Vikan - 09.02.1993, Page 50

ZAIRE
VEISLUMATURINN
VORUM V» SJÁLF
a r a %
10.2.-8.3. 1991
ZAIRE
Til að komast frá Miðafríku-
lýðveldinu yfir til Zaire þurftum
við að taka ferju eftir ánni Ou-
bangui. Þegar við komum svo
af ferjunni blasti við okkur víð-
áttumikill skógur hvert sem lit-
ið var enda er Zaire að mestu
einn stór regnskógur.
Vegurinn var leirrauður og
það var ekki erfitt að gera sér
í hugarlund hvernig hann gæti
orðið í miklum rigningum.
Zaire er reyndar frægt fyrir
hræðilegt vegakerfi og við átt-
um eftir að fá óþægilega stað-
festingu á sannleiksgildi þess.
Eftir að við höfðum fengið
smjörþefinn af vegunum í
Zaire ákváðu margir úr hópn-
um að skella sér í bátsferð og
fá nokkurra daga frí frá hrist-
ingnum og hitamollunni í bíln-
um. Við sem þann kost völd-
um þurftum að skrifa undir
plagg þess efnis að við vær-
um að yfirgefa bílinn af fúsum
og frjálsum vilja og þar með
ferðina. Plaggið yrði svo rifið
þegar við kæmum í bílinn aft-
ur. Glenn sagði okkur að ef
við tefðumst á ánni - sem
væri mjög algengt því bátarnir
ættu það til að festast á
grynningum og stundum væri
ekki hægt að losa þá svo dög-
um skipti - gæti hann ekki
beðið eftir okkur. Færi svo
yrðum við að ná honum ein-
hvers staðar á leiðinni í gegn-
um Zaire.
Þrátt fyrir þetta ákváðu
flestir að fara enda blundaði
ævintýraþráin í okkur. Ætlunin
var að taka ferjuna í Bumba,
fara með henni eftir Zaire-
ánni og hitta trukkinn í
Kisangani ef allt færi eftir á-
ætlun. Glenn ætlaði að gefa
okkur viku til að komast á á-
fangastað, eftir þann tíma yrð-
um við að sjá um okkur sjálf.
Þegar við komum til Bumba
kom í Ijós að við höfðum
misst af ferjunni. Við brugðum
því á það ráð að taka á leigu
þrjá kanóa sem voru bundnir
saman og knúðir áfram af ein-
um utanborðsmótor. í Bumba
hittum við fólk sem var líka að
rnm. 10&
i rlL
ASumir
létu sér
ekki nægja
aö horfa á
okkur frá
bakkanum.
Þessi
strákur
stakk sér
til sunds
og synti til
okkar til
þess aö
heilsa
almenni-
lega upp á
okkur.
< Jafnan
uröu mikil
fagnaöar-
læti þegar
þorpsbúar
uröu okkar
varir.
Þessi
hópur hló
dátt þegar
sást til
okkar og
veifaói
hver í
kapp vió
annan.
i
50 VIKAN 2. TBL.1993