Vikan - 02.04.1992, Blaðsíða 13

og Claudiu Cardinale. Myndin
gerist á tímabilinu 1920 til
1950 en þess má geta að
fimm franskar stórmyndir, sem
koma fram á næstunni, eru
gerðar eftir sögum rithöfund-
anna sem nefndir voru hér að
ofan.
VERAN HÉR SÆRIR
ÚT ILLA ANDA
Umhverfisvernd er Nathalie
ofarlega í huga og hún kveöst
ekki hafa verið sérlega hrifin af
Hollywood og Los Angeles.
„Mér finnst hún ómannúðleg
og furðuleg," segir hún. „Svo
fannst mér þankagangur
þeirra Ameríkana sem ég hitti
dálítið skrítinn. ( Los Angeles
er voðaleg mengun og mikið
af heimilislausu fólki á götun-
um. Hafið er svart af mengun
og fiskarnir dauðir. Ég var
hrædd að vera þar og myndi
ekki vilja búa þar. Þess vegna
elska ég landið ykkar," bætir
hún viö og þaö birtir yfir henni
á ný.
„Vera í svona landi særir út
mína illu anda. Hér er hreint,
engin mengun, fólk hlýtur að
vera mannlegt hérna. ( Los
Angeles er ekkert nema plast-
fólk sem lifir aðeins fyrir við-
skipti. ( Montreal er sömu
sögu að segja, borgin er ó-
hrein og margar verslanir í
miðborginni eru lokaðar. Að
vísu er París komin með sinn
skerf af heimilislausu fólki sem
starir á mann hungruðu
augnaráði á götunni. Vitan-
lega er París fögur borg, með
sín breiöstræti og sögu, en
kreppan teygir anga sína um
Natalie I
hlutverki
sínu i
Kastala
móður
minnar.
allan heim. Hvað getum við
gert í þessu? Ekki getum við
sagt við börnin okkar: Fyrir-
gefðu, ég eyðilagði heiminn
fyrir þér! ( Kastala móður
minnar segir Pagnol: Ekki
segja börnunum frá neinu
sorglegu, þau eru ekki tilbúin
til að heyra það. Það er mikið
um að unglingar fyrirfari sér;
þeir eygja enga framtíð. Þess
vegna má ekki segja börnum
erfiða hluti, þau verða að eiga
sér von,“ segir Nathalie
Roussel að lokum og er horfin
út í jeppann á leiðina Þing-
vallahringinn. Vonandi verða
álfar á leið hennar. □
ÞU HITTIR
MARK MEÐ
ASTOR
VORUTUNUM!
i
^/foargaref
fsior