Vikan - 17.04.1986, Side 7

gos af orku, ást, hatri, angist og
sælu. .Á þessa tónleika mætti,
ásamt Islendinga-deildinni í
Berlín, Monika nokkur Döring.
Hún er ein valdamesta mann-
eskjan í tónlistarlífi borgarinnar
og sér um staðinn Metropol. Þar
leika öll helstu rokkgoðin þegar
þau mæta til Berlínar og þar
voru einmitt aðrir tónleikar
Kukls í þetta sinn. Þetta var í
þriðja skiptið sem Kukl kom til
Berlínar og var i raun afrakstur
fyrri ferðanna. Tónleikarnir í
Metropol voru þeir stærstu í
ferðinni. Þar lék Kuklið ásamt
hinum ótrúlegu Einstúrzende
Neubauten (þýð. Hrynjandi ný-
byggingar) en þeir eru taldir ein
sérkennilegasta hljómsveit sem
hefur komið fram.
Þeir eru frá Berlín og hófu
feril sinn sem perform-
ance listamenn og spila á
steðja, loftbora, gorma,
innkaupagrindur og allt
sem getur af sér skarkala.
E.N. voru að koma úr
Evróputúr og voru þetta loka-
tónleikarnir. Þegar við hittum
Moniku kvöldið áður var hún í
skýjunum því aldrei hafði selst
jafnmikið af miðum fyrirfram og
fyrir þessa tónleika.
Ég á ekki orð til að lýsa því
hvað Kuklið var gott þetta kvöld.
Það var yndislegt að sjá hvernig
þau hrifu þessa þrjú þúsund
Berlínarbúa með sér. Eftir tón-
leikana var ég ekki í vafa um að
þau stæðu jafnfætis hvaða rokk-
hljómsveit sem er. Otrúlegur
hljómurinn samantvinnaður af
þéttum rytmum Sigtryggs og
B'igga, innblásnum skrækjum úr
gítarnum hans Gulla og hljóm-
borði Melaxar og söngdúettinn
Björk og Einar Örn kallaðist á
sem fulltrúar hins frummann-
lega, allt þetta.. . Já, eins og ég
segi, orð fá þessu ekki lýst. Þegar
Kuklið var búið að kveikja í
fólkinu komu E.N. á sviðið. Þeir
hafa mjög skrýtna sviðsfram-
komu, eru meira og minna á fjór-
um fótum eða krjúpandi milli
þess sem þeir ganga berserks-
gang á tækjunum. Söngvarinn
Blixa Baargeld stóð þó allan
tímann og hélt dauðahaldi í
hljóðnemann. E.N. eru afskap-
lega bölsýnir ungir menn og
minnti leikur þeirra mig á helvít-
ismyndir miðalda og svo að sjálf-
sögðu á þýsku kvikmyndina
Metropolis. Samanlagt Kukl og
E.N. gerðu þetta að besta rokk-
konsert sem ég hef farið á.
Reyndar var hávaðinn í þeim
þýsku alveg ótrúlegur. Þegar ég
og Björk stóðum góðan spöl frá
sviðinu þá fann hún allt í einu
hvernig hljóðbylgjurnar kitluðu
litlu manneskjuna í maganum