Vikan - 02.04.1992, Blaðsíða 22

PÝÐING: H.H. ____ ________________________LÍNEY LAXDAL ÞÝDDI
NU GET EG EKKIMEIR
- ÉG ER ORÐIN HUNDLEIÐ Á ÞESSARI FYRIRMYNDARKONU
slg tígulega en ég er illa til
höfð, með hárið í allar áttir og
drösla á eftir mér innkaupum
dagsins. Bíddu bara, fyrir-
myndarkerling, þú verður út-
brunnin áður en þú nærð 45
ára aldri en ég lulla áfram á
helmingi minni hraða og næ
því að verða áttræð! Ég reyni
að hugsa ekki um að eiginlega
þurfi ég að þrífa gluggana eða
mig langi að fara í leikfimi í
kvöld. Ég er of þreytt til að
nenna því.
Fyrirmyndarkonur eru ekk-
ert nýtt fyrirbæri en tímarnir
eru breyttir. Ég efa ekki að
ömmur okkur eða langömmur
hafi þekkt að minnsta kosti
eina konu sem átti um og yfir
tuttugu börn og þær þekktu
ekki pappírsbleiur eða renn-
andi vatn úr krana. Það var rétt
að þær tóku sér hvíld frá
grautarpottinum til að fæða
næsta barn, svo héldu þær
áfram vinnu sinni. Þær sungu
meðan þær bjuggu til matinn
og kveinkuðu sér ekki þegar
þær þuftu að skola bleiurnar
upp úr ísköldum læknum að
vetrarlagi, með öll börnin í
kringum sig og eitt enn innan-
borðs. Að hugsa sér.
Svo komu getnaðarvarnir á
markað og við konur gátum
ráðið hversu mörg börn við
eignuðust. Við fengum ný og
betri húsakynni, rennandi heitt
vatn úr krana, þvottavél, ryk-
sugu og svona mætti lengi
telja upp nýtískuþægindin.
Konurnar þurrkuðu af á hverj-
um degi, gættu bús og barna
en urðu síðan leiðar og vildu
út á vinnumarkaðinn. Þær
gerðu uppreisn og unnu hörð-
um höndum fyrir rétti sínum, til
að vera teknar gildar á at-
vinnumarkaðinum, með sömu
laun og karlmenn.
Þá byrjaði að flæða upp úr.
Menn voru vanir því að kon-
urnar væru heima við „sín“
störf. Þeir slógu sér á lær þeg-
ar þeir sáu í fyrsta sinn konu
með skjalatösku. Það var bara
eitt að gera, bíta saman
tönnunum, stökkva á hringekj-
una og hlaupa helst hraöar og
betur en karlmennirnir. Þá
gátu þeir þurrkað þetta glott af
andlitinu og hana nú.
Hvernig er staðan núna? Er
lífið ekki orðið eitt allsherjar
kapphlaup fyrir nútímakon-
una? Útivinnandi mæður
Hún var góð móðir, eld-
heit og kynþokkafull,
skilningsrfk eigin-
kona, á framabraut í atvinnu-
lífinu, á réttri hillu í stjórnmál-
um, fór reglulegu í þrekþjálfun.
Gluggarnir hennar voru ný-
pússaðir, allt húsið ilmaði af
hreinlæti og nýbökuðu brauði
og heimalöguðu appelsínu-
marmelaði - þegar sjúkrabíll-
inn kom ...
Kannast nokkur við þessa
lýsingu? Þið ættuð að sjá svip-
inn á konum sem lesa þetta.
Þær verða hálfskrítnar í fram-
an en brosa síðan er þær lesa
sfðustu línuna! Það er ekki
það að við óskum þess að ein-
hver þessara fyrirmyndar-
kvenna hrökkvi upp af. Ónei,
þetta á að vekja umhugsun.
Fyrirmyndarkonan getur líka
hrokkið upp með taugaáfall.
Þessi kona, sem alltaf gat
bjargað öllu, gat ekki bjargað
sjálfri sér...
Ég er bara heiðarleg þegar
ég segi að mér finnst þetta allt
í lagi. Þessi fyrirmyndarkona
er nefnilega eins og mara, ekki
bara á mér heldur fjöldamörg-
um öðrum konum. Við fáum
svo til daglega að heyra af
hverju við séum ekki eins
myndarlegar og hún Björg.
Hún sem vinnur úti, á þrjú lítil
börn en hefur samt alltaf tíma
til alls!
Er ein slík kona í fjölskyld-
unni þinni eða er hún kannski
nágranni þinn? Berð þú þig
saman við svona konu og
færð minnimáttarkennd? Lest
þú kannski bara um þær í
blöðunum? Þessar elskur
flísaleggja baðið hjá sér á
nóttunni, þegar löngum vinnu-
degi er lokið, börnuð sofnuð,
þær búnar að baka brauð til
heillar viku og skokka sína
daglegu tvo kflómetra! Síðan
mæta þær galvaskar í vinnuna
eldsnemma næsta morgun,
vel til hafðar og í góðu skapi.
Ég gæti öskrað þegar ég
mæti einni slíkri á leið heim úr
vinnunni. Hún er falleg og ber
BLINDRAKÖTTUk/
Egron Persson og kisan
Hilma fara daglega í
gönguferð í hverfinu
Norra Linjevágen í Falkenberg
í Svíþjóð.
Egron er 86 ára og nær
blindur eftir fimm misheppn-
aða glákuuppskurði. Hann á
samt að fara daglega í göngu-
ferð til að þjálfa mjaðmarlið og
mjaðmarvöðva sem höfðu
skaðast.
Þetta með gönguferðirnar
leystist er barnabarnið Camilla
kom með kisuna Hilmu inn á
heimilið í mars 1990.
- Við fengum hana bara
mánaðargamla. Fyrst sögðum
við nei en Camilla nauðaði og
bað um að við tækjum Hilmu.
Hjónin Olga og Egron settu
beisli á Hilmu og núna gengur
hún af trúmennsku um hverfið
meö Egron, eins og besti
blindrahundur. Trúlega er
Hilma eini blindrakötturinn í
heiminum.
- Hún leikur sér þeim mun
meira inni þegar hún er laus
við beislið, segir Olga, hús-
móðir hennar. - Ég er fyrir
löngu búin að týna tölunni á
öllum þeim blómapottum sem
hún hefur velt um.
Hilma gerir sér grein fyrir
mikilvægi sínu og krefst
umönnunar samkvæmt því.
- Hún fær eftirlætisrétt
sinn, þorskflök, þegar hún hef-
ur verið dugleg, útskýrir Olga.
Hilma leiðbeinir Egron framhja Ijosastaurum og oðrum
hindrunum. Ekki einu sinni fuglarnir hafa áhrif á
hana ...