Vikan - 01.12.1996, Blaðsíða 34

hlutverkum, tók ég þá stefnu
strax í upphafi aö láta þetta
vera. Við þekkjum þetta báðir,
við Stefán, að í kring um böllin
og hljómsveitirnar er pæjuger,
getum við sagt. Ég ákvað í
upphafi að forðast þetta alveg
gjörsamlega því annaðhvort
ertu bara alveg burt frá þessu
eða þú ert gleðimaður og læt-
ur þína fjölskyldu og sambúð
þá lönd og leið.
S: Auðvitað tengist þetta allt
dálítið brennivíninu. En ég veit
kannski ekki hver lykillin að
traustri sambúð er í þessum
■ „Ég hef kannski ekki rsektað mitt samband
nægilega vel og auðvitað er alltaf þetta hel-
vítis útstáelsi á manni, heilu helgarnar út um
hvippinn og hvappinn. En einhvern veginn
hefur þetta nú blessast."
■ „Stundum getur maður verið áhepp-
inn ef maður fer að horfa á rangt fólk í
salnum. Það er mikið atriði að horfa á
réttu andlitin."
áðan, lík lífssýn og áhugamál.
Við hjónin höfum bæði mikinn
áhuga á tónlist og konan mín
hefur mikinn skilning á því
sem ég er að gera og skilur
mína þörf til að semja og
syngja og þennan brennandi
áhuga minn á þessu. Ég hef
mjög gaman af þessu öllu
saman; að spila úti á landi og
þvælast um. Við höfum líka
geira, en kannski höfum við
hjónin eitthvað spes lím sem
heldur okkur saman.
Ég hef kannski ekki ræktað
mitt samband nægilega vel og
auðvitað er alltaf þetta helvítis
útstáelsi á manni, heilu helg-
arnar út um hvippinn og
hvappinn. En einhvern vegin
hefur þetta nú allt blessast.
Við Anna Björk erum reyndar
voðalega lík. Við eigum lík
áhugamál og erum nokkurn
veginn sama sinnis. En hún er
reyndar svolítið partýljón líka.
Ó: Mín kona er alin upp á
Vestfjörðum, þar sem konurn-
ar eru vanar því að bjarga sér
sjálfar, karlarnir eru í burtu
langdvölum og þannig var það
í hennar fjölskyldu. Síðan er-
um við iíka afskaplega sam-
hent. Þegar ég var til að
mynda í rallinu, fór hún í ralliö
líka og svo er þetta líka spurn-
ing um gagnkvæmt traust.
Þetta var erfitt fyrstu árin í
sambúðinni en núna, þegar
við erum búin að vera saman í
bráðum 35 ár, erum við löngu
komin yfir allar krísur. Ef ég
væri mikið í þessari skemmt-
anadeild þá væru löngu komn-
ar sögur um mig en þar sem
■ „Það er mikil rómantík
fólgin í því að eiga sjö
börn og ellefu barnabörn
og þar með 18 afkom-
endur á öllum aldri."
ég hef ekki gefið höggstað á
mér er ekki frá neinu að segja.
Ég heyri miklu frekar fylliríis-
sögur og ef það er ekki verra
en það er mér alveg sama. Ég
ákvað að taka mitt hjúskapar-
heit alvarlega því annars hefði
ég aldrei getað verið í þessum
bransa af neinu viti.
S: Lykillinn er kannski sam-
heldni og, eins og ég sagði
bæði áhuga á íþróttum og svo
mætti lengi telja.
Ó: Konan mín keppti í ralli og
skildi sportdelluna mína en
hins vegar hef ég alltaf haft
brennandi áhuga á pólitík þó
að ég hafi ekki komið mikið
nálægt henni sem slíkri. Kon-
an mín hefur hins vegar farið
út í hana. Þar höfum við sam-
eiginlegt áhugamál. Þar snýst
dæmið við og ég hef áhuga á
því að fylgjast með því sem
hún er að gera. Hún er vara-
borgarfulltrúi í Reykjavík. Við
erum virk sitt í hvorum geiran-
um en höfum þó bæði áhuga
á viðfangsefnum hvort annars.
V: Stefán, þú yrkir svolítiö um
togstreitu í ástarsamböndum
og virðist vera að vinna svolít-
ið með það viðfangsefni, til
dæmis í laginu Tíminn er að
tifa og laginu Engu að síður
af nýju plötunni.
S: Jú, sérstaklega á þessum
sólóplötum, þá yrkir maður
meira inn í sig, ef svo má að
orði komast. Meira en þegar
að maður er með hljómsveit.
Það hefur ýmislegt gengið á í
okkar sambandi, það er ekkert
launungarmál. Maður notar
tækifærið þegar maður gefur
út sólóplötu til að tjá sig dýpra,
ja, í raun gýs þetta bara fram
ósjálfrátt.
V: Stefán, það er nú frægt orð-
ið þegar konan þín ætlaði að
koma þér á óvart að loknum
erfiðum degi og deyfði Ijósin og
kveikti á kertum og þú hélst að
það væri rafmagnslaust. Er
Stefán Hilmarsson órómantísk-
ur maður?
