Vikan - 09.02.1993, Qupperneq 13

Við byggjum þetta mikið á samvinnu allra
hér, eins og Flugleiða, veitinga- og skemmti-
staðanna, hótelanna og fleiri. Þessi fyrirtæki
auglýsa saman sem er þar af leiðandi mark-
vissara og ódýrara fyrir vikið,“ segir veitinga-
maðurinn og vill lítið ræða fallvaltleika þessar-
ar tegundar af viðskiptum eftir að hafa híft
Sjallann upp úr lægðinni meðan veitingahúsið
1929 rann sitt skeið.
„Ég hef ekkert um það að segja enda kem-
ur sá rekstur mér ekki við. Hins vegar er
veitingarekstur mjög þungur í vöfum en það
sem varð til þess að ég ákvað að reyna að
koma Sjallanum af stað aftur var að ég heyrði
að fólk hefði ekki áhuga á að koma hingað og
stoppa ef enginn væri Sjallinn. Þá fór ég að
hugsa þetta þar sem ég átti hagsmuna að
gæta, var meðal annars með ferðaskrifstof-
una og umdæmisstjóri Flugleiða. Og ég sé í
sjálfu sér ekkert eftir því að hafa gert þetta,
síður en svo.
Auðvitað er þetta ákveðin áhætta en ef
enginn þorir að hætta neinu stendur vitaskuld
allt í stað. Það verður síðan bara að koma í
Ijós hvort þetta gengur eða ekki," segir Gísli
en eins og fram hefur komið réðst hann á-
samt félaga sínum inn í aðra tilveru, nálægt
því eins fallvalta; hótelrekstur. Hótel Norður-
land hét þá Hótel Varðborg og var, að því er
Gísli segir, nær því að teljast gistiheimili en
hótel þegar hann kom inn í dæmið.
„Við réðumst í að gjörbreyta húsnæðinu og
ég er mjög stoltur af útkomunni. Hótelið er þó
lítið, með 28 herbergi, og við seldum Flugleið-
um okkar hlut reyndar í fyrra. Við vildum
tryggja markaðsstöðuna og seldum þeim
fjörutíu af fimmtíu prósentunum okkar í fyrir-
tækinu. Það kostaði feikna mikla peninga að
koma þessu uþþ enda gerðum við það nánast
fokhelt við upphaf breytinganna. Og því er
ekki að neita að hótelið er skuldsett. Við erum
að vinna okkur út úr því.“
SÝKTUR AF SÍMASÝKI
Um þessar mundir er Gísli að sýsla hitt og
þetta, nú sem fyrr. Mörgum þætti hið hálfa
nóg og Gísli samsinnir því þó ástæðan sé frá
hans bæjardyrum séð ekki sú að það séu
neitt fleiri klukkustundir í sólarhringnum hjá
honum en öðrum.
„Ég hef alltaf haft gott fólk í kringum mig og
hef gert ákveðna aðila ábyrga fyrir ákveðnum
hlutum. Með því að hafa í vinnu fólk sem ég
treysti reynist tíminn nægur. Það er aðalatrið-
ið og manni tekst aldrei að gera allt sjálfur. Ég
er síðan í sambandi við allt og alla í gegnum
síma og fax,“ segir Gísli og gerist nú ærið
kyndugur í framan því hann var búinn að
glopra því út úr sér að konan hans héldi því
fram að hann væri með „sjúkdóminn“ síma-
sýki og það á háu stigi!
„Það verður að vera hægt að ná í mig hvar
sem er, eða það finnst mér,“ bætir Gísli við,
sposkur en þó meðvitaður um að það þýðir lít-
ið fyrir mann með þennan þunga á herðum
sér að leggjast undir feld og heyra hvorki né
sjá. Síðan þarf að finna tíma fyrir sjónvarpið
en á heimilinu eru að minnsta kosti þrjár í-
þróttarásir sem fengnar eru í gegnum gervi-
hnött héðan og þaðan úr heiminum ásamt
ýmsum fleiri tegundum útsendingarefnis.
Það er þó ekki svo slæmt að framtaksmað-
urinn Gísli Jónsson sé haldinn imbasýki að
auki. „Ég sest aldrei fyrir framan sjónvarpið og
bíð þess sem verða vill á skjánum. Og þó að
við séum raunar orðin tvö eftir í kotinu getur
komið til friðsamlegra átaka um rásirnar. Frúin
lúffar annars ef það er golf,“ segir Gísli og er
farinn að iða, af stakri rósemd Akureyringsins
vitaskuld, enda á hann að vera kominn á fund
eftir ekkert alltof margar mínútur. En hann
þvertekur fyrir að norðanmenn séu stressaðir,
þar sé allt mun rólegra og yfirvegaðra en fyrir
sunnan, eins og það er kallað.
„Ef ég kemst hjá því að flytjast suður þá
geri ég það ekki,“ segir maðurinn sem telur
sig eiginlega einn af síðustu móhíkönunum
sem tætast í gegnum viðskiptalífið án þess að
vera sérmenntaðir á því sviði. „Hins vegar
finnast alltaf menn sem klára sig vel þó þeir
séu ekki háskólamenntaðir. Og það er ágætt
að vera lesinn á bók og kunna skil á kúrfum
og kökum en í mínum huga gildir að hlusta og
taka eftir þegar það á við og notfæra sér það.
Ég er ekkert viss um að ég hefði lært neitt
meira eða betur í háskóla en skóla lífsins."
VOND SKATTLAGNING
Gísli skiptir sér dálítið af félagsmálum, er
flokksbundinn sjálfstæðismaður, hefur til
dæmis starfað í fjármálaráði fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn á Akureyri en hefur að eigin sögn
ekki beitt sér sérstaklega á vettvangi stjórn-
málanna. Hann hlær við þegar hann er spurð-
ur hvort hann ætli sér á þing. „Það held ég sé
ekki skemmtilegur vinnustaður. Að sitja á
rassinum og hlusta á misjafnlega leiðinlega
menn halda ræður held ég sé ekki skemmti-
legt.
Ég er nokkuð ánægður með mína menn í
stjórn en líst auðvitað harla illa á að ferða-
þjónusta, bæði gisting og flug, verði skattlögð.
Það getur haft ófyrirsjáanlegar afleiðingar fyrir
ferðamálin i landinu. Þeir ættu að mínu mati
að ráðast á eitthvað annað, í bili að minnsta
kosti, meðan menn eru að koma undir sig fót-
unum í þessu. Ég er hræddur við slíkar að-
gerðir og sé fyrir mér til dæmis heimagisting-
una. Hvernig ætla menn að henda reiður á
þeirri innheimtu allri saman? Það held ég sé
ekki hægt. En við skulum ekki fara nánar út í
það,“ segir Gísli og hann er farinn að horfa á
snjóþyngslin fyrir utan gluggann, beinir síðan
sjónum sínum að mönnum fyrir utan hótelið
og segir að þar séu komnir snjósleðamennirn-
ir.
Hann nefnir þá alla með nöfnum en segist
þó ekki þekkja hvern og einn í bæ og sveit
með nafni. Eins séu viðurnefnin að líða undir
lok, meira að segja eru það bara nánustu vinir
sem kalla Gísla Gilla. Og þar höfum við það.
Ef við megum segja að Gilli sé farinn að
hugsa sér til hreyfings þá skulum við bara
segja sem svo. Við förum út í lognið rétt rúm-
lega um hádegi á sunnudegi, út í snjóinn og
kuldann, tökum myndir og með það er Gísli
farinn - á fund. □
•%'~^****;

Nyi ilmurinn frá
3.TBL. 1993 VIKAN 13