Vikan - 01.12.1996, Blaðsíða 12

KAFLASKI
A MORGU
SVKHIM J
JjM
1
KOMAND
VOLVAN SKOÐAR
HVAÐ ARIÐ 1997
BER I SKAUTI SER
aö var lasburða kona
sem tók á móti blaða-
manni VIKUNNAR einn
kaldan dag í byrjun nóvember-
mánaðar. Virðuleg, en afar
lasburða þar sem hún lá út af
í sjúkrarúminu. En augnaráðið
var afar skarpt sem fyrr. Það
er eins og þessi aldraða kona
geti lesið hugsanir manns eins
og opna bók. Og víst er um
þaö að framtíðina getur hún
virt eins glögglega fyrir sér og
við hin erum fær um að kynna
okkur áramótaannála fjölmiöl-
anna.
Frá því í sumar hefur sú
kona, sem í svo mörg ár hefur
gegnt hlutverki Völvu Vikunn-
ar, átt við veikindi aö stríða og
í haust lagðist hún loks inn á
sjúkrahús hvaðan hún segist
fara “með miöa hnýttan við
stóru tána," eins og hún orðaði
það. Hún talar ósköp blátt
áfram um þetta eins og ekkert
sé sjálfsagðara. “Það er langt
síðan mér var sýnt mitt dánar-
dægur með áhrifamiklum
hætti. Það hefur ekki veriö
mér til ama þótt mér sé Ijóst að
fæstir kjósi að vita hvenær
dagar þeirra verði taldir. Ég
hef átt indæla ævi og get kvatt
þessa jarðvist með þakklæti,”
segir hún. “Guð hefur veriö
mér góöur. Mjög góöur."
Hún sló enn á létta strengi
þegar hún sá að blaðamanni
Vikunnar þótti umræöuefnið
óþægilegt og gamalkunnum
glettnisglampa brá fyrir í aug-
um hennar er hún bætti viö:
“Við erum öll fædd dauöa-
dæmd. Það er bara spurning-
in hvenær kalliö kemur. Nú
hverf ég héðan sátt viö Guð
og menn og horfi með tilhlökk-
un til endurfunda við þá sem
bíða mín fyrir handan. Ekki
þykir mér ósennilegt að ég
verði samferöa páfanum og
móður Theresu til fundar við
mitt fólk," segir hún - og haföi
þannig komiö fyrstu spádóm-
um sínum frá sér.
Oft haföi þurft að fresta
fundi blaðamanns Vikunnar og
Völvunnar sökum veikinda
þessar rosknu konu en hún
var staðráðin í að standa við
gefiö fyrirheit um spá. “En ég
treysti mér ekki til að fjölyrða
um atburði í öðrum löndum
núna," sagði hún.
Hún hagræddi sér betur á
koddanum. Reisti sig upp eins
og henni var unnt og mildri
röddu hóf hún að rekja þaö
sem hana hafði dreymt, henni
hafði verið sagt og hún séð í
vöku. Hún tók sér oft málhvíld
meöan á þessu stóð og varð
þá fjarræn. En alltaf, þegar
blaöamaðurinn taldi réttast aö
kveöja og lofa frúnni að hvíl-
ast, stöðvaði hún hann og vildi
halda áfram. “Við förum nú
ekki að gera þessa síðustu
spá mína endasleppa,” sagði
hún ákveöiö eitt skiptið.
SJÁVARÚTVEGURINN
Fyrst vildi blaöamaðurinn fá
aö vita um sjávarútvegsmálin
sem svo mjög hafa verið í um-
ræðunni. “Elsku vinur, þessir
UÓSM.: GUNNAR
GUNNARSSON
FYRIRSÆTA: CALLIE
GRACE McDONALD
FÖRÐUN OG UM-
SJÓN: KRISTÍN STEF-
ÁNSDÓTTIR
MEÐ NO NAME
SNYRTIVÖRUM
HÁR: RÓSALIND,
PAPILLU
KLÆÐASTRANGAR í
BAKGRUNNI FRÁ
VIRKU
12 VIKAN 4.TBL. 1996