Vikan - 23.07.1998, Blaðsíða 40

Viðtal og myndir: Þröstur Haraldsson
/
Fólk tárfellir þegar þaó sér nafn afa og ömmu
- Vigdís Esradóttir upplýsingafulltrúi Vesturfarasetursins
á Hofsósi fékk tíu þúsund gesti í fyrrasumar
Hann skein við sólu Skaga-
fjörðurinn þegar blaðamað-
ur Vikunnar var þar á ferð
fyrir skömmu. Erindið var
að hitta konu sem uppvaxin
er í Kópavoginum en búin að
koma sér fyrir á Hofsósi og
er farin að upplýsa gesti og
gangandi um vesturferðir ís-
lendinga. Vigdís Esradóttir
heitir konan og ber starfs-
heitið upplýsingafulltrúi
Vesturfarasetursins. En
hvernig bar það til að hún
Dísa eins og heimurinn kall-
ar hana lenti á Hofsósi?
"Það er nú dálítið skondin
saga. Þannig var að ég fór
norður í Fljót í silungsveiði
með Einari manninum mín-
um þar sem við dvöldum í
góðu yfirlæti í tvo daga. A
leiðinni suður spurði Einar
hvort ég hefði komið á Hofs-
ós. Nei, það hafði ég ekki
gert og hann vildi því endi-
lega sýna mér staðinn, það
væri svo fallegt þar. Það þarf
ekkert að orðlengja það að
ég heillaðist af staðnum.
Þetta var bjartur og fagur
ágústdagur og sólstafir yfir
Skagafirði. Ég er ekki vön að
finna neitt á mér en þarna
fékk ég allt í einu á tilfinn-
inguna að ég ætti eftir að
kynnast þessum stað töluvert
náið. Og við skunduðum í
kaupfélagið til að taka púls-
inn því þar slær stundum
hjartað í þorpunum á lands-
byggðinni.
I kaupfélaginu hittum við
Valgeir Þorvaldsson á Vatni
sem er smiður og ferðaþjón-
ustubóndi og maðurinn á
bak við Vesturfarasetrið. Ég
fer strax að dásama fegurð
staðarins og spyr í hálfkær-
ingi hvort hann hafi ekki
eitthvað handa mér að gera.
Hann hélt það nú, nýbúinn
að útbúa auglýsingu í Morg-
unblaðið þar sem óskað er
eftir upplýsingafulltrúa fyrir
Vesturfarasetrið. Ég skelli
auðvitað upp úr og slæ mál-
inu upp í grín. Svo kveð ég
Valgeir og við Einar höldum
suður á bóginn.
Á miðri Holtavörðuheiði
rennur það upp fyrir okkur
að við höfum ekki sagt eitt
aukatekið orð frá því að við
yfirgáfum Hofsós. Við skotr-
um augunum hvort á annað
og Einar segir: Ert þú að
hugsa það sem ég er að
hugsa? Ætli það ekki bara,
segi ég, þetta er kannski
tækifæri til að flytja aftur út á
land. Við bjuggum norður á
Ströndum þegar börnin okk-
ar voru lítil og kenndum þar
í Klúkuskóla í þrjú ár. Við
höfum alltaf saknað þessa
tíma því það blundar í okkur
báðum talsverð sveitaróm-
antík.
Eftir að hafa hugsað málið í
nokkra daga hringdi ég í Val-
geir og hann bauð mér strax
að koma norður til að máta
upplýsingafulltrúastólinn.
Ég sló til og sé ekki eftir
því. ”
Aö leita rótanna
Og hvað felst í því að vera
upplýsingafulltrúi?
"Það er nú ýmislegt. Ég
þarf að veita ættfræðiþjón-
ustu og gefa afkomendum
Vestur-íslendinganna sem
haldbestar upplýsingar um
ættir þeirra og uppruna og
hvar þeir geti helst leitað rót-
anna hér á landi. Ég hjálpa
þeim að finna núlifandi ætt-
ingja til að heimsækja, en
auk þess veiti ég almennar
upplýsingar um sögu vestur-
ferða og annað sem tengist
því efni. Við erum að byggja
upp bókasafn hér í setrinu
þar sem almenningur og
fræðimenn geta haft sem
greiðastan aðgang að hvers
konar efni tengdu vestur-
ferðum og vesturförum. Fólk
á að geta komið á Hofsós,
dvalið hér í nokkra daga og
grúskað."
Vigdís er menntaður
kennari og lauk prófi
sem tónmenntakennari
fyrir nokkrum árum.
"Ég flutti til Ameríku og
bjó þar í eitt ár og eftir þá
dvöl öðlaðist ég loksins kjark
sem mig skorti þegar ég var
yngri til að taka inntökupróf