að vera
saman.
— Larry, hvernig getið þið verið hætt
að vera saman? Þið voruð aldrei
saman.
— Jú, í viku. En hvað með þig, félagi.
Hittirðu einhverja?
— Ég reyndi ekkert til þess.
— Komdu þér þá til þess. Hertu upp
hugann og náðu þér i kvenmann.
Nú voru fjórir mánuðir liðnir frá
brottför Jóhönnu. Hann hafði ekki
komið nálægt kvenmanni. Hann hafði
ekki komið nálægt neinum öðrum kven-
manni öll þau sex ár sem þau Jóhanna
voru saman.
— Það er svo langt síðan, sagði Ted.
— Ég kann ekki einu sinni tökin á þessu
lengur.
Gloria hringdi bjöllu til að kalla alla
saman. Hún bað Ted afsökunar á því að
honum gæti fundist þetta minna dálitið
á heraga, en hún hringdi nú samt bjöll-
unni.
— Það hjálpar til að halda uppi aga i
húsinu, sagði hún.
Þannig komu þau öll saman á sunnu-
dagskvöldið til að deila útgjöldunum.
Þetta voru húsvenjur sem hann var bú-
inn að gleyma — skipting á útgjöldum.
En nú var spurningin hvort Ted vildi
halda áfram að vera með í púkkinu?
Hans hlutur yrði 200 dalir og Larry
sagði að það væri töluvert undir mark-
aðsverði.
— Ég er ekki viss, sagði hann og hin
störðu öll á hann eins og hann hefði þar
með eitthvað persónulegt á móti þeim.
— Ég ætla fyrst að tala við félaga
minn.
Billy var úti í feluleik með vini sem
hann hafði eignast i næsta húsi. Ted
sagði að þeir yrðu að fara heim og ætlaði
að fara að bæta við að nú yrðu þeir að
ákveða sig hvort þeir vildu koma aftur,
þegar Billy fór að hágráta. Hann vildi
ekki yfirgefa vin sinn, húsið sitt, eyjuna
sina. Ted borgaði 200 dalina. Nú var
hann opinberlega orðinn meðlimur, ein-
stætt foreldri í CHEZ GLORIA.
Það var múgur og margmenni á Haf-
ströndinni um helgar, fólk rölti á milli
bara og leitaði uppi heimapartí. Fólkið í
húsi Teds hélt sig meira heirna við. Það
var honum til mikilla þæginda. Hann
gat setið hjá þeim hinum í stofunni,
talað eða lesið og enginn neyddi hann til
að taka þátt í kapphlaupi einhleypra
fyrir utan.
— Ég er svo uppgefin um helgar,
sagði Martha. — Ég hlakka bara til þess
að slappa af.
En Ted fann til aukinnar spennu í
húsinu sem jókst um hverja helgi.
Martha, Ellen og Gloría fóru í itrekaðar
herferðir á kvöldin en komu snemma
heim án þess að hafa hitt neinn. George,
geðlæknirinn, stóð varla upp úr stólnum
sínum. Billy var sá sem skemmti sér best
af öllum. Hann átti fimm ára gamlan
vin í næsta húsi. Hann hét Joey og þeir
léku sér saman á sólpallinum eða hjól-
uðu ásamt fleiri börnum á rauðu þríhjól-
unum sínum upp og niður götuna.
Á laugardagskvöldi, þriðju vikuna
spm.hapn var þarna, sat Ted einn í stof-
,unni með George. Þeir voru báðir að
lesa. Honum fannst hann verða að segja
eitthvað við George. Þeir töluðu sjaldan
saman.
— Er þetta skemmtileg bók, spurði
Ted, sem var auðvitað ekki uppörvandi
til samræðu.
— Já.
George hélt áfram að lesa.
— Um hvaðfjallar hún?
Er það í rauninni ég sem spyr svona
kjánalega? Hann óskaði að hann gæti
dregiðallt til baka.
— Ellihrumleika, svaraði George og
það batt enda á samræðurnar.
Hálftíma síðar lokaði Ted bókinni
sem hann hafði verið að lesa um úthafs-
fræði og bauðgóða nótt.
— Fór konan frá þér? spurði George
skyndilega. Ted til mikillar undrunar.
— Já. Fyrir nokkrum mánuðum.
— Einmitt það.
George virtist vera að hugsa málið.
Ted beið. Þrátt fyrir allt var maðurinn
geðlæknir.
— Ég held — George talaði hægt
eins og hann vildi vanda hvert orð. —
Ég held að þú ættir að gera meira að því
að fara út.
— Ætti ég að fara meira út? George,
jafnvel móðir min hefði getað gefið mér
þetta ráð.
Hann gat ekki lengur skotið því á
frest. Það var komið fram í miðjan
ágúst. Billy var heima hjá vini sínum og
hafði verið boðið í kvöldmat. Ted mundi
verða einn næstu tvo timana og það var
opið hanastélsboð í nágrenninu. Hann
blandaði sér drykk og lagði af stað með
glasið í hendinni. Þar sem hann gekk
eftir götunni á leið i partíið með ísinn
glamrandi í glasinu og sá alla hina á
sömu leið með ísinn glamrandi í glasinu
þyrmdi allt i einú yfir hann. Hann
mundi koma auga á hana á sólpallinum,
fallegustu stúlkuna í boðinu, og hann
mundi koma því þannig fyrir að hann
fengi heimilisfang hennar og síma-
númer. Og svo mundu þau hittast í borg-
inni, byrja að vera saman og þau mundu
giftast, og . . . Jóhanna, Jóhanna, hvar
ertu? Hann fann tárin læðast fram í
augnkrókana en reyndi að spyrna á
móti. Hann ætlaði ekki að láta hana
hrósa svo miklum sigri.
Larry var þarna og hélt utan um nýj-
ustu, brjóstastóru uppgötvunina sína.
Hann veifaði til Teds og Ted reyndi að
ryðja sér braut gegnum mannþröngina
um leið og hann gaf stúlkunum auga.
Gömul viðbrögð.
— Halló, félagi! Ted, þetta er
Barbara. Og vinkonur hennar, Rhoda og
Cynthia.
Vinkona Larrys var lagleg, stífmáluð
og heimsvön. Þær voru allar rúmlega
þrítugar. Rhoda var stutt, digur og með
24 Vikan 20. tbl.