Vikan - 09.02.1993, Síða 23

ég treysti mér til aö bjóöa upp
á. Þá sagöi ég honum að
hann réöi því alveg sjálfur -
ég stæöi í svo mikilii þakkar-
skuld við hann.
Þegar ég kom heim af há-
tíöinni, gjörsamlega úrvinda,
geröi ég mér Ijóst að EGG-
leikhúsið var þaö fyrsta sem
kom á hátíðina og það síð-
asta sem yfirgaf hana en hún
stóö í tíu daga. Ég hugsaði
meö mér aö hafi íslendingar
einhvern tima sótt þræla til ír-
lands heföi sú þróun algjör-
lega snúist viö. Hann fékk mig
til aö leika einleikinn fyrir einn
áhorfanda í tvo tíma á dag,
frá hádegi til klukkan tvö, síð-
an lék ég Skjaldbökuna
tvisvar um kvöldið, einn og
hálfan tíma í hvert skipti, og
þegar því var lokið um tíuleyt-
iö fékk ég smáhlé og fór síðan
aftur um miðnættið og sýndi
einleikinn. Ég lék því í sjö
tíma á dag og ég held aö þaö
hafi verið mesti þrældómur
sem ég hef nokkurn tíma lent
í. Mér fannst ég veröa að
gera þetta því aö ég var
skuldbundinn þessum vini
mínum. Það er barnaleikur aö
leika Svínasteikina í tvo tíma.“
AÐ VERÐA
HUGFANGINN
- / verkinu Drög að svínasteik
þarftu að halda athygli áhorf-
andans í heila tvo tíma. Er
það ekki erfitt þegar leikarinn
er aðeins einn, sviðsmyndin
alltaf hin sama og sjónarhorn-
ið einnig?
„Þegar maður er búinn aö
læra þennan langa texta verö-
ur maður að leitast viö að
halda til haga öllum hugsan-
legum blæbrigöum sem nauð-
synleg eru til aö halda athygli
áhorfandans sem maöur þarf
sífeilt aö endurnýja. Auövitaö
kostar þetta gífurlega einbeit-
ingu og mikla útsjónarsemi
hjá leikstjóranum, Ingunni Ás-
dísardóttur, aö láta þetta svín
taka upp á sífellt nýjum og
nýjum hlutum og sýna nýjar
og nýjar hliðar á sér. Öll þessi
blæbrigði þurfa aö koma fyrir
á réttum tíma og réttum staö í
verkinu til þess aö rétt áhrif
náist fram. Ef tekst að halda
athygli áhorfandans allan tím-
ann held ég aö hann verði
ekkert síöur þreyttur eftir sýn-
inguna en leikarinn sem er
búinn aö hamast þarna allan
tímann fyrir framan augun á
honum. Um leiö og maður
nær að hrífa áhorfandann er
hann farinn að einbeita sér og
þaö kostar orku og þrek hjá
honum. Þetta heitir aö veröa
hugfanginn og auðvitað reynir
„Þér finnst jafnvel svínið tala eins og Jón Baldvin í sjónvarpsviötölum ... Hugtök eins og EES
og GATT eru svíninu heldur ekki meö öllu ókunnug."
maður aö ná fram slíkum á-
hrifum.
Sýningin á einleiknum fyrir
einn áhorfanda fólst ekki síst í
því aö kanna hvaöa áhrif leik-
urinn hefur á áhorfandann. Ég
hef sýnt þetta verk í ýmsum
löndum fyrir mismunandi fóik,
alls 280 sinnum fyrir 279 á-
horfendur, og þaö var ótrúlegt
hvaö áhorfendurnir voru mis-
jafnir. Sýningin byggðist
þannig upp aö ég sá aldrei á-
horfandann sem sat einhvers
staðar í myrkvuöum salnum.
Ég reyndi í hvert sinn aö finna
fyrir honum, hvers konar
straumar kæmu frá honum.
Ég reyndi aö haga sýningunni
svolítiö eftir því hvers ég varð
áskynja. Ég hélt aö þaö væri
ein af þeim goðsögum sem
gengju í leikhúsi að áhorfend-
ur gæfu frá sér misjafna
strauma. Sýningin var auövit-
að einstakt tækifæri til aö
komast aö raun um þetta.
Þegar fleiri eru í salnum er
galdurinn sá aö ná til margra
og mismunandi áhorfenda.
Þetta er eilíf glíma leikhús-
fólks.“
DYRAVÖRÐUM STÆÐI
ÓGN AF ÞEIM
- Hafa viðhorf fólks til leik-
hússins og leikhúsanna sjálfra
breyst á þeim áratug sem
EGG-leikhúsið hefur starfað,
til dæmis til listforms þess
sem þú hefur verið fulltrúi fyr-
ir, einleiksins?
„í gegnum árin hefur EGG-
leikhúsið eignast lítinn en
tryggan áhorfendahóp. Ann-
ars er þetta svo skammur tími
aö erfitt er aö fullyrða nokkuð
í þessum efnum. Leikhús-
heimurinn hefur samt breyst á
þessum tíu árum. Á tímabilinu
hefur útskrifast stór hópur
ungra og góðra leikara, ó-
venjulega góðra leikara. Við-
horf þeirra til leikhússins eru
talsvert önnur en okkar sem
erum gegnsýrö af hugmynd-
um ‘68-kynslóðarinnar. Þetta
litar auövitaö starfiö í leikhús-
unum. Ef eitthvaö er finnst
mér íslenska leikhúsið vera
orðiö meira „professional",
auk þess sem mér finnst vera
komin meiri harka í þaö. Mér
finnst líka gæöin hafa aukist
og þaö er mjög gott því að
stærri leikhúsin veröa aö
3. TBL. 1993 VIKAN 23