Vikan - 12.06.1980, Qupperneq 35

band hans stóð og féll með því
að honum tækist að útvega sér
prógramm á Don Juan þetta
kvöld. — Bara að við hefðum
eitthvert tæki sem dygði okkur
til að veiða snepilinn upp, sagði
hann og leitaði villt í vösum
sínum. Allt í einu setti hann
dreyrrauðan. Upp úr vasanum
dró hann hlut sem einna helst
líktist brjóstahaldara. Af langri
reynslu vissi ég að óþarfa
forvitni þjónaði engum tilgangi
og því bað ég ekki um skýringu.
Aftur á móti hafði ég fengið
stórgóða hugmynd. — Hvað
ertu að tyggja? spurði ég.
— Tyggigúmmí, svaraði
hann. Ég er alltaf með tyggjó
þegar ég smakka áfengi . . .
lyktin, þú veist.
Auðvitað skildi ég þetta allt.
Ég bað hann að lána mér bæði
tyggigúmmíið og brjósta-
haldarann, klindi gúmmíinu í
annan enda brjóstahaldarans og
lét síðan allt volsið síga niður
um ristina í átt að týnda
prógramminu sem lá í myrkrinu
engum til gagns. Eldspýtu-
stokkurinn úr klámklúbbnum
kom nú aftur í góðar þarfir og
lýsti upp veginn að prógramm-
inu. Þegar brjóstahaldarinn var
beint ofan við prógrammið lét ég
hann falla og dró hann síðan
aftur upp. Og viti menn —
prógrammið lafði við. Tyggi-
gúmmi var þá eftir allt til fleiri
hluta nytsamlegt en þess eins að
eyða áfengislykt af miðaldra
mönnum með slæma samvisku.
Éjarvistarsönnunin var aftur í
lagi.
Sá skemmtanasjúki var ekki
seinn á sér að stinga prógramm-
inu aftur í vasann, bauð mér
síðan vindil og rétti mér höndina
í kveðjuskyni. — Þakka þér
kærlega fyrir, sagði hann. — Þú
getur treyst því að það líður á
löngu þar til ég fer aftur á stúf-
ana veifandi vængjunum í allar
áttir. Ég hef lært mína lexíu í
kvöld.
— Bíddu aðeins, skaut ég inn
i. — Heldurðu að það sé ekki
betra að ég fjarlægi þetta! Ég
tók vasaklútinn minn og
þurrkaði varalit af vanga hans.
Setti svo klútinn aftur í vasann.
— Heyrðu! æpti ég á eftir
honum. — Þú gleymdir að taka
brjóstahaldarann, eldspýtu-
stokkinn og næturklúbbs-
prógrammið!
En það var of seint —
maðurinn var horfinn.
Ég lét staðar numið við
útskýringar mínar. Enn einu
sinni leit ég yfir hlutina sem
Maríanna hafði látið á nátt-
borðið mitt. Prógrammið úr
næturklúbbnum með mynd af
þeirri berrössuðu á bls. 2,
eldspýtustokkur úr Club Sex,
brjóstahaldari af siðlausari
sortinni og vasaklútur með
varalitsklínu.
— Maríanna mín! Leyf mér
að útskýra, sagði ég og leit
ákveðið í augu hennar en út úr
þeim skein ekkert nema nagandi
efi.
— Auðvitað hefði ég átt að
henda öllu þessu drasli, en þegar
menn eru með góða samvisku
þá hugsa þeir ekki um svoleiðis
lagað. Núna veistu alla vega
ástæðuna fyrir því að ég get ekki
sýnt þér miðana á Don Juan,
hvað þá prógrammið. Og þér
ætti líka að vera ljóst hvers
vegna ég kom heim klukkan tvö
en ekki hálfellefu þegar sýning-
unni í Óperunni lauk ...
Maríanna stökk upp um
hálsinn á mér.
— Meira fíflið get ég verið!
Hún hló innilega gegnum tárin.
— Þú ættir bara að vita hvað
ég hugsaði þegar ég fann þetta
drasl í vösunum þínum.
— Mér er sama hvað þú
hugsaðir, sagði ég. — Það skiptir
ekki máli lengur — þér er
fyrirgefið!
Svo bað ég hana um að fara
fram í eldhús og rista tvær
brauðsneiðar í viðbót handa
mér...
Þýð.: ej
24. tbl. Vikan 35