Vikan - 23.03.1989, Page 14

Móðir Jakobs Guðrúnarsonar:
Tók með
bækurna
Nonna-
Irá Eyjum
Fæddur 28. mars 1964, í
Vestmannaeyjum. í hrúts-
merkinu.
„Hann Jakob er páskabam,
fœddist laupardapinn fyrir
páska. Hann er emkabam og
ég tel víst að pað bafi mótað
hann nokkuðf sagði GUÐ-
RÚN JAKBOSDÓTTIR móðir
hans.
„Við lögðum alltaf áberslu
á, að batm væri sem mest meðt
okkur í sem flestu og tœki virk-
an þátt ípví sem við vomm að
gera, hvort sem pað var í
venjubundnu beimilislífi eða
til dœmis í sumarleyfum.
Jakob var níu ára, pegar
gosið í Vestmannaeyjum hófst,
í janúar átið 1973• Þá purft-
um við ásamt rúmlega fitntn-
púsund öðmm Vestmanna-
eyingum að flytjast á brott í
mikilli skyndingu. Gosið og af-
leiðingar pess, hafði vafalaust
örlagaríkar afleiðingar fyrir
Jakob eins og aðra pá setn pá
bjuggu í Eyjum. Mér er minnis-
stœtt, að pegar við yfirgáfum
heimilið patna gosnóttina var
ákveðið að hatin mcetti taka
með sér í eina litla tösku,
eitthvað út herberginu sínu.
Hann valdi pá engin leikföng
en í stað pess Nonnabækum-
ar, sem amma hatis,pá nýlátin
hafði gefið honum. Mér finnst
petta vera nokkuð táknrænt,"
sagði Guðrún.
Hún sagði að hann hefði
verið mjög jákvæður allt frá
bamaæsku og aldrei verið
neitt vandamálabam, eins og
stundum erkallað. „Setn bam
var hann tnjög ötull og alltaf
að. Og Jakob hefur líka alltaf
haft pann hæfileika að fá
aðra með sér í hlutina. Til
dæmis minnist égftess, að pegar
hann byrjaði á skíðum, pá var
öll fjölskyldan fljótlega komin
í pað með honum. Ég er ekki
frá því, að hann hafi haft
töluverða forustuhœfileika í
æsku, setn aftur á móti ber
minna á síðari átin. “
„Mér finnst Jakob vera
manngerð, sem ekki gefst upp
og eins og ég sagði áður, þá
mótaði gosið í Eyjutn og af-
leiðingar þess hann vafalaust
mikið. í upp undir eitt ár eftir
að það hófst bjuggum við tólf
saman í íbúð við Háteigsveg-
inn í Reykjavík. Reynsla af
slíku „ kommúnulífi" var hon-
um gagnleg aðeitis tíu ára
gömlum. Viðfluttum síðan aft-
ur út til Eyja umþað bil ári eft-
ir gos en viðstaðan var þar
aðeitts eitt ár og eftir það höf-
utn við búið í Reykjavík.
Jakob var bytjaður í íþrótt-
unum áður en við fórum frá
Vestmannaeyjum. Var þar
bœði í fótbolta og handbolta
og ég minnist þess að sjö eða
átta ára gamall var hann
kominn í fimleikaflokk í
skólanum.“
Guðrún sagði, að þau for-
eldrar hans hefðu ávallt stutt
hann og hvatt í íþróttastarfinu
og því vœri ekki að leyna, að
oft á tíðum snerist heimilið
meira og minna í kringum
íþróttamanninn, setn œfði og
keppti jafn mikið og þeir
landsliðsmetm í handboltan-
utn gera. „En þó Jakob sé ein-
bimi þá lögðum við alltaf
áherslu á agann. Jakob var al-
inn upp við vissan aga, setn ég
tel að hatm hafi notið góðs af
nú á seinni árutn, “ sagði
Guðrún Jakobsdóttir.
Faðir Jakobs er Sigurður
Tómasson, sem starfar hjá
Heklu hf. Guðrím Jakobsdóttir
móðir hans statfar hjá sama
fytirtœki.
Móðir Sigurðar Ingusonar:
En íþróttamaður
verður hann aldrei
inu — Vogahverfinu — bæði
ungir og gatnlir boðnir og
búnir að hjálpa stráknum á
meðan hann mátti ekki stíga í
fætuma. “
Inga Valborg sagði að hún
minntist þess líka þegar sá
ágœti bamalœknir Kiistbjöm
Tryggvason bafi útskrifað Sig-
urð þá þrettán eða fjórtán ára
gatnlan. Þá hafi hann sagt, að
Sigurður gæti lifað alveg eðli-
legu lífi, þrátt fyrir fytri veik-
indi - en íþróttamaður yrði
hatin aldrei.
„Ég varð aldrei vör við það,
að þessir erfiðleikar vegna
veikindanna í œsku hefðu
nein varanleg áhtif á Sigurð
og hatm hefur aldrei viljað
gera neitt úr þessu. íþróttir var
hann faritm að stunda strax
um átta ára aldur," sagði
Inga. Það á Sigurður reyndar
ekki langt að sœkja. Allir
brœður hans, tvœr systur og
faðir og tnóðir á „kafi í hand-
bollanum og öðmtn íþrótt-
um, “ eins og tnóðir hans komst
að orði.
Faðir Sigurðar er Sveinn K.
Sveinsson, verkfræðingur,
löngum kenndur við Völund.
Móðir hans Inga Valborg er
röntgentæknir.
Fæddur 5. mars 1959 í
Reykjavík. í fiskamerkinu.
„íœsku var Sigurður afskaþ-
lega duglegt en meðfœtilegt
bam enda þurfti hann að vera
það, yngstur fjögurra bræðra, “
sagði móðir hans INGA VAL-
BORG EINARSDÓ TTIR.
„Hann varð fyrir því, að
mega ekki ganga frá tveggja til
fjögurra ára aldurs, vegna
sjúkdóms í mjöðm. Hann lét
sig hafa það möglunaríaust en
dró sig gjaman áfram á hönd-
unum og það má vel vera,“
sagði Inga Valborg, að af því
hafi hann orðið svo handsterk-
ur, sem raun ber vitni. Það er
líka ánœgjulegt að minnast
þess, að það vom allir í hverf-
14 VIKAN 6. TBL. 1989