Vikan - 01.12.1996, Blaðsíða 37

■ „Bókin varð svolítið öðruvísi en ég
ætlaði því á tveimur stöðum lenti ég á
svo mögnuðu fólki að það tók fleiri tugi
blaðsíðna í bókinni. Þar ó meðal er
maður sem gerðist hólfgerður pólitískur
flóttamaður. . ."
á fisinu mínu sem heitir Skaft-
iö og hitti fyrir fólk. En núna
ákvað ég að fara hringinn í
kringum landið á Skaftinu og
það tókst og afraksturinn er
bókin sem kemur út núna fyrir
jólin.
Bókin varð svolítið öðruvísi en
ég ætlaði því á tveimur stöð-
um lenti ég á svo mögnuðu
fólki að það tók fleiri tugi blað-
síðna í bókinni. Þar á meðal er
maður sem gerðist hálfgerður
pólitískur flóttamaður; sagði
sig úr lögum við samfélagið og
flutti með konu sinni upp á fjall
fyrir ofan Skíðaskálann í
Hveradölum og bjó þar í níu
ár. Sá maður er nú látinn en
torfbærinn, sem þau hjónin
bjuggu í, stendur enn. Þar
reyndu hjónin að lifa algjörlega
á sjálfbærri þróun og aðeins af
því sem til féll innan við tún-
garðinn. Þau gátu þó ekki al-
veg lifað af því og hann vann
sem hafnarverkamaður í
Reykjavík og hjólaði til og frá
vinnu á hverjum degi, upp og
niður fjallið. Saga þessa fólks
fangaði mig gjörsamlega.
Hann var hugsjónamaður og
ofsatrúarmaður, sannfærður
um að veröldin væri að fara til
fjandans. Önnur saga, sem
tók mig algjörlega, var af Herði
Haraldssyni, kennara á Bifröst
í Borgarfirði. Hann var í nokk-
ur skipti fljótasti spretthlaupari
okkar íslendinga. Saga hanns
er alveg mögnuð.
V: Stefán, lestu Ijóð?
S: Ég hef nú ekki mikið gert af
því enda finnst mér það ekki
aðalatriðið. Ég er einhvern
veginn ekki kominn upp á lag
með það enn þá. Ég las þó
eina góða Ijóðabók um daginn
eftir frænda minn, Gunnar
Gunnlaugsson yfirlækni. Það
eru nokkur dulin Ijóðskáld í
fjölskyldunni.
Annars upplifði ég „Ómars-stíl-
inn“ um daginn. Það var síð-
asta lagið á nýju plötunni. Ég
fékk grunninn hjá samstarfs-
manni mínum, en átti eftir að
semja laglínu og auðvitað
texta. Ég setti spóluna í bíl-
tækið og á nokkrum mínútum
fæddist laglínan undir stýri.
Hún var svo límd í mér að ég
settist beint við tölvuna þegar
heim var komið og samdi svo
textann á korteri. Þetta varð
síðan titillag plötunnar, „Eins
og er“. Þannig má segja að
það sé allur gangur á þessu
hjá manni. Ég gæti sjálfur
hugsað mér að semja Ijóð og
prófaði það reyndar núna með
nýju plötuna. Þá var ég búinn
að semja Ijóð eða prósa áður
en ég samdi lögin. Hins vegar
varð ég aðeins að endursníða
Ijóðin eftir lögunum.
■ „Fyrir nokkrum
árum spilaði ég
með stjörnuliðinu
þínu, Ómar! Þar á
meðal voru líka
þeir Guðmundur
Árni og Hemmi
Gunn. Að vera
með þeim tveimur
í liði er alveg
dauðadæmt. . ."
Annars lít ég á sjálfan mig sem
dægurljóðahöfund frekar en
Ijóðskáld. Mér finnst starfsheitið
„Ijóöskáld" kannski of hátíðlegt.
Þetta er þó hlutur sem mig
langar að leggja rækt við á
næstunni, ég er einhvern veg-
inn kominn á það stig núna.
Ómar, hefur þú samið mikið af
Ijóðum?
Ó: Ég hef náttúrlega samið
mikið af textum í gegnum tíð-
ina en hvort ég kalla þau Ijóð
er önnur saga, hins vegar hef
ég svolítið fengist við að
semja sálma undanfarið. Ég
kalla þýðingu mína á laginu
„Bridge over troubled water“,
eða Brú yfir boðaföllin, sálm
þar sem hann er svolítið trú-
arlegs eðlis.
V: Er trúin mikilvægur hluti af
ykkar lífi?
S: Ég hef lítið velt fyrir mér
trúnni sem slíkri og myndi telja
að ég væri frekar lítið trúaður
miðað við það sem menn
vanalega leggja í það orð. Ég
trúi aðallega á mátt minn og
megin en maður fer kannski
að spá meira í það þegar að
líða tekur á, þó fékk ég trúar-
legt uppeldi. Ég hef bara ekki
enn fundið fyrir þessari þörf að
leita til Guðs með eitt eða ann-
að. Þó vil ég ekki fullyrða að
Guð sé ekki til. Hins vegar
finnst mér trúarbrögð yfirleitt
hafa leitt okkur til glötunar
frekar en hitt þegar maður lítur
út í heim. Öll þessi stríð og all-
ur þessi ofsi er í nafni trúarinn-
ar, sem mér finnst vera mjög
öfugsnúið. Ég skil ekki alveg
þær hvatir sem búa þar að
baki.
