Vikan - 20.02.1992, Síða 44

UMSJÓN: GUNNAR H. ÁRSÆLSSON
NÝJAR HLJÓMPLÖTUR
YMSIR FLYTJENDUR:
l’M YOUR FAN
VEL HEPPNUÐ HUGMYND
Ýmsir þekktir flytjendur, hljóm-
sveitir eða sólóistar, flytja hér
mörg af þekktustu lögum
Leonards Cohen. Það var
franskur ritstjóri og mikill
Cohen-aðdáandi, Christian
Fevret, sem átti hugmyndina.
Hún er snjöll og gaf af sér
mjög skemmtilega plötu þar
sem til dæmis R.E.M. taka lag-
ið First We Take Manhattan í
R.E.M.-klæðum og Pixies eru
með frábæra útsetningu af I
Can’t Forget. Black Francis,
söngvari sveitarinnar, fer á
kostum. Lloyd Cole poppar
upp hið fræga Chelsea Hotel
og Nick Cave snýr Tower of
Song gjörsamlega á haus í
magnaðri útsetningu, lagið
virkar eins og mörg lög. Út-
setning Roberts Forster á
sama lagi er hins vegar ekki
eins skemmtileg. Fleiri dæmi
mætti tína til, svo sem með-
ferð bresku sveitanna House
of Love og James á lögunum
Who by Fire og So Long Mari-
anne, hið síðara mjög ferskt
og skemmtilega unnið.
VP m
_ vr Hr
l’m Your Fan er dæmi um
vel heppnaða hugmynd sem
auðveldlega hefði verið hægt
A A plöt-
unni l'm
Your Fan
leika ýmsir
þekktir
listamenn
mörg
frægustu
lög
Leonards
Cohen og
flestum
ferst það
vel úr
hendi.
(Ijósmynd: GHÁ)
◄ Curtis
Stigers.
Þaö er ekki
nóg að
eiga góðan
saxófón til
þess að
gera góða
tónlist.
íhaldssemi
er stór
mfnus við
þessa
plötu.
að klúðra með röngum vinnu-
brögðum. Sú varð sem betur
fer ekki raunin. Og það er
gamli jaxlinn John Cale, fyrr-
um meðlimur Velvet Under-
ground, sem endar plötuna
með hinu fallega lagi Halle-
lujah af Various Positions, frá
1984.
STJÖRNUGJÖF: ★★★★
CURTIS STIGERS:
CURTIS STIGERS
ÍHALDSSEMI
Hinn 25 ára gamli New York-
búi, söngvari og saxófónleikari
Curtis Stigers hélt að hann
myndi lifa góðu lífi með því að
spila rokktónlist í stórborginni
og ætlaði sér að spila djass
sér til gamans. Raunin varð
önnur og hann fékk ekkert í
vasann fyrir rokkið en góðar
fúlgur fyrir djassinn. Hljóm-
sveitin hans er tríó; saxófónn,
bassi og trommur, og spilaði í
ýmsum klúbbum og áheyr-
endahópurinn stækkaði. Nú er
fyrsta platan hans komin út og
inniheldur íburðarmikla popp/
rokktónlist enda er meðalfjöldi
tónlistarmanna í hverju lagi
sennilega um tíu manns. Með-
al annars koma Jeff Porcaro
(trommur) og David Paich
(hljómborð), báðir úr rokk-
sveitinni Toto, nokkuð við
sögu á plötunni.
Pilturinn er nokkuð fram-
bærilegur saxófónleikari og
hefur sérstaka og djúpa rödd.
Sem lagasmiður hefur hann
ekkert nýtt fram að færa og
sem dæmi hefur maður heyrt
lög á borð við ballöðuna
You’re All That Matters to Me
milljón sinnum. Það sama má
segja um textana sem allir eru
um þetta útjaskaða fyrirbæri í
dægurtónlist; ást! Þetta eru
svona „Ástin-þú-ert-sú-eina-
ég-er- vonlaus-og-kem-skríð-
andi-til-þín-á-algerum-blús“-
textar og eru svo innihalds-
lausir og þreyttir að engu tali
tekur. íhaldssemi er það sem
heldur þessari plötu niðri.
STJÖRNUGJÖF: ★★
SORORICIDE:
THE ENTITY
FYRSTA FLOKKS DAUÐAROKK
Tónlistarstefnan dauðarokk
hefur á síðustu árum sópað að
sér aðdáendum og er nú fjöldi
dauðarokksveita starfandi.
Hér á landi er komin fram á
sjónarsviðið dauöarokksveit
sem ber nafnið Sororicide og
var stofnuð upp úr annarri
slíkri, Infusoria, á síðasta ári.
Þeir félagar voru að senda frá
sér fyrstu plötuna fyrir
skemmstu og ber hún heitið
The Entity. Skemmst er frá því
að segja að hér er komin
fyrsta flokks dauðarokksplata,
mjög heilsteypt plata frá ein-
staklingum sem fyrst fór að
44 VIKAN 4. TBL. 1992