Vikan - 20.04.1995, Blaðsíða 81

Ég var heldur ekki sífellt
svöng. Eftir sex mánaöa æf-
ingar þekkti ég ekki lengur
spegilmynd mína. Ég gat
horft endalaust á sjálfa mig í
speglinum. Líkami minn var
oröinn stæltari því ég var far-
in aö nota vöðva sem ég
hafði ekki áður notað. Þegar
ég vaknaði á morgnana var
m/
ég full
?££/ af orku og til-
búin til að hefja
daginn með
klukkutíma æfing-
um. Það þarf hvorki
sjálfsstjórn né
w ástæðu til að breyta
lífi sínu heldur vissuna
um að maður eigi eftir að
sjá árangur.11
Susan tókst að grennast
um rúm 60 kg. Árangur
hennar vakti athygli í líkams-
ræktarstöðinni og var henni
boðið starf þar sem leiðbein-
andi. Þrátt fyrir að æfingar
hennar væru ólíkar þeim
sem nemendurnir höfðu átt
að venjast vöktu þær
ánægju hjá þeim því þær
skiluðu árangri.
„Ég gaf mór líka tíma til að
útskýra starfsemi líkamans
og hvers vegna æfingarnar,
sem ég hafði áður gert undir
leiðsögn leiðbeinanda, voru
rangar.“
Susan bendir á að æfing-
arnar, sem boðið er upp á í
eróbikktímum, séu of erfiðar
fyrir venjulegt fólk og því
finnist það oft vera klunna-
legt i
saman-
burði við leiðbein- end-
urna sem eru hreystin upp-
máluð.
„Hvaða ástæðu hefur fólk
til að koma í líkamsræktar-
stöðvarnar ef það á að vera
svona vel á sig komið?“ spyr
Susan. „Þeir, sem eiga við
offitu að stríða, halda sig sem
lengst frá líkamsræktarstöðv-
unum því þær eru hannaðar
fyrir þá sem líta vel út.“
Susan rekur nú eigin lík-
amsræktarstöð í Dallas og
er orðin sjálfskipaður tals-
maður þeirra sem eru of illa
á sig komnir til að geta staul-
ast út úr húsi og liggja f
mesta lagi á stofugólfinu og
apa eftir líkamsræktar-
myndbandi. Hún leggur
áherslu á að þeir sem leiti til
líkamsræktarstöðvar hennar
fylgi þeim hraða, sem þeir
ráða við, og reyni ekki við of
erfiðar æfingar.
„Ef leiðbeinandinn gerir
æfingar sem þú ræður ekki
við er óþarfi að fylgja honum
eftir. Hann kennir marga
tíma á viku og fer að leiðast
ef æfingarnar eru of léttar.
Hafðu í huga að þú borgar
fyrir að koma og ert þarna
aðeins þín vegna en ekki
öfugt. Ef þér finnst þú vera
að gefast upp þegar allir
hoppa í kringum þig get-
urðu til dæmis gert hnélyft-
ur og ef þú þolir ekki að
skokka getur þú gengið í
staðinn."
Susan hefur líka látið
framleiðendur megrunar-
fæðis fá það óþvegið.
„Þið eruð ekki veik. Þið er-
uð svöng,“ segir hún við fylg-
ismenn sína og tekur þar
með spón úr aski sálfræð-
inga sem haft hafa nóg að
gera við að aðstoða þá sem
orðnir eru taugahrúgur eftir
stranga megrun.
Hér eru niu ráð frá
Susan til þeirra sem
eiga við offituvanda-
mál að stríða.
1. Losaðu þig við baðvigt-
ina. Hún sýnir ekki hvort
þyngdin samanstendur af
fitu, beinum eða vöðvum. Ef
þú vilt fylgjast með þeim
breytingum sem verða á lík-
ama þínum geturðu mælt
hann með málbandi aðra
hverja viku.
2. í stað þess að stíga á
vigtina geturðu spurt þig:
Líður mér betur? Finnst mér
ég vera sterkari?
4. TBl. 1995 VIKAN 81
MEGRUN