Vikan - 31.05.1984, Qupperneq 42

Lí Framhaldssaga
Tólfti hluti
Hún tók saman blaðabunkann,
tók eftir því að uppköstum fylkis-
foringjans hafði veriö talsvert
breytt með snyrtilegri en
þvingaðri rithönd Andersons. Það
var ábending um mikilvægi þessa,
hvað svo sem það var. Hún af-
sakaði sig og fór að skrifborðinu
sínu til aö vera viss um að hún
gæti lesið allar athugasemdirnar
áður en hún færi í herbergið með
skrifvélinni.
Tuttugu minútum síöar birtist
fylkisforinginn og staldraði viö til
að gægjast yfir öxl hennar. „Er
ekki allt í lagi?” spurði hann. Hún
benti á nokkur minni háttar vafa-
atriði.
„Jæja, því fyrr sem þú getur
hafist handa því betra,” sagði
hann vinsamlegur en þó ákafur.
Hann kunni vel við Söndru og þau
hjónin buðu henni oft heim til sín,
fundu hvað hún var einmana. Hún
var duglegur og viljugur einka-
ritari, þó hún væri ekki hug-
myndarík, og honum þótti leitt aö
tilraunir þeirra til að koma henni í
kynni við ókvænta foringja höfðu
ævinlega mistekist. Það sem að
henni var var að hún hafði engan
kynþokka. Hann klappaði henni
blíölega á öxlina. „Ég verð í skrif-
stofunni minni ef þú þarft á mér
aðhalda.”
Þegar Sandra var búin aö slá
allan textann inn í vélina gerði
hún sér grein fyrir því að Ander-
son hershöföingi hafði ekki verið
aö ýkja þegar hann talaði um
erfiða aðstööu. Þær hernaöar-
ráðstafanir sem hann var að mæla
með við ýmsar ríkisstjórnir hófust
á smáatriðum í sambandi viö al-
gjöra lokun sjóleiða við
Svalbarða sem norski, breski og
bandaríski sjóherinn áttu þegar
að koma á. Framhaldið var að
biðja um alls kyns ráðstafanir frá
öllum evrópskum NATO-ríkjum.
Margar virtust minni háttar, svo
sem að tryggja eldsneytisbirgöir á
ISKOLD ATOK
42 Vikan 22. tbl.