Vikan - 20.02.1992, Page 41

KROSSGÁTUGERÐ: GUÐJÓN BALDVINSSON ANNA S. BJÖRNSDÓTTIR SKRIFAR
ÁÁÁÁÁÁÁÁAÁÁÁAÁÁÁÁAAÁÁÁAÁÁ
/EVINTÝRI VERULEIKANS
▼▼▼TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT
W
ÞADEREKKINOG
Bjallan hringdi og ég
opnaði dyrnar undrandi
og nývöknuð einn
morguninn nýverið. Var þar
kominn frumburðurinn minn,
bara rétt að líta inn. Hann sett-
ist og hortði í kringum sig og
sagði: „Mamma, hvernig get-
urðu haft svona mikið drasl í
kringum þig? Þetta er alveg
ótrúlegt." Já, elskan mín,
sagði ég, lífið er ótrúlegt, ein-
mitt eins og það er og svo
spennandi. Heimilið er griða-
staður fjölskyldunnar og ef
þessi fjölskylda nennir ekki að
taka til er það hennar einka-
mál. Ég er hætt að vera hluta-
færari, finnst það sóun á tíma
og kröftum, sóun á ævi minni
og hef dregið verulega úr þeim
tíma sem fer í að færa hluti úr
einum stað í annan.
Mér finnst ég ekki geta
hugsað ef ég verð alltaf að
vera að gera eitthvað. Öll
störfin, sem fylgja þessu ver-
aldlega vafstri, verða mér
minna og minna virði og á ég
mér draum um lítinn fjallakofa
móti opnu hafi, þegar börnin
mln þurfa ekki meira á mér að
halda. Einfalt líf í faðmi náttúr-
unnar þegar kvölda tekur (lífi
mínu, eða eins og ég hugsa
það, nýr morgunn og svokall-
að indíánasumar fjarri heims-
ins glaumi þegar skyldum
mínum léttir.
Annars dáist ég að fólki sem
er tiltektarsamt og gengur vel
um og sonur minn er lifandi
dæmi um hvernig erfa má
góða hluti því allt hans föður-
fólk er einstakt í umgengni. Ég
kem oft í heimsókn til pabba
hans og stjúpu, sérstaklega
þegar pabbinn er í vinnunni.
Þá sit óg hin ánægðasta og
horfi í kringum mig á alla
reglusemina sem ég bjó eitt
sinn við. Við stelpurnar fáum
okkur te og höfum það reglu-
lega skemmtilegt því það er
nú svo að það tengir fólk sam-
an að ala börn upp í samein-
ingu.
Þarna ólst frumburðurinn
minn upp en kom oft til
mömmu sinnar og draslaði þá
ærlega út. Öll börnin mín hafa
fengið að drasla út, búa til hluti
og ganga illa um en ég vona
aö þegar þau verða fullorðin
verði þau reglusöm eins og
stóri bróðir eða fær um að taka
örlögum sínum eins og ég.
Stundum fínt, stundum drasl -
allt eftir aðstæðum hverju
sinni.
HLUTSKIPTI
Það er ekki nóg.
Færa hluti
elska hluti
þjóna öðrum.
Ég geng mína leið
hætti að færa
hætti að elska
hluti.
Þjóna með göngu minni.
Einstigið framundan.
/ 5 ULU/{ AJftFfJ $f\AA- 5T&&ÍR. FÓftUS- ftftAJft ÓLÐA H&TTA /3yrr- HZAJAR. KtfEiJ- AJftF/J 'ATT TRUPL- A&IL K.EJRR áFft Komíst /■
& 1 ftTTflZ
/O v J 7/ TRyac* hm/z/j > J z
OFaJ TRE-OS TOÍHLj. > > > u
/ V RíliNhJ Mfti- ÚotflT FUX* L QotuCk n<&E> FuQuf\ i / > >
LU/db dOTHft \JE.Í 5LA > i t J > > \/
DH0P~ DUC- LEaoL 3 >
0ELTÍ K,ARi-i T /MftðÍL > > y
/ z 3 1 T b ÚTT5ICT 'fí HÚSÍ (o >
Lausnarorð 1-7 úr síðasta blaði: ÁKALLAR
4.TBL1992 VIKAN 41