Vikan - 05.12.1985, Blaðsíða 4

Sverrir Hermanns-
son menntamálaráð-
herra borðar skötu
(ekki með zetu þó) á
Þorláksmessu — ann-
að væri víst óhæfa fyr-
ir annálaðan Vestfirð-
ing, en hann lætur
ekki þar við sitja. . .
Ég held Þorláksmessu hátíðlega með því að
bjóða nokkrum nánum vinum til hádegisverð-
ar og sé um það sjálfur. Það er karlaselskap-
ur og ég matreiði kæsta, vestfirska skötu með
þeim hætti sem alkunna er á Vestfjörðum og
var étin þennan eina dag ársins. Þannig var
þetta alla mína æskutíð á heimili foreldra
minna og ég hef aldrei hvikað frá því og mun
ekki gera.
Þeir eru ekki mjög margir sem mæta, átta
til tíu karlmenn, yngri mennirnir eru þyrjaðir
að koma, sonur minn og tengdasonur, en þeir
eru allir stórir neytendur og ég held ég megi
fullyrða að þeir hlakka til að koma.
— Er enginn sem skorast undan því aö
borða skötuna?
Nei, nei, nei, nei, ekki sem ég hef boðið, þeir
taka því með þökkum. En ég hef þetta að vísu
ekki einmælt, ég hef hangiket og harðfisk
með, síldarrétti og svo náttúrlega rúgbrauð
og annað sem til fellur. Þeir sem vilja fá
júbilem Álaborgarákavíti eða gamalt íslenskt
brennivín sem er það albesta. Aðrir drekka
bara pilsner eða fá sér hvítvínsglas. Þetta eru
nú miklir frammámenn í þjóðfélaginu vel-
flestir og eiga annríkt, þannig að enginn lítur
nú mjög djúpt í snafsinn, menn eru að hjálpa
til á sínum heimilum og fleira. Það er strang-
ur vinnudagur, Þorláksmessan, þegar hún er
á virkum degi. Það er ekki margt sem getur
4 Víkan49. tbl.