Vikan - 27.07.1999, Page 19

lingar sögðu okkur frá sinni
fyrstu reynslu af ástinni og
hvaða áhrif hún hefur haft á líf
þeirra. (Nöfnin eru tilbúin.)
Sóley er þrjátíu og tveggja
ára og ógift. „Ég var fimmtán
ára þegar ég varð ástfangin í
fyrsta sinn,“ segir hún. „Hann
var átján ára og fallegasti karl-
maður sem ég hafði séð. Hann
var sá fyrsti sem ég svaf hjá og
það var yndislegt. Hann var
einstaklega nærgætinn og blíð-
ur og eftir á var ég í sjöunda
himni. Ég fékk ekki fullnæg-
ingu en við komumst smátt og
smátt upp á lag með það en
þegar sambandi okkar, lauk
nítján mánuðum seinna, var ég
alveg niðurbrotin. Hann var að
fara út í nám og vildi ekki vera
bundinn kærustu hér heima.
Við skrifuðumst samt á um
tíma en svo fjaraði þetta út af
sjálfu sér.
Ég hef ekkert frétt af honum
árum saman en nýlega gerði ég
mér ljóst að öll ástarsambönd
sem ég hef átt í síðan hef ég
undir niðri borið saman við
samband okkar. Ekki beinlínis
að ég hafi borið mennina sam-
an við hann heldur frekar að
ég sé að leita að þessum tilfinn-
ingum sem ríktu milli okkar.
Mér fannst samband okkar
einstakt og var viss um að eng-
inn hefði nokkru sinni upplifað
neitt í líkingu við það sem við
áttum saman. Við værum nán-
ari, betri við hvort annað og
hamingjusamari en öll önnur
pör. Ef ég var nálægt honum
var allt svo miklu bjartara,
skemmtilegra og fallegra en
annars og hann var varla farinn
út úr dyrunum þegar ég var
farin að sakna hans og hlakka
til að hitta hann aftur.“
Tveir klaufar að
rekast á
Adda systir Sóleyjar er átta
árum eldri og búin að vera gift
í tuttugu ár. Hún fussar yfir
orðum systur sinnar. „Fyrsta
ástin er alltaf klaufaleg. Maður
veit ekkert hvað maður er að
Ragnheiður Eiríksdóttir hjúkrunarfræðingur skrifar
pistla um kynlíf í Dag. Hún bendir á að ást sé afstætt
hugtak. „Flestir upplifa æskuástina á aldrinum fjórtán
til fimmtán ára. Það fer eftir aldri og þroska hvernig upplifunin
er. Hefur einstaklingurinn t.d. tilfinningalegan þroska til að
meta hvort um ást er ræða eða hvort hann er einfaldlega upp-
numinn yfir nýstárlegum tilfinningum sínum gagnvart öðrum?
Rannsóknir sýna okkur að ungt fólk á íslandi er yfirleitt að
upplifa sína fyrstu kynlífsreynslu á svipuðum aldri, og það er
erfitt að greina á milli hvort tilfinningarnar snúast um líkamleg-
ar nautnir eða um tilfinningar til annars einstaklings.
Annars er það álitamál hvort við eigum að vera að spá í það
að skilgreina hvað ást er. Hver hefur fullkomna skilgreiningu á
henni? Skynsamlegt er að gefa ástinni rými og viðurkenna að
það er til alls konar ást. Fyrsta ástin er oft öðruvísi en það sem
á eftir kemur en margir verða ástfangnir oft um ævina og finnst
þeir alltaf vera að upplifa ástina í fyrsta sinn. Aