Vikan - 20.02.1992, Síða 7

wt —
f. i Kristjðn og Þórey á
- s -£5» 1Jíu\ .; æfingu á Þrúgum reiðinnar í Borgar- leikhúsinu. Fram skal
tekið að þétta er ekki hin endanlega leik- 14/”’ cr d tiuv ItVUHfl
iHicaTiTE myna. — . lM
#

LÍFSHÁSKI í
LEIKLISTINNI
- ÞÓREY SIGÞÓRSDÓTTIR LEIKKONA
„Einu sinni ætlaði ég að verða búðarkona,"
segir Þórey Sigþórsdóttir leikkona sem nú
fer með eitt af stærri hlutverkunum í upp-
færslu Borgarleikhússins á Þrúgum reið-
innar eftir John Steinbeck. Þórey er að
vestan, nánar tiltekið frá Patreksfirði, en
aldrei varð neitt úr því að hún prangaði
einu né neinu inn á íbúa kjálkans. Reyndar
leið alllangt æviskeið þessarar ungu leik-
konu þar til hún hafði valið sér starfssvið, í
þess orðs fyllstu merkingu. Og eitt sinn tók
hún starf sitt svo alvarlega að það kostaði
hana næstum lífið - en komum að því
síðar. „Þó ég hafi ekki ákveðið að reyna við
Leiklistarskólann fyrr en í fjórða bekk í
menntaskóla hafði elskan á leiklistinni allt-
af blundað í mér og blossað upp við ýmis
tækifæri. í gamla daga var ekki friður með
nein gömul föt eða háaloft þvi ég þurfti allt-
af að vera að gramsa eitthvað og klæða mig
og vinkonurnar upp. Svo var ég sem barn
óendanlega forvitin um allt og er enn. Það
er líka hluti af starfi leikarans, lifandi fróð-
leiksfýsn um allt sem að manninum snýr.“
LILLI KLIFURMÚS
„Síðan var það einhver óskilgreind þörf eða
nauðsyn sem fékk mig til að sækja um þennan
„alræmda" skóla. Það var vorið 1987 en þá
fyrst fannst mér ég tilbúin. Um það leyti hafði
ég reyndar verið að hugsa um að fara til út-
landa að læra Ijósmyndun og hefði gert það ef
ég hefði ekki komist inn í Leiklistarskólann.
Þetta var eiginlega eini gallinn við að komast
þar inn, ég komst aldrei út, var í skólanum
næstu fjögur árin,“ segir Þórey og merkja má
Frh. á næstu opnu
4. TBL. 1992 VIKAN 7
TEXTI: JÓHANN GUÐNI REYNISSON / LJÓSM.: MAGNÚS HJÖRLEIFSSON