Vikan - 09.02.1993, Side 19

HVER SÝNING
ER EINSTÖK
Sú persóna sem mæðir einna
mest á er móðir tvíburanna.
Líf hennar er ekki auðvelt.
Hún stendur ein uppi með sjö
börn eftir að eiginmaðurinn
hleypur frá henni og því ve-
sældarlífi sem blasir við þeim.
Áttunda barnið varð hún að
láta frá sér. Það er ekki auð-
velt fyrir fátæka móður að
horfa á óréttlæti heimsins
speglast í börnum sínum.
Þrátt fyrir allt það mótlæti sem
mætir henni er hún lífsglöð og
jákvæð og viss um að hennar
og barnanna bíði betra líf.
Ragnheiður Elfa Arnardóttir
fer með þetta vandasama
hlutverk og gerir það stórvel.
Þrátt fyrir að Ragnheiður Elfa
sé frábær leikkona hefur ekki
mikið borið á henni undanfar-
in ár. Hún hefur þó unnið
meira og minna við leiklist
síðan hún útskrifaðist úr Leik-
listarskóla íslands fyrir fimmt-
án árum og lék meðal annars
í kvikmyndinni Skammdegi
eftir Þráin Bertelsson. Hún tók
einnig þátt í tveimur af þeim
söngleikjum sem hafa notið
hvað mesta vinsælda hér á
landi undanfarin ár, Litlu hryll-
ingsbúðinni og Landi míns
föður. í því síðarnefnda fór
hún með stórt hlutverk og
naut það verk mikilla vin-
sælda, var sýnt alls tvö hundr-
uð og sjö sinnum.
„Ég varð aldrei leið á þessu
hlutverki. Hver sýning er ein-
stök og hver áhorfandi á rétt á
að fá að sjá góða sýningu,
hvort sem hann kemur á
frumsýningu eða tvö hundruð-
ustu sýningu. Leikarinn verður
einnig að njóta þess sem
hann er að gera. Það er ekki
hægt að vera gefandi í leik-
sýningu ef maöur nýtur henn-
ar ekki sjálfur."
- Þú útskrifaðist úr Leik-
listarskólanum fyrir tæpum
fimmtán árum. Ertu ánægð
með þann undirbúning sem
þú fékkst þar?
„Leiklistarskólinn hefur án
efa breyst mikið frá því að ég
var í honum. Ég er mjög á-
nægð með það nám sem ég
fékk þar. Þetta er nám sem er
bæði yfirgripsmikið og gagn-
legt og er hægt að nýta í svo
margt annað en leiklist. Nem-
andinn lærir að þekkja sjálfan
sig betur og draga fram hæfi-
leika sem hann vissi ef til vill
ekki af. Fyrir mig eru það í
raun forréttindi að hafa fengið
aö stunda þetta nám og starfa
núna við leiklist, vegna þess
að ég hef svo gaman af því.
Það eru alltof margir sem fá
ekki vinnu við sitt hæfi og
veröa að eyða ævinni í starf
sem þeim leiðist."
- Hvernig gekk þér að fá
hlutverk fyrst eftir að þú út-
skrifaðist?
„Ég fluttist út á land strax
að námi loknu. Maðurinn
minn útskrifaðist sama vor úr
Myndlistarskólanum og okkur
fannst það ágætur kostur að
flytja út á landsbyggðina þar
sem við gátum bæði fengið
vinnu við kennslu. Þegar við
fluttumst aftur til Reykjavíkur
byrjaði ég að vinna ýmis verk-
efni með Alþýðuleikhúsinu,
Gránufélaginu og Þjóðleik-
húsinu. Síðan hlóð þetta utan
á sig og ég hef verið að leika
á ýmsum stöðum síðan, með-
al annars hef ég verið í föstu
starfi hjá Leikfélagi Reykjavík-
ur undanfarin ár.“
- Þú hefur sungið f ýmsum
söngleikjum, bæði í einsöngs-
hlutverkum og í kór. Hefur þú
einhvern tímann lært söng?
„Söngnám var reyndar hluti
af náminu í Leiklistarskóla ís-
lands. Eftir að námi lauk hef
ég að vísu sótt einstaka tíma í
söng þegar ég hef verið að
æfa einhver sönghlutverk en
aldrei lært söng markvisst. Ég
vildi þó óska að ég hefði gert
það því mér þykir svo ofboðs-
lega gaman að syngja. Það er
einnig mjög gott fyrir leikara
að læra söng upp á öndunar-
og raddtækni að gera.“
- Þér þykir þá líklega gam-
an að leika í Blóðbræðrum
þar sem þú færð að syngja
heilmikið?