Ó: Ég hef ákaflega illan bifur á
trúarbrögðum sem brjótast út í
því að ein þjóð telur sig vera
annarri fremri eða einhverjir
menn telja sig einir hafa fundið
allan sannleikann. Túlkun trú-
arbragða er öllu skaðlegri en
trúarbrögðin sjálf.
S: Svo verða trúarbrögðin að
vopni í höndum einræðisherra
sem fá múginn meö sér í nafni
trúarinnar. Það getur ekki ver-
ið mannlegt eðli að deyða
annan mann.
Ó: í gömlu ættflokkasamfélög-
unum urðu menn oft að drepa
til að vernda sig en ég held að
í dag eigi menn að geta fengið
útrás í keppnisíþróttum.
S: Ég bara get ekki skilið að
nokkur maður geti fundið
þessar kenndir hjá sér yfir höf-
uð. Sérstaklega ekki í nafni
trúar.
V: Omar, hver fer í sporin þín
á næstu öld?
Ó: Ja, ég segi nú stundum
þegar ég er spurður að þessu
að kirkjugarðarnir séu fullir af
ómissandi fólki en það eru ef-
laust einhverjir sem að ein-
hverju leyti munu fara í sporin
mín og ég er mjög hrifinn af
því sem margir í minni stétt
eru að gera, á báðum sjón-
varpsstöðvunum.
V: Stefán sérð þú þig í anda
sem poppara næstu árin?
S: Já, alveg eins, þó kannski
frekar sem tónlistarmann. Eins
og við vorum að tala um áðan
er það að búa til tónlist, að
búa til texta, það sem heldur í
manni neistanum. Ég veit hins
vegar ekki hversu mikið maður
á eftir að þeysa um landið á
malarvegunum.
Ó: Ég held að við Stefán séum
algjörlega einhuga í þessu.
■ „Svo verða trúarbrögðin að vopni í
höndum einræðisherra sem fá múginn
með sér í nafni trúarinnar."
„Ja, nú er ég svo g jörsamlega sammála.
■ „Þetta er hlutur sem mig virkilega
langar til að leggja rækt við á næst-
unni, ég er einhvern veginn kominn á
það stig núna."
Eftir því sem árin líða skiptir
það mig minna máli hvar ég
vinn, bara að ég fái tækifæri til
að skapa.
V: Eitthvað að lokum?
S: Eitthvað sérstakt sem þú
vilt fá? Annars er Ómar búinn
að tala svo mikið að ég hef
ekki neinu við að bæta.
Ó: Já, nú skal ég þegja.
V: Kannski eitt, í hvaða
stjörnumerkjum eruð þið?
■ ,,. . .þannig að ég held
að það sé misskilningur
að ég sé glannalegur."
Ó: Nú fórstu alveg með það!
S: Það er nú eitt af því sem ég
skil ekki.
Ó: Ja, nú er ég svo gjörsam-
lega sammála. Þá vissi ég
fyrst að hippakynslóðin myndi
ekki bjarga heiminum þegar
þeir bundu trúnað við þessa
bölvuðu vitleysu sem stjörnu-
merkin eru. Ég er í meyjar-
merkinu!
S: Ég er í krabbamerkinu. Ég
veit ekki hvað það þýðir en ég
vona að það sé gott. Annars
hef ég gjarnan sagt að ég sé í
skjaldarmerkinu.
Ó: Góður.
S: Og Ómar í frímerkinu.
Ó: Gott. Annars, svona að lok-
um, þá finnst mér mest gaman
að fást við efni sem skilur eitt-
hvað eftir til umhugsunar um
hvað við eigum að horfa á,
hvaðan við erum komin,
hvernig við erum og hvernig
samferðamenn okkar eru.
Reyna að skilja þá sem eru
öðruvísi en við og reyna að
setja okkur í þeirra spor. Mað-
ur getur lært svo mikið af öðr-
um til að skilja sjálfan sig aðra
og samfélagið.
S: Ég segi amen við þessu en
fordómar eru eitthvað sem ég
held að fólk eigi að reyna að
foröast. Fordómar brjótast
reyndar fram í ýmsu formi.
Samkvæmt mínum kokkabók-
um er baktal og illt umtal al-
mennt viss tegund af fordóm-
um. Ég reyni að forðast slíkt í
■ Þá vissi ég fyrst að
hippakynslóðin myndi
ekki bjarga heiminum
þegar þeir bundu trúnað
við þessa bölvaða vit-
leysu sem stjörnumerkin
eru."
hvívetna, því mér finnst eng-
inn hafa efni á því að dæma
náungann. Allt á að fá aö lifa
og dafna, hvað svo sem það
er. . .næstum því. . . .
4.TBL.1996 VIKAN 37