Vikan - 29.07.1993, Page 33

*
Mike Wallace er 75 ára
gamall en það er
erfitt að trúa því þeg-
ar maður situr andsþænis
honum. Hann er meðal þeirra
síðustu af merkilegri kynslóð
stórkostlegra fréttamanna,
manna sem mótuðu frétta-
mennsku í Bandaríkjunum á
árunum um og eftir seinna
stríð og höfðu um leið afger-
andi og mótandi áhrif á hug-
myndir nútfmamanna um for-
tíð sína og samtíð. Mike
Wallace er ekki sestur í helg-
an stein, langt f frá. Hann er
enn á fljúgandi ferð sem einn
af aðalfréttamönnunum í ein-
um áhrifamesta fréttaþætti í
Bandaríkjunum - 60 mínútur
- og nýlega endurnýjaði hann
samning sinn.
RÚSSNESKUR GYÐING-
UR í NEW YORK
Wallace er, eins og svo marg-
ir merkir Bandaríkjamenn,
sonur innflytjenda. Foreldrar
hans flúðu frá Rússlandi und-
an gyðingaofsóknum í lok síð-
ustu aldar og settust að í
Brooklyn í New York. Hann
minnist þeirra hlýlega, einkum
föður sfns sem hann segir
hafa verið „dásamlegan, al-
veg gull af manni". Móðirin
var hins vegar „siðprúð, ofur-
umhyggjusöm kona sem hafði
enga kímnigáfu". En hún
þurfti líka að ala uþþ fjögur
börn og þó að þau byggju
ekki við fátækt hafði fjölskyld-
an ekki mikið umleikis.
„í Brooklyn átti ég afar á-
nægjulega og heilbrigða
æsku,“ segir Wallace sem var
ekki íþyngt með gyðinglegum
uppruna sínum - þvert á móti.
Hann var fermdur, í stað þess
að fá hið hefðbundna „bar
mitzva" gyðinga og ólst upp
milli tveggja elda í trúmálum.
„Einn morguninn var ég ó-
venju snemma á fóturn," rifjar
hann upp, „og þá sá ég að
faðir minn sat í stofunni með
bænasjalið sitt og var að biðj-
ast fyrir á gyðingavísu. Hann
sagðist gera þetta á hverjum
morgni en við ræddum það
ekki frekar.“
Sem unglingur var Wallace
feiminn og það skánaði ekki
þegar hann fékk slæmt kast
af unglingabólum. Það gerði
hann afar vandræðalegan í
umgengni við hitt kynið.
Wallace fór svo í Michigan-
háskólann og komst fljótlega
að í útvarpsstöð stúdenta.
„Það var ást við fyrstu kynni,“
segir hann, „en ég þurfti að
komast yfir feimnina. Það
hjálpaði að byrja í útvarpi
vegna þess að þar sér maður
ekki áheyrendurna, er bara að
sþjalla við eitthvert tæki.“
Röddin er eitt mikilvægasta
atvinnutæki fréttamanna og
Wallace var og er heppinn í
þeim efnum. Eftir að hann úr-
skrifaðist vorið 1939 vann
hann við eitt og annað, meðal
annars við að auglýsa hnetu-
smjör. í stríðinu var hann
stríðsfréttaritari hjá sjóhern-
um.
HJÓLIN TAKA
AÐ SNÚAST
Árið 1948 skildi hann við
fyrstu eiginkonu sína og giftist
leikkonunni Buff Cobb. Þau
hjónin tóku upp samvinnu og
sendu út útvarpsskemmtiþátt-
inn Buff og Mike við nokkrar
vinsældir. Loks hafði CBS-
sjónvarpsstöðin samband við
þau og bauð þeim sjónvarps-
þátt. „Ég var skelfingu lostinn
við tilhugsunina um að koma
fram í sjónvarpi,“ segir
Wallace, „því að ég var viss
um að ég væri ekki nógu
myndarlegur. Ég með þessa
hræðilegu húð mína! Mér leið
ömurlega baðaður sterkum
Ijósum."
Wallace upplifði mikla tog-
streitu á þessum árum. Hann
langaði að leggja eitthvað af
mörkum sem skipti máli, eitt-
hvað sem hefði áhrif á hugs-
unarhátt fólks varðandi mikil-
væg málefni. Hann vildi
breyta heiminum. Á hinn bóg-
inn vissi hann að hann gat
auðveldlega orðið vellauðugur
og frægur á því að gera
skemmtiþætti, létta viðtals-
þætti og grínþætti. Það var
ekki fyrr en hann skildi við
Buff Cobb og giftist Lorraine
Perigord að hann fór að
hugsa málin alvarlega.
Lorraine er greind og sjálf-
stæð kona og hún hvatti hann
til að vinna að einhverju inni-
15. TBL. 1993 VIKAN 33