Vikan - 01.12.1996, Blaðsíða 28

KULDAHROLLUR
GEDV
„Sumir kalla þetta rugl og vitleysu og trúa því ekki aö
ég sé skyggn. Ég skipti mér ekki af því,“ segir Kristján
Einarsson miðill. Auk þess að starfa sem læknamiðili
hefur hann þann hæfileika að geta rekið illa anda út úr
húsum. Það kallast reimleikar þegar iliir andar gera sig
heimakomna og láta vita af sér.
TEXTI: SVAVA JÓNSDÓTTIR UÓSM.: BRAGI ÞÓR JÓSEFSSON
E
I iginkona Kristjáns opn-
I ar fyrir blaöamanni.
iHúsbóndinn kemur
fljótlega fram og býöur til
herbergis inni í íbúöinni.
Þetta er vinnuherbergið
hans þar sem hann starfar
sem læknamiöill á kvöldin. Á
daginn vinnur hann á lager
hjá Pósti og síma. Blaða-
maður hefur áöur tekið viötöl
viö miðla og þaö er áberandi
hvaö þaö er afslappandi aö
tala við þá. Það er sérstakt
andrúmsloft og mikil kyrrö í
kringum þá. „Þaö, sem um
er aö ræöa, er guöleg orka
sem miðlar nota og þaö er
hún sem skapar þessa kyrrö
og þennan friö.“ Þaö er legu-
bekkur í herberginu og á
hann leggjast þeir sem koma
til Kristjáns á kvöldin. Sumt
af þessu fólki verður svo af-
slappaö aö þaö hreinlega
sofnar. Fyrir ofan legubekk-
inn er teikning af indiána.
Kristján segir aö hann sé
einn af þeim verum sem fylgi
sér.
STIGINN HVARF
Kristján, sem fæddist og
ólst upp í Hveragerði, segist
alltaf hafa verið skyggn. í
æsku lék hann sér meö
börnum sem aðrir sáu ekki.
Þaö var hins vegar ekki fyrr
en um fermingu sem hann
fór aö hugsa af alvöru um
þessa hæfileika sína. Hann
segir ástæðuna hafa veriö
þá að fólki, og þá aðallega
jafnöldrum hans, fannst
hann skrýtinn. Hann skar sig
úr hópnum. „Ég haföi ein-
faldlega annaö viðhorf til lífs-
ins en þeir. Ég mótaöist af
því sem ég skynjaöi."
Kristján vill taka fram að
fólk eigi ekki aö fara í anda-
glas og segir leikinn hættu-
legan. „Hann getur opnaö
fyrir ákveðinn farveg, Sumir
leita til mín vegna þess aö
þeir hafa verið í andaglasi.
Ég get nefnt sem dæmi
fimmtán ára gamla stúlku
sem var hætt aö geta sofið
vegna veru sem hún sá alitaf
í herberginu sínu. Ég líki
andaglasi viö miðilsfund þar
sem miðilinn vantar til aö
halda um stjórntaumana."
Kristján fór oft í andaglas
þegar hann var strákur. „Viö
vorum einu sinni tveir í
andaglasi og félagi minn var
líka skyggn. Ég bað andann
að sýna mátt sinn og þaö
var eins og viö manninn
mælt. Viö misstum af glas-
inu, þaö keyrðist í magann á
mér og rann svo á teppalagt
gólfið þar sem þaö brotnaði í
mél. Þaö hefðu eflaust ein-
hverjir hlaupiö út en við náö-
um í annað glas. Svo stafaði
andinn fyrir okkur aö viö
skyldum vara aöra viö að
fara í andaglas."
Á skrifborðinu hans Kristj-
áns er svarthvít mynd af
stúlku og á einum veggnum
er teikning af henni. Stúlkan
er ein af fylgjum - eöa Ijós-
verum - Kristjáns. Hún dó
þegar hún var þrettán ára.
Kristján kynntist henni ekki
fyrr en eftir þaö. „Þegar ég
var tuttugu og tveggja ára
dreymdi mig eina nóttina aö
fjórir menn kæmu meö lík-
kistu og segðu mér að hún
væri komin. Ég vissi ekki
hver „hún“ var. Ég bjó á
ísafirði á þessum
árum og um
daginn frétti
ég aö líkið af
þessari stúlku
heföi komið
meö Esjunni þá
um morguninn.

en hálfu ári seinna
sem ég fór aö veröa var
við stúlkuna sem ég tel aö
hafi hjálpað mér mikið í
gegnum árin."
Kristján var myrkfælinn
fram á fullorðinsár og
hræddur viö þaö sem hann
skynjaði og sá. Hann var
rúmlega tvitugur þegar hann
kenndi einn vetur í sveita-
skóla á Vestfjöröum. „Ég
þurfti einu sinni aö fara f
annan skóla fyrir vestan
seinni part dags pg þaö voru
allir farnir heim. Ég var á efri
hæöinni og ætlaði niður stig-
ann þegar hann hvarf allt f
einu. Ég baö um aö vera lát-
inn i friöi og að sá, sem væri
þarna aö leika á mig, kæmi
sér í burtu. Og þá birtist stig-
inn aftur.“
47 FYLGJUR
Kristján hefur kom-
iö víöa viö.
lauk skyldu-
námi og
28 VIKAN 4. TBl. 1996