Vikan - 01.12.1996, Blaðsíða 82

Thomas Undi er af Huli
ættbálknum og ólst
upp í strákofa í litlu
þorpi í fjöllum Papúu Nýju-
Gíneu. Hann fluttist til borg-
arinnar fyrir nokkrum árum
og fór aö vinna sem örgygg-
isvörður á flugvellinum en
núna er hann dyravörður hjá
bókaforlagi í Port Moresby.
Allt sem Thomas á í þess-
um heimi rúmast í einni lítilli
tösku. Hann á sér engan
samastað heldur sefur ýmist
hjá vinum og kunningjum
eða á bekk á flugvellinum.
Thomas er ánægður með líf-
ið og það er alltaf stutt í
brosið þegar maður hittir
hann.
Hello boss, segir hann og
brosir sínu breiðasta. Thom-
as kallar alla hvíta menn
„boss“ eins og tíökaðist
meðan Papúa Nýja-Gínea
var áströlsk nýlenda.
Ekki kalla mig boss, segi
ég.
Sorry boss, segir Thomas
að bragði.
Einn daginn segir Thomas
mér í óspurðum fréttum að
hann verði brátt fertugur.
Það getur ekki verið, segi
ég. Þú ert svo unglegur. í
hvaða mánuði áttu afmæli,
spyr ég.
Ég veit það ekki segir
hann. Enda eru engin daga-
töl í frumskóginum. Svo við
förum að reikna. Við reynum
að tímasetja atburði sem
hann man eftir að gerðust
meðan hann var barn.
Ég man þegar fyrsti hvíti
maðurinn kom í þorpið mitt,
segir Thomas. Það var alveg
hræðilegt.
Hvað gerðist, spyr ég og
býst við sögu um blóðsút-
hellingar og fjöldamorð.
Það komu hvítir menn
svífandi ofan úr himninum
og settu upp tjald stutt frá
þorpinu mínu. Pabbi minn sá
einn þeirra ganga í átt að
kofanum okkar og hélt að
þar væri kominn sjálfur djöf-
ullinn. Þetta var rauðhærður
maður í stuttbuxum. Við urð-
um öll skelfingu lostin og
hlupum inn í kofann okkar
og lögðumst í eina kös á
gólfinu. Pabbi stóð vörð í
dyrunum með ör á streng til-
búinn að skjóta ef djöfullinn
kæmi nær kofanum okkar.
Hann stóð vörð alla nóttina
og ákallaði anda forfeðranna
til að vernda okkur
Og hvað gerðist svo, spyr
ég.
1181
Thomas Undi brosir út að eyrum eins
og hans er von og vísa.
Ekkert, segir Thomas og
hlær. Um morguninn voru
þeir farnir.
Þetta var nú ekki alveg
nógu gott til að tímasetja
hvað Thomas væri gamall.
Hvað annað manstu frá því
að þú varst barn, spyr ég.
Ég man eftir deginum þeg-
ar Papúa Nýja-Gínea fékk
sjálfstæði segir hann. Ég var
bara táningur og skildi ekki
alveg hvað var að gerast en
það var ofsalega gaman.
Ef þú varst táningur þegar
landið fékk sjálfstæði þá get-
ur þú ekki verið meira en 32
- 33 ára, segi ég, en landið
fékk stjálfstæði árið 1975.
Thomas verður hugsi.
Heldurðu það, spyr hann.
Virkilega?
Ef þú varst táningur fyrir
20 árum þá ertu ekki fertug-
ur í dag. Það er alveg á
hreinu, segi ég.
Thomas Ijómar af gleði.
Þetta eru bestu fréttir sem
hann hefur fengið lengi.
Thank you boss, segir hann.
Ekki kalla mig boss, segi
ég.
Sorry boss, segir hann og
eitt andartak víkur brosið fyr-
ir möguleikanum á að hann
hafi móðgað mig. Og hann
lofar að kalla mig ekki boss
framar.
Fínt, segi ég og er farinn.
Goodbye boss, segir
Thomas að skilnaði. □
Nýkomin sending af spariskóm frá Shelby.
ÚRVAL AF VINNU- OG GÖNGUSKÓM í ÝMSUM LITUM
SJUKRAVORUR
VERSLUNIN REMEDIA
Borgartún 20, 105 Reykjovík S: 5627511
82 VIKAN 4, TBL. 1996