Vikan - 20.04.1995, Síða 22

w
►
KYNDI-
TFXTIr ÞÓRIJNN HFIGADÓTTIR
Þegar kynlífsbylting 7. úratugsins
gekk í garð fóru skyndikynni að þykja
sjálfsögð. Það, sem áður var bannað,
varð nú leyfilegt og menn fœrðu sér
ástandið óspart í nyt. Frjálsar ástir
voru í hávegum hafðar og ekki þótti
tiltökumál að rekkjunautarnir vœru
margir og misjafnir. Vera má að eitt-
hvað hafi dregið úr fjölda rekkju-
nauta nú á allra seinustu árum með
tilkomu umræöu um kynsjúkdóma og
eyðni. Samt sem áður er stór hópur
fólks sem stundar skyndikynni af
kappi. Aðrir sleppa fram af sér beisl-
inu einstöku sinnum jafnvel aðeins
einu sinni eða tvisvar um ævina.
Það verður nú að segjast eins og er
að meirihluti Vesturlandabúa, sem
komst á kynþroskaaldurinn eftir kyn-
lífsbyltinguna, hefur tekið þátt í
skyndikynnum af einhverju tagi. Allt
frá kossum og keleríi upp í ástríðu-
heilar hótelnœtur. Margir lenda í slík-
um œvintýrum á unglingsárum en
finna sér svo maka og hœtta öllu
flandri. Aðrir halda áfram eins lengi
og þeir geta og gera kynlífið jafnvel
að listgrein og metnaöarmáli.
VEIÐISTAÐIR
Sjálfsagt getur hvaöa staö-
ur sem er boðið upp á
möguleikann á skyndikynn-
um þó aö skemmtistaðir séu
vinsælasta markaðstorgið.
Tjaldstæði og útihátíðir fylgja
fast í kjölfarið. Sömuleiðis
líkamsræktarstöðvar og sund-
laugar. Viðhorf almennings
til staðarins ræður miklu um
hvernig menn hegða sér. Á
skemmtistöðum þykir til
dæmis eðlilegt að ókunnugt
fólk gangi upp að hvort öðru
og bjóði í glas eða spyrji að
nafni. Samskonar hegðun
þykir hins vegar fullkomlega
fáránleg undir öðrum kring-
umstæðum.
Við ávaxtaborð Hagkaups:
„Fyrirgefðu, fröken, má
bjóða þér upp á appelsínu?"
Á stoppistöðinni: „Hvað seg-
irðu um að taka einn hring
með leið 3? Ég splæsi." A
tanniæknabiðstofunni: „Ég
býð eina fyllingu á línuna!"
Óneitanlega rómantísk hug-
mynd.
Þó að þetta sé ekki algeng
hegðun í þjóðfélagi okkar þá
eru þessir staðir kjörnir fyrir
ofuriítið daður og fantasíur.
Augu mætast þegar kerrurn-
ar sigla fram hjá hvor ann-
arri. Myndarlegi maðurinn
hjá súkkulaðikexinu gæti
gert út af við þig. Þú staldrar
ofurlftið lengur í hrökk-
brauðsdeildinni en þörf er á
til þess að njóta þessa ynd-
islega rakspíra. Enginn
skaði skeður. Jafnvel þótt
hann sé með fulla kerru af
börnum.
KANAR OG ÍTALIR
Það að skemmtistaðir og
útihátíðir séu vinsælasti vett-
vangur skyndikynna á fyrst
og fremst við um íslendinga.
Karlmenn ýmissa annarra
þjóða virðast duglegir við að
nýta sér tækifæri sem gefast
til aö fara á fjörurnar við
kvenfólk án tillits til staðsetn-
ingar. Ég man t.d. eftir
Frakka, sem reyndi að
manga til við mig í dyrunum
á Reykjavíkurapóteki á miðj-
um vinnudegi, og Amerík-
ana, í mjólkurdeildinni í Hag-
kaup. Reyndar er það svo
að í Bandaríkjunum eru stór-
markaðir orðnir vinsælir
kynningarstaðir. Meira að
segja hefur ein verslunin
tekið upp á því að hafa sér-
stök kvöld fyrir einhleypa.
Eru þá ýmis tilboð á rómant-
ískum vörum í gangi, Ijósin
dempuð og þægileg tónlist
ómar í hátalarakerfinu. Ein-
hleypt fólk getur því mætt á
staðinn, hitt einhvern við
kjötborðið, fengið steik og
rauðvín á tilboði og brunað
svo heim með fenginn.
ítalir virðast láta sig engu
skipta hvar eða hvenær þeir
leita eftir ástum við kvenfólk.
Vinsældir skandinavískra
kvenna á Ítalíu eru hreint
með ólíkindum. Kona nokkur
sagðist njóta þess öðru
fremur að fara þangað því
að í hvert skipti, sem hún
hreyfði sig, myndaðist skrúð-
ganga af að minnsta kosti tíu
karlmönnum á eftir henni.
Enda virðast Ijóst hár og blá
augu vera einhvers konar
stöðutákn í þessum heims-
hluta.
ÚTLENDINGAR í
KYNLÍFSFERÐUM Á
ÍSLANDI
Um daginn var ég stödd á
virðulegu kaffihúsi hér í borg
á föstudagskvöldi. Nokkrir
Belgar á aldrinum 25-35 ára
gáfu sig á tal við mig. Þeir
tjáðu mér að þeim hefði ver-
ið sagt í Belgíu að á íslandi
væri ekkert mál að ná sér í 3
stelpur á dag. Þeir spurðu
mig hvaða líkur ég teldi á að
það heppnaðist, það þyrftu
nú kannski ekki endilega að
vera þrjár — ein væri svo
sem alveg nóg. Ég lagði til
að þeir gengju á röðina og
spyrðu. Ekki gat ég séð að
þeir hefðu árangur sem erf-
22 VIKAN 4. TBL. 1995