„Já, þetta er búið að vera
bráðskemmtilegt. Við þurfum
að vera jafnvíg á söng, dans
og leik í þessu verki. Hlutverk-
ið mitt er bæði spennandi og
ögrandi en samt er mjög
skemmtilegt að leika það
vegna þess aö það er svo vel
skrifað.
Willy Russell, handritshöf-
undurinn, skrifaði einnig leik-
ritin Ríta gengur menntaveg-
inn og Sigrúnu Ástrósu og
gerði það ekki síður vel. Hann
fjallar á fallegan og skemmti-
legan hátt um manneskjuna.
Þessi hópur, sem stendur á
bak við Blóðbræður, er alveg
frábær. Við náum mjög vel
saman og ég vona að það
skili sér til áhorfenda hvað við
höfum gaman af þessu.“
- Nú hefur þú starfað mikiö
með einstaka leikurum sem
einnig taka þátt í Blóðbræðr-
um, bæði Hönnu Maríu sem
var með þér í Leiklistarskólan-
um og Felix Bergssyni sem
hefur leikið með þér í vetur í
leikritinu Bandamannasögu.
Er ekki þægilegra að leika
með fólki sem þú þekkir
svona vel?
„Það getur verið mjög nota-
legt að vinna mikið með sama
fólkinu. Þá geta oft komið upp
skemmtilegar aðstæöur. Til
dæmis leik ég mömmu hans
Felix í Blóðbræðrum en
kærustuna hans f Banda-
mannasögu. Aftur á móti
finnst mér ekkert síðra að
vinna með fólki sem ég hef
aldrei leikið með áður. Það er
bæði mjög gaman að kynnast
nýju fólki og eins er það mjög
uppbyggjandi."
- Felix og Magnús leika tví-
burasyni þína í Blóðbræðrum.
Leikritið gengur mikiö út á
samband þitt við þá og þar af
leiðandi hljóta þeir að hafa
mikil áhrif á þig á sviðinu og
kannski líka utan þess. Ertu
nokkuð farin að líta á þá sem
hálfgerða syni þína í raun-
veruleikanum?
„Það liggur við. Á æfinga-
tímanum er ég að hugsa um
hlutverkið mitt allan sólar-
hringinn og sömuleiðis hlut-
verk mótleikaranna. Það getur
vel verið að ég sé stundum að
skipta mér af ýmsu hjá þeim
sem kemur mér ekkert við en
auðvitað er nauðsynlegt að
greina á milli hlutverks og
raunveruleikans."
- Nú hefur þú starfað við
leikhús meira og minna í tutt-
ugu ár ef Leiklistarskólinn er
talinn með. Finnst þér þetta
ekki vera lýjandi starf?
„Það er rétt, þetta er slít-
andi starf að mörgu leyti. Því
fylgir oft mikil taugaspenna og
hvert hlutverk kostar mig
margar andvökunætur. Það er
ömurlegt að leika eitthvert
hlutverk sem hentar manni
alls ekki. Þrátt fyrir ýmsa erf-
iðleika, sem fylgja því að vera
leikari, get ég ekki ímyndað
mér skemmtilegra starf. Starf
leikarans er svo fjölbreytt og
við erum stöðugt að fást viö
eitthvað nýtt. Ég vona bara að
ég verði enn leikari eftir þrjá-
tíu ár.“
Að þessum orðum sögðum
hverfur leikkonan aftur upp á
svið og lifir sig inn í hlutverk
móðurinnar í Blóðbræðrum.
Þessar tvær mæöur, leikkon-
an Ragnheiður Elfa og móðir
tvíburanna í Blóðbræðrum,
eiga fátt sameiginlegt nema
útlitið, bjartsýnina og bar-
áttuþrekið sem skín úr aug-
unum. □
Guörún S.Gísladóttir
Valdimar Örn Flygenring
og
Þorsteinn Gunnarsson
DAUÐINN
&
STÚLKAN
eftir
ARIEL DORFMAN
FRUMSÝNING
Á LITLA SVIÐI
BORGARLEIKHÚSSINS
í FEBRÚAR
LEIKFÉLAG REYKJAVÍKUR
3. TBL. 1993 VIKAN 19