Vikan - 26.08.1993, Blaðsíða 41

gætir svo um munar í því sem
hefur verið haft eftir honum og
þótt hefur hvað merkilegast af
hans huglægu visku heimin-
um til handa, að sögn vísra
manna.
KÆRLEIKSRÍKT,
AUÐMJÚKT
OG TRÚAÐ FÓLK
Sókrates var sem sagt ekki
bara rökrænn hugsuður held-
ur ekkert síður það sem
stundum er kallað innsæis-
hugsuður. Það fyrirbæri átti
rætur sínar og líf í mjög full-
kominni dulheyrn hans meiri-
part ævinnar. Hann var kær-
leiksríkur, auðmjúkur og vitur
og þannig andleg uppspretta
huglægrar visku öðrum til
blessunnar.
Annað dæmi um óvenju-
lega og magnaða dulheyrn
voru til dæmis dulrænar upp-
lifanir Jóhönnu af Örk. Hún
var ung, óupplýst frönsk stúlka,
óvenjulega trúuð, lítillát, dul-
ræn og kærleiksrík. Hún átti
meðal annars þátt í því að
breyta landamærum Evrópu.
Hún fékk vegna undraverðrar
dulheyrnar þannig upplýsing-
ar um gang mála í þágu
frönsku þjóðarinnar að þær
breyttu gangi mála á örðug-
leika- og stríðstímum, þjóðinni
til framdráttar. Jóhanna var
síðar brennd á báli að ósekju
og dó því píslardauða.
FRAMSÝN OG FORSPÁ
Ella telur sig heyra á þennan
sérstaka máta og virðist hafa
þennan hæfileika, þó öðruvísi
sé en þeirra einstaklinga sem
áður sagði frá. Engu að síður
er um sama dulræna fyrirbær-
iö að ræöa, sem útfærist ein-
ungis misjafnlega eftir atvikum.
Hún viröist vegna þessa veröa
framsýn og forspá og fær upp-
lýsingar eftir þessum leiðum
um óorðna atburði, aðstæður
eða atvik og annað merkilegt
og jákvætt. Hún fær jafnframt
leiðsögn fyrir sig og aðra.
HVERSDAGSLEG
TÁKNTUNGUNNAR
Ef þessum dulheyrnum Ellu
fylgir vissa um að þessar
skynjanir séu raunverulegur
veruleiki eru þær eins og aðr-
ar dulrænar skynjanir miklu
fullkomnari en þær skynjanir
sem rekja má til þeirrar hefð-
bundnu reynslu sem tengist
öllu venjulegu hversdagslífi.
Þar með eru þær djúpstæðari
og eðlilega meira samfær-
andi. Það er í raun og veru
erfitt fyrir þá sem dulheyrn
hafa eða upplifa önnur sálræn
fyrirbæri að standa í miklum
rökrænum útskýringum á
þeim vegna þess að þessar
skynjanir - þar sem þær ná
að rísa hæst - eru eins og
gengur nánast ósegjanlegar
með hversdagslegum táknum
tungunnar.
DULHEYRN SJALD-
GÆFARI EN SKYGGNI-
GÁFA
Þar sem ekkert virðist benda
til að þessi nýja reynsla bein-
linis fjötri Ellu - þó hún finni
sig dálítið óörugga - er ekki
rétt að gera neitt til að hefta
hana enda aldeilis óvíst að
það sé hægt því um er að
ræða yfirnáttúrlega reynslu en
ekki einhvers konar geðflækju
þar sem lyf myndu leysa að
mestu vanda þess sem radd-
irnar upplifir. Sagt er að dul-
heyrn sé, ef eitthvað er, mun
sjaldgæfari en skyggnigáfan
og alls ekki algengt að þannig
fyrirbæri gerist hjá fólki.
Reynsla Ellu er því óvenjuleg.