S: Ég er mjög oft voðalega ut-
an við mig. Ég er nokkuð róm-
antískur í eðli mínu en sýni
það kannski ekkert voðalega
mikið út á við en þó hef ég
skánaö þónokkuð mikið með
árunum hvað það varðar.
O: Það segi ég sama. Eg á
það til að vera voðalega utan
við mig.
V: En hvað með þig, Ómar, og
allan þennan barnahóp ykkar
hjóna, var einhvers staðar
pláss fyrir það sem að öllu
jöfnu er skilgreint sem róman-
tík ?
Ó: Það er mikil rómantík fólgin í
því að eiga 7 börn og 11 barna-
börn og þar með 18 afkomend-
ur á öllum aldri. Þetta tengir
okkur hjónin auðvitað mjög
mikið saman að eiga þennan
fallegan hóp en því miður er ég
allt of lítið heima.
V: Stefán, getur þú hugsað
þér að eignast svona mörg
börn?
S: Ég get alveg hugsað mér
það en ég veit ekki hvað verð-
ur úr því úr þessu. Ómar hefur
líklega byrjað snemma.
V: Hvað finnst ykkur nú um ís-
lenskar konur?
S: Ég veit nú ekki hvað ég get
sagt um það nema þá kannski
að þær eru þokkalega vel til
hafðar.
Ó: Ég hef mikið stúderað vest-
firskar konur. Þar hefur maður
rekist á konur eins og Magneu
Guðmundsdóttur, fyrrverandi
oddvita á Flateyri. Áður en
sjálfar og rækta sína hæfi-
leika. Ég er ekki að segja að
konan þurfi nauðsynlega því
að fara í, til dæmis, hinn harða
heim viðskiptanna og vera
ekkert á heimilinu því ég held
að konan sé nauðsynlegri á
heimilinu er karlinn en ef kon-
ur kjósa það sjálfar verða þær
að bera sig eftir hlutunum
sjálfar.
S: Ég er að mörgu leyti sam-
mála Ómari. Konur eiga að
vísu oft á brattann að sækja.
Mín tilfinning er einnig sú að
konan sé kannski nauðsyn-
legri á heimilinu. Það eru þær
sem ganga með börnin og þær
eru oft tengdari börnunum. En
ég vil ekki virka íhaldssamur
þegar ég segi þetta.
Ó: Ég er sammála Stefáni
kannski er þetta óþarfa íhalds-
semi hjá manni en við verðum
að passa okkur á því að fara
ekki of langt frá því sem við er-
um sköpuð til. Við getum ekki í
einni kynslóð sópað í burtu
venjum eða eðliseiginleikum
sem hafa verið ræktuð árþús-
undum saman í frummanna-
þjóðfélaginu. Stefán, þú gerir
alveg yndislegan texta þegar
sonur þinn fæðist, það er
greinilegt að þetta hefur veriö
mikil upplifun fyrir þig?
S: Þessi texti kom bara af
sjálfu sér því maður hefur svo-
lítið af ja, móðurlegum tilfinn-
ingum líka. Það er að mínu
■ „Lykillinn er kannski samheldni, lík
lífssýn og áhugamál. Við hjónin höfum
bæði mikinn áhuga á tónlist og konan
mín hefur mikinn skilning á þvi sem ég
er að gera og skilur mína þörf fyrir að
semja og syngja og þennan brennandi
áhuga á þessu."
snjóflóðið féll þá vissi enginn
hver þessi kona var og hún
vissi það ekki sjálf. Ég hitti
aðra konu þaðan þegar ég
kom þar þegar ár var liðið frá
snjóflóðinu og sú var líka ein-
staklega frambærileg og rögg-
söm en hún mátti ekki til þess
hugsa að ég tæki viðtal við
hana. Þarna sér maður hvað
mikið getur búið í íslenskum
konum sem ekki fá að njóta
sín. Þessar konur fyrir vestan
eru aldar upp við það frá
þlautu þarnsþeini að vera
sjálfstæðar, reka heimilin, sjá
um börnin, framlengja lánum
og slá víxla meðan karlarnir
eru út á sjó.
Ég held að íslenskar konur
geri sér oft ekki grein fyrir þvi
hvaö býr í þeim. Það er ekki
nóg að segja að karlarnir hafi
einokað allt, íslenskar konur
verða stundum að taka sér tak
áliti stærsta kraftaverkið að
eignast barn og sjá það ger-
ast.
Ó: Ég fékk aldrei að vera við-
staddur fæðingu barnanna
minna. í fyrsta lagi viðgekkst
það ekki þegar fyrstu börnin
fæddust en í annan stað eru
konur misjafnar og konan mín
vildi bara ekki að ég væri við-
staddur.
Við vitum að í frummanna-
samfélaginu fóru konur einar
út í skóg, fæddu barnið og
komu með þaö til þaka. Ég
held að konan mín sé þannig
og ég virti það sjónarmið.
Framfarir eru af hinu góða en
stundum held ég að ekki sé
gott að fara of langt frá hinu
upprunalega.
V: Græðir maður á því að gefa
út hljómplötu?
S: Ég hef nú aldrei riðið feitum
hesti frá þvi að gefa út plötu
34 VIKAN 4. TBL. 1996