Vikan - 05.12.1985, Blaðsíða 6

Hákon Jóhannsson var um margra ára skeið
kenndur við verslun sína, Sport á Laugavegin-
um, en dró sig út úr rekstrinum fyrir nokkrum
árum.
Það er mikill munur á Þorláksmessu hjá mér nú frá því sem áður var.
Þetta var erilsamasti dagur ársins og maður varð að vinna langt fram á
nótt, stöðugur straumur fram að lokun. Lengi vel var opið til tólf á mið-
nætti á Þorláksmessu en síöar til ellefu og það var miklu skárra. Þetta
var erfiður dagur en gaman að vera í búðinni við störf og alltaf ánægju-
legt að hitta viðskiptavinina. Það var ekki nema sjálfsagður hlutur að
koma með smurt brauö fyrir starfsfólkið sem vann alltaf mjög vel þó
mikið væri að gera.
Núna, eftir að ég fór að hafa hægt um mig, reyni ég yfirleitt að fara í
útreiðartúr á Þorláksmessu. Ég er búinn að taka hestana inn fyrir jól og
það þarf að huga að ýmsu í sambandi viö þá. Þorláksmessan er ágætur
dagur til að ríða út og þá hefur maður það rólegt og svo reyni ég að kom-
ast einhvern annan dag í útreiðartúr yfir hátíðarnar. Ég er feginn að
hafa haft vit á að hætta nógu snemma að reka verslunina og geta nú not-
ið þess að eiga náðuga daga.
Steinunn Sigurðardóttir, Ijóðskáld, rithöfund-
ur og þekkt fjölmiðlakona bæði í útvarpi og
sjónvarpi, ber Þorláksmessu heldur vel söguna.
Ég fer alltaf í jólaglögg til Sigfúsar Daðasonar og Guðnýjar Ýrar
Jónsdóttur á Þorláksmessu. Þar er alltaf gaman, maöur hittir ýmis
andans stórmenni, fær drykk í góðra manna félagsskap og nýtur gest-
risni þeirra hjónanna. Boðiö stendur allan daginn og maður getur komið
hvenær sem er. Þetta er gamall siður og ég hef verið með í nokkur ár.
Þetta er nú eiginlega það skemmtilegasta sem ég geri þennan dag.
Þorláksmessan er annars hjá mér eins og hjá öllum, mikil hlaup og
verið að pakka inn síðustu gjöfunum, eyða síðustu krónunni. . .
Ég geri akkúrat ekkert fyrir jólin nema að laga til, ég hætti að baka til
jólanna eftir að ég reyndi að baka piparkökuhús fyrir dóttur mína og
það varð eins og bílskúr og þurfti að henda því. Þá hætti ég.
Ég er voðalega hrifin af því að fá frekar jólaglögg hjá Sigfúsi og Guð-
nýju en skötu, skata er tradisjón sem hefur aldrei verið neitt í kringum
mig og skiptin tvímælalaust mér í hag. Maður fer stundum í búðir eftir
jólaglöggina svo þetta er pent, afskaplega pent. Maður reynir að vera
ekki alveg á perunni þegar maður er að kaupa síðustu pakkana.
— Er mikið skáldaval hjá Sigfúsi og kannski einhverjir sem eiga bæk-
ur á jólamarkaðinum?
Já, já, það er oft.
— Hefur þá einhver haft tíma til að lesa þær?
Já, alltaf einhverjir en ekki venjulegar húsmæður. Ég er ekki venju-
leg húsmóðir þannig að ég hef stundum lesið einhverjar þeirra.
Ögmundur Jónasson, fréttamaður á sjón-
varpinu, er einn þeirra manna sem geta alltaf
lent í því að vinna á Þorláksmessu og þekkir því
tvær hliðar á þeim degi.
Þorláksmessa, já, þá er maður að pakka inn jólagjöfunum og taka til.
Ég hef þann ávana að gera alltaf allt á síðustu stundu, það eru álög á
manni ef maður er að pakka niður í ferðalög eða undirbúa jólahaldið.
Það virðist ómögulegt að hafa það öðruvísi. Þetta er því prýðilegur dag-
ur og það ótrúlega er að maður afkastar margra daga vinnu á einum
degi.
Þegar ég er að vinna á Þorláksmessu lendir allt sem ég á að gera á
öðrum. Af Þorláksmessum undanfarinna ára held ég að ég hafi verið að
vinna um það bil helminginn.
Skötu borða ég aldrei, hvorki á Þorláksmessu né aðra daga. Það eru
alltaf einhver hlaup og stress þennan dag á hvorum staðnum sem ég er,
hér á sjónvarpinu er alltaf eitthvert boð fyrir jóhn. Ég veit hreinlega
ekki hvort það er á Þorláksmessu eða einhvern annan dag, ég hef bara
aldrei farið.
6 Vikan 49. tbl.