Vikan - 26.08.1993, Blaðsíða 9

um í leikhúsi, reyndar voru
þau grundvöllur ferils míns.
Það var síðan fyrst í Airplane
sem ég fékk tækifæri til að
leika grínhlutverk á hvíta tjald-
inu. Nú var ég rétt að Ijúka við
að leika á móti Beau syni
mínum í vestra í léttum dúr og
þar leik ég líka léttklikkaðan
og ruglaðan náunga. Jeff og
Beau fá mikið út úr því að sjá
starfsgreininni. Ég veit ekki
hvort þú hefur séð myndina
Thanksgiving Promise sem
Beau leikstýrði og Jordan
sonur hans lék aðalhlutverkið
í. Ég leik nágranna hans í
myndinni og finn gæs sem ég
bið hann að fóðra fyrir mig
fram að þakkargjörðarhátíð-
inni. Síðan þegar kemur að
því að slátra gæsinni getur
um súrt og sætt í gegnum tíð-
ina. Hvernig fara menn að því
að lifa af óöryggið í kvik-
myndaborginni?
„Það er náttúrlega einstak-
lingsbundið. Margir sem ég
þekki fóru þá leið að taka að
sér örfá og útvalin hlutverk
eftir að þeir urðu frægir. Þeir
léku aðeins hetjur og vel skrif-
uð hlutverk en ég hafði fyrir
K
/

m ■%
mku-tá.
„Ef tekst að sannfæra áhorfendur um að maður sé raunverulegur í þessu hlutverki þá er sig-
urinn unninn."
hvað gengur vel hjá mér og
sama má segja um barna-
börnin en þau eru orðin tólf
talsins. Synir mínir og Lucinda
systir þeirra eru býsna dugleg
í barneignunum."
- Hvernig voru fyrstu árin
hjá þér í Hollywood?
„Ég byrjaði með því að gera
þriggja ára samning við Col-
umbia en ég held að þeir hafi
ekki haft mikla trú á mér. Þeir
fengu örugglega það út úr
mér sem þeir borguðu fyrir því
stundum lék ég alls konar lítil
hlutverk í allt að þremur
myndum á viku. Eftir það fóru
hlutverkin að stækka en ég
hef komið við sögu í meira en
hundrað bíómyndum."
- Þú hefur unnið töluvert
með sonum þínum og nú eru
barnabörnin að koma inn í
myndina, hvernig líst þér á
það?
„Það er bara mjög ánægju-
legt og gaman að hafa sama
áhugasvið og þau. Það gefur
okkur fleiri umræðuefni en ef
við værum öll sitt í hverri
stráksi ekki hugsað sér það I
þannig að þetta er hugljúft lít-
ið ævintýri sem við unnum
saman við að gera - þrír ætt-
liðir í beinan karllegg."
ENDURSKRIFAÐI
HLUTVERKIN
- Hvernig var að leika í Hot
Shots, Part Deux náunga sem
dregur dár að alvarlegum
hlutverkum sem þú hefur áður
leikið?
„Handritshöfundarnir Jim
Abrahams og Pat Proft kunna
sitt fag svo vel að það gat
ekki orðið öðruvísi en
skemmtilegt. Þeir þekkja
hvern karakter í myndinni út í
gegn og það sem þeir láta þá
segja er allt svo vel úthugsað
og heilsteypt í öllu ruglinu að
það gerði vinnu leikaranna
miklu auðveldari og ánægju-
legri en ella. Þeir slípuðu hlut-
verkin vel saman og það er
sjaldgæft að maður fái svona
vel frágengin handrit til að
vinna með.“
- Þú hefur gengið í gegn-
fjölskyldu að sjá þannig að ég
gat aldrei leyft mér að vera
svo vandlátur. Ég reyndi þara
að hafa sem mest að gera í
leiknum án þess að taka að
mér hvaða hlutverk sem var
því það er svo mikið af ótrú-
legu rusli á boðstólum. Sum
handritin eru svo illa skrifuð
að það er ekki nokkur leið fyrir
leikara að gera hlutverkin trú-
verðug. Ég reyndi að gera
það besta úr öllum þeim verk-
efnum sem ég fékk og ég
hafði ágæta reynslu frá Col-
umbia í að reyna að redda ó-
vönduðu efni með sannfær-
andi leik. Ég endurskrifaði oft
hlutverkin ef ég gat í stað
þess að gleypa þau hrá, það
hjálpaði líka til. Ég held að
það sé áríðandi fyrir leikara
að vera vel vakandi yfir nýj-
ungum og halda tengslum við
leikhúsið og ég gerði það með
þvf að vera í ýmsum leikhóp-
um. Mér var mjög umhugað
um að læra „method“-leik og
það hélt í mér lífinu sem lista-
manni á þeim tíma sem Col-
umbia græddi peninga á því
að misnota hæfileika mína.“
- Það eru til mikla sögur
um sukk og svínarí i
Hollywood á þessu árum.
Varðst þú mikið var við það?
„Nei, ég get ekki sagt það.
Mér var aldrei kunnugt um eit-
urlyfjaneyslu og sá aldrei neitt
svoleiðis. Maður fékk sér í
glas öðru hverju og sam-
kvæmin voru stundum ansi
fjörug en þessi hlutir hafa
aldrei verið neitt vandamál
fyrir mig.“
- Þú lærðir stjórnmálafræði
í háskóla. Hver er að þínu
mati munurinn á leikara og
stjórnmálamanni?
„Þetta er athyglisverð
spurning vegna þess að
stjórnmálamenn gera mikið
að því að leika og ég held að
aðalatriðið fyrir leikara eða
stjórnmálamann sé að gera
hlutverk sitt eins trúverðugt og
hægt er. Ef tekst að sannfæra
áhorfendurna um að maður
sé raunverulegur í þesSu hlut-
verki þá er sigurinn unninn og
það var það sem ég var að
reyna í hlutverki Tugs Ben-
son. Ég var að vona að fólk
tryði því að þessi maður væri
í það minnsta í eigin huga
góður forseti.“
- Þetta hlutverk krefst líka
mikilla líkamlegra tilburða.
Hvernig heldur þú þér í góðu
líkamlegu ástandi?
„Við eigum hús við strönd-
ina í Malibu og ég syndi mikið
og spila tennis. Ég hef alltaf
verið íþróttamaður og spilaði
hornabolta og körfubolta á
meðan ég var í skóla. Það var
svolítið einkennileg tilviljun að
Beau fór í sama skóla og ég
og við lentum báðir í sama
vandamálinu. Við vorum báðir
í körfuboltaliðinu en leiklistin
tók alltaf meiri og meiri tíma
frá æfingum og kappleikjum.
Það endaði með þvf að þjálf-
arinn stillti mér upp við vegg
og sagði að ég yrði að velja.
Á þessum tíma fengu körfu-
boltaleikmenn ekki borgað
eins og nú er svo ég lét kapp-
liðið sigla sinn sjó og Beau
brást við á sama hátt.“
- Er eitthvert ákveðið hlut-
verk sem þig langar að leika á
næstu árum?
„Ég vil bara halda áfram
uppteknum hætti og hafa nóg
að gera. Ég hef tök á að vera
vandlátari á hlutverk nú en
áður þvf ég hef ekki fyrir fjöl-
skyldu að sjá lengur. Það er
alltaf gaman að vera í vel
skrifuðum hlutverkum og leika
margs konar persónur og ég
vona að ég fái tækifæri til
þess í framtíðinni." □
17.TBL. 1993 VIKAN 9