Vikan - 04.05.1991, Side 52

MYNDIR OG TEXÍhUORÁN^REYNISSON
Að fara utan í nám og þurfa að lifa af námslánum er eflaust stórt og þungt skref á
menntabrautinni í augum þeirra sem það hyggjast stíga. Þá getur verið gott
að leita til einhvers sem er reynslunni ríkari af slíku spori og skyggnast þannig inn í
reynsluheim þann sem við blasir þegar út er komið. Blaðamaður Vikunnar tók í þeim
tilgangi hús á tveimur mönnum sem eiga það sameiginlegt að hafa stundað nám
erlendis, annar í. Danmörku en hinn í Þýskalandi. Fara frásagnir af högum þeirra
þar hér á eftir. .
Tryggðaböndin héldu vel og hér er Guðmundur ásamt unnustu sinni, Þórunni Stefánsdóttur.
„Mikið atriði fyrir
námsmann erlendis að
hafa umboðsmann heima##
- segir Guðmundur Guðmundsson, sem stundaði nám í Danmörku
Guðmundur Guðmunds-
son stundaði nám við
háskóla í Álaborg í Dan-
mörku. Hann stundaði
fyrst nám hér heima í
skipasmíði og lauk
meistaraprófi 1986. Eftir
það fór hann í frum- og
raungreinadeild Tækni-
skólans í Reykjavík og
lauk þar svokölluðu
tæknistúdentsprófi. Þá
var leiðin greið í há-
skólanám og Guðmund-
ur tók sitt fyrsta ár á
háskólastigi hér heima,
við Tækniskólann.
egar ég var búinn að
Ijúka fyrsta árinu
ákvað ég að halda til
Álaborgar í Danmörku, í
fyrsta lagi vegna þess að þar
eru engin skólagjöld og í öðru
lagi til að ná mér í „alþjóð-
lega“ menntun, bæði þannig
að ég næði mér í tungumála-
reynslu og einnig að þá fengi
ég tækifæri til að vinna með
útlendingum í náminu. I þriðja
lagi er mun meiri samvinna
við atvinnulífið almennt þarna
úti en hérna heima, að
minnsta kosti enn sem komið
er. Þá er ekki boðið upp á
sambærilegt nám hérna
heima. Þarna er meira unnið
með iðnina sem slíka, sem
sagt iðnaðar- og framleiðslu-
verkfræði, ekki þessi harða
vélaverkfræði eins og hún er
hér.“
Hvernig skyldi vera fyrir Is-
lending að fara til náms þar
sem danska er móðurmál
flestra?
„Ég fór snemma út og var í
flugvélinni samferða Dana
sem hafði mikinn áhuga á
mínum málum. Við ræddum
mikið saman og úr varð að
hann fékk símanúmerið mitt
úti og sagðist ætla að hjálpa
mér um vinnu. Ég bjóst nú
ekki við að neitt yrði úr en
tveimur dögum seinna hringdi
hann og var búinn að útvega
mér vinnu á Vestur-Jótlandi.
Það var virkilega gaman að
koma svona inn í danska
þjóðfélagið þó að ég kæmi
þarna inn í vest-jóskuna sem
er sennilega versta mállýska
Danmerkur. Þar segja þeir
„moi“ f staðinn fyrir „hvor
meget" en ég var nú samt
fljótur að ná tungumálinu
enda alltaf haft gaman að
dönsku," segirGuðmundurog
snertir örugglega viðkvæman
streng dönskunnar f brjóstum
margra þeirra sem gengið
hafa í gegnum dönskunám í
íslenskum grunnskólum. En
nóg um það. Við skulum snúa
okkur að Iffskjörunum og því
að lifa af námslánum. Nám
Guðmundar er lánshæft þar
sem sambærilegt nám er ekki
hægt að stunda hérlendis.
„í Álaborg fékk ég íbúð og
borgaði um þúsund krónur
danskar á mánuði í leigu sem
eru um tíu þúsund íslenskar.
Þetta var lítil íbúð, eitt her- >
bergi og eldhús. Þá haföi ég
hjólið mitt með mér og hjólaði
í skólann. Það var nú svolítið
skondið fyrsta daginn sem ég
mætti í skólann. Ég var snyrti-
lega til fara, í jakkafötum með
bindi og mætti þannig hjól-
andi. Þá kem ég inn í stóran
sal þar sem um tvö hundruð
nemendur biðu eftir rektor. Ég
kem þarna inn í jakkafötunum
með frakkann á handleggnum
og með skjalatösku. Það lá við
að allir í salnum risu úr sætum
sínum og hneigðu sig því þeir
héldu að þetta væri rektor.
Málið var að allur þessi hópur
var í gallabuxum og bol þann-
ig að daginn eftir fór ég niður í
bæ og keypti mér gallabuxur
52 VIKAN 9. TBL. 1991