EIN RÖDD EÐA FLEIRI
Ellu finnst hún heyra eina af-
gerandi rödd og sér ekki eig-
anda raddarinnar en finnur
þaö greinilega fyrir honum að
hún telur sig geta upplýst ná-
kvæmlega um kyn hans og
nokkurn veginn aldur. Þetta er
líka mjög áberandi hjá þeim
sem hafa dulheyrn - þeir eins
og skynja viðkomandi en virð-
ast síður sjá hann. Hvernig
þeir sem dulheyrn hafa upp-
lifa hana er mjög misjafnt.
Sumir heyra margar ólíkar
raddir og geta alls ekki kyn-
greint raddirnar. Aðrir heyra
mjög óljóst eina ákveðna rödd
og geta eignað hana einhverj-
um ákveönum. Sumir heyra
þessa rödd eins og úr fjarska.
Hjá einstaka hljómar röddin i
miðju höfði viðkomandi, eyr-
unum algjörlega óviðkomandi.
Til eru ennþá fleiri útgáfur af
því hvernig dulheyrnum fólks
er háttað.
LOFTSLAGSMUNUR OG
JÁKVÆTT HUGARFAR
Dulheyrn viröist vera misjafn-
lega algeng eftir löndum og
sumir halda því jafnvel fram
að ef heitt sé í landinu sé
einmitt þetta dularform skynj-
unar algengara en þar sem
loftslag er kaldara. Hvaö hæft
er f þessum tilgátum skal
ósagt látið.
Eðlilegt er að hvetja Ellu til
þess að rækta á jákvæðan
hátt hugarfar sitt og hvers-
dagslífið af kostgæfni. Það er
mikilvægt að huga að farvegi
þessarar skynjunar en ekki að
eyða of miklum tíma í aö velta
sér upp úr skynjuninni sem
slíkri, þó það sé freistandi.
þannig gáfum meðal lands-
manna yfirleitt og óvíst að
slíkt standi opið.
JARDBUNDINN
ÁSTVINUR OG MÖGU-
LEGUR TILGANGUR
Gamla konan er bersýnilega
jákvæður, jarðbundinn hugur
sem gæti verið ástvinur Ellu
ef betur væri að gáð. Það er I
sjálfu sér ekkert óeðlilegt við
að látnir ástvinir hlúi að okkur
lifendum með þessum hug-
læga hætti, ef þannig vill til.
Allt óhóf eða óhemjugangur í
þessum efnum sem öðrum og
ögn jarðbundnari er náttúr-
lega ekki æskilegur. Við verð-
um að trúa því að á bak við
þessar upplifanir sé einhver
ríkur tilgangur þó óljós sé og
kannski lítt skiljanlegur í
augnablikinu. Vissulega er
Ella ekki móðursjúk, þó fyrir-
bærið sem hún er að upplifa
sé framandi fyrir þá sem ekki
hafa kynnt sér í hverju dular-
gáfur liggja. Þaö er ekki nema
á færi fróðra manna að gera
einhverja raunhæfa úttekt á
LEYNDARDÓMSFULLAR
OG ÓÚTREIKNAN-
LEGAR
Það sem Ella segir mér frá og
hefur upplifað á síðustu tveim
árum er áhugavert og dulrænt
og á sér samsvörun í mann-
kynssögunni. Ella hefur
greinilega meðfæddar dular-
gáfur. Þessar gáfur eru óút-
reiknanlegar og leyndardóms-
fullar. Eða eins og unga kon-
an, sem varð iðulega vör við
gestagang hinum megin frá,
sagði: „Elskurnar mínar, í
dag er ég ekki hrædd þó ég
bæöi sjái og heyri í látnum
enda veit ég aö þeir munu
aldrei geta gert mér neitt.
Ég legg mig fram viö aö
hugsa af kærleika til þeira
sem lifa hér og hinum meg-
in og treysti því að Guð
verndi mig fyrir öllu illu.“
Meö vinsemd,
Jóna Rúna
17.TBL. 1993 VIKAN 41