Vikan - 05.12.1985, Blaðsíða 34

drukku sig fulla opinberlega og
lifðu örvæntingarfullu lífi
tómleikans í vonlausri uppreisn
gegn einhverju kerfi sem þeir
vissu ekki hvað var en þeir lifðu
á.
Textarnir
öðruvisi
Sá frægasti var Jim Morrison
og hann syngur um þetta líf af
kaldri íroníu: „Father. Yes,
son. I want to kill you." Morri-
son var stöðug hneykslunar-
hella á tímum þegar allir voru
hneykslaðir á einhverju.
Kynslóðabilið hafði aldrei verið
breiðara, æskan var ekki bara
öðruvísi, hún var líka ógnandi.
Morrison var mest ógnvekjandi
af öllum goðunum sem komu
upp á þessum árum. Flann virt-
ist hafa ótrúlegt aðdráttarafl og
persónutöfra, rödd hans bjó
yfir seiðmagni og töfrum og
textarnir voru öðruvísi en allir
hinir og bjuggu yfir kynngi-
mögnuðum krafti.
Á sama tima var hann
óstarfhæfur vikum saman sakir
ofneyslu lyfja og áfengis og
hagaði sér gagnvart almenn-
ingsáliti eins og maður sem á
eina nótt ólifaða og æðir vit-
skertur og stjórnlaus um
víðlendur skemmtiiðnaðarins.
Tónlistin er taktföst, æsandi og
hörð eins og hjartsláttur deyj-
andi dýrs. En um hvað fjalla
textarnir? Flann syngur um
vonleysið, endalokin, fylliríið,
drungann og depurðina en þó
er stundum smávon í einmana-
leikanum. „Before I slip into
unconsciousness I got to have
another kiss."
Textarnir búa yfir Ijóðrænni
tjáningu og viðkvæmni sem
bullararnir í textagerð hafa eng-
in tök á. Sakir ókristilegs lífern-
is, fyllirís og siðleysis var Morri-
son vinsælt efni í slúðurdálkum
blaða hins vestræna heims.
Stuttri ævi Morrisons lauk í
baðkari inni á hóteli í París 2.
eða 3. júli 1969. Dánarorsökin
var ókunn, á dánarvottorðinu
stóð hjartabilun og öndunarbil-
un en sennilegast var um of
stóran skammt af einhverju að
ræða. Þann 6. júlí var Morrison
svo grafinn í Pére Lachaise-
garðinum í París. Þriðja rokk-
hetjan var á skömmum tíma
komin undir græna torfu en áð-
ur voru þau Janis Joplin og
Ótal blómvendir á leiði Morrisons frá fólki sem kemur daglega.
Jimmy Flendrix horfin á vit
feðra sinna og dánarorsökin hin
sama, alkóhólismi og ofneysla
vímuefna. Ýmislegt í sambandi
við dauða Morrisons þótti þó
orka tvímælis, þannig fundust
ekki lögregluskýrslur um dauða
hans, engin krufning var fram-
kvæmd og bandarískir blaða-
menn gátu aldrei haft uppi á
lækninum sem gaf út dánar-
vottorðið. Þetta léði þeim
orðrómi vængi að Morrison
væri ekki dáinn heldur einungis
í felum fyrir aðdáendum sínum,
lögreglu og lánardrottnum.
Brátt komust ótal sögur á kreik,
fólk þóttist hafa séð Morrison
út um allt, hann átti að hafa
birst um miðja nótt í miðríkjum
Bandaríkjanna á lítilli útvarps-
stöð og rætt málin. önnur saga
sagði að Morrison ræki litla
pizzeriu í París og gæfi þaðan
aðdáendum sínum og blaða-
mönnum heimspressunnar
langt nef.
Rauðvínsangan
og hassmökkur
Eina vitnið, sem í raun vissi
hverjir atburðir gerðust á hótel-
herberginu þessa örlaga-
þrungnu júlídaga, var vinkona
Morrisons, Pam, en hún dó
1974 af of stórum heróín-
skammti. Þannig veit enginn í
raun hvernig hann dó en eng-
inn vafi leikur á því lengur að
Morrison lauk ævi sinni í heims-
borginni þetta sumar. Sjálfur
sagði Morrison um jarðvistina:
„Nobody gets out of here
alive."
Við fórum að gröfinni í Pére
Lachaisegarðinum einn sunnu-
34 Vikan 49. tbl.