Vikan - 27.07.1999, Blaðsíða 10

Texti: Steingerdur Steinarsdóttir
Myndir: David Kelly
A ferð um Nýfundnaland
íslendingar hafa verið við rækjuveiðar á Flæmska hattinum um árabil. Fyrir þann tíma vissu fáir ís-
lendingar meira um Nýfundnaland en það að þar hefðu íslenskir víkingar eitt sinn haft vetursetu og að
þaðan streymdu lægðir yfir hafið til íslands. Síðan veiðarnar hófust hefur mikill fjöldi íslenskra sjó-
manna landað í Nýfundnalandi og fengið konurnar sínar í heimsókn þangað út. Þótt flestir eyði tíma
sínum fyrst og fremst í búðunum í höfuðborginni St. John’s, líkt og íslendinga er siður eru þó nokkrir
sem lagst hafa í ferðalög um eyna sem býr yfir sérstæðri og fallegri náttúru.
Draugahúsið í Brigus
Vr
ANýfundnalandi eru
kjöraðstæður lil að
stunda siglingar. Líkt
og á íslandi er þar sjaldan alveg
logn og úti á flóunr og víkum er
yfirleitt nægilega sterkur vindur
til að fylla segl og skila skútum
áfram á góðan skrið. íbúar eru
frá fornu fari en þeir
eru einnig miklir áhugamenn
róður og siglingar. Róðrar-
keppni á Quidi Vidi vatni er ár-
legur viðburður og elsta róðrar-
keppni í Norður-Ameríku. Við
marga flóa hafa siglingaklúbbar
aðstöðu og menn fara gjarnan
eftir vinnu og sigla bátum sín-
um í kvöldsólinni.
Við Conception-flóa stendur
þorpið Holyrood og þar hefur
Bob Kelly aðstöðu fyrir skút-
una sína, Walrus Too. Hann
bauð í síðdegissiglingu niður til
Brigus Bay sem er þekktur
sögustaður. Pað er yndislegt að
sigla í góðurn byr þegar slökkt
er á vél skútunnar og ekkert
hljóð heyrist annað en brakið í
ránni og þyturinn í seglunum.
Um Conception- flóa synda oft
hvalir og höfrungar en í þessari
ferð léku tvær hnísur listir sínar
rétt við bátinn. í hárri kletta-
borg utarlega í flóanum eiga
skallaarnarhjón hreiður. Árlega
verpa þau þarna og koma upp
ungum sínum. Skallaörninn er
sjaldgæfur orðinn eins og aðrar
arnartegundir og í Norður-Am-
eríku er hann alfriðaður. Þegar
við sigldum fram hjá sat karlinn
á klettasnös hátt í berginu og
fylgdist vandlega með ferðum
um flóann.
Ha ha flól, Jómfrú-
ararmur og Nefið á
Jerry
Brigus er lítið fiskimanna-
þorp sem byggt er í lægð milli
tveggja hárra hlíða. Staðhættir
gera það að verkum að þarna er
ákaflega skjólsælt og gróður í
görðum íbúa er gróskumikill og
fallegur. Mörg húsanna eru
með lítið anddyri fyrir framan
útidyrnar og þessi litla útbygg-
ing er kennd við þorpið um allt
Nýfundnaland og kallast
Brigus-porch. Flestir fbúanna
eru önnum kafnir við garðyrkju
í sólskininu en allir gefa sér
tíma til að líta upp. bjóða gott
kvöld, spyrja hvaðan gestirnir
komi og hvernig standi á ferð-
um þeirra.
Þetta er dæmigert fyrir vin-
gjarnlegheit og gestrisni eyjar-
skeggja. Að því leyti eru íslend-
ingar og Nýfundnalandsbúar
líkir að þeim er mikið í mun að
gestum finnist þeir velkomnir.
Jafnframt eru menn ekki alveg
lausir við forvitni og geta sjald-
an stillt sig um að spyrja ferða-
Vikan
Hér sést gatið í rúðunni
sem draugurinn notaði
Þar er