Vikan - 23.07.1998, Blaðsíða 15

nokkrum dögum síðar
hrundi veröldin á nýjan leik.
Þá sá ég að án lyfjanna gæti
ég ekki verið. í samráði við
lækni minn ætla ég að taka
lyfin áfram í eitt ár í viðbót.
Mér líður vel núna. Mér
finnst eins og ég hafi verið
umkringdur dökkri, þykkri
þoku, sem nú er farið að
létta. Ég er farinn að sjá ljós-
ið aftur.
Ég vil segja þessa sögu til við-
vörunar fyrir aðra, sem finnst
þeir vera að missa tökin á líf-
inu. Áhugaleysi, doði og
hnútur í maganum er ekki
eitthvað sem er eðlilegt. Það
er hættumerki. Það sem
skiptir öllu máli er að ræða
við einhvern um líðan sína.
Ef ég hefði ekki leikið hetju
og haldið leyndu fyrir kon-
unni minni, börnum og bestu
vinum hvernig mér raun-
verulega leið hefði verið
hægt að hjálpa mér fyrr.
Stærstu mistökin voru þau að
segja engum frá líðan minni.
Ég hugleiddi aldrei að svipta
mig lífi - mér þótti of vænt um
fjölskyldu mína til þess - en ef
eitthvað hefði verið að á
heimilinu veit ég ekki til
hvaða örþrifaráða ég hefði
mögulega getað gripið. Það
er aldrei eins auðvelt að setja
upp grímuna og fela líðan
sína eins og þegar manni líð-
ur sem verst. Ég hef fengið
bata með hjálp lyfjanna, ég
stunda líkamsrækt og gef
mér tíma fyrir sjálfan mig; fer
á kaffihús með vinum mín-
um, sit niðri við Gróttu og
horfi á fuglana og sólina og
þess háttar - en það sem
mestu máli skiptir er að ég er
hættur að leika; ég segi vin-
um mínum og fjölskyldu
hvernig mér líður. Lyfin eru
engin kraftaverkalyf en þau
lækna með tímanum. Það var
yndisleg tilfinning þegar ég
uppgötvaði að ég var aftur
kominn í tengsl við gamla,
góða náungann innra með
mér, sem mér þykir vænt
um.”
Lcsandi segir Önnu
Kristinc siigu sína.
Vilt þú deila sögu þinni með
okkur? Er eitthvað sem hefur
haft nrikil áhrif á þig, jafnvel
breylt lífi þínu? Þér er vel-
komið að skrifa eða hringja til
okkar. Við gætum fyllstu nafn-
leyndar.
Heimilisfangið cr: Vikan -
„Lífsreynslusaga‘% Seljavegur
2,101 Reykjavík,
súnsvari 515 5690
15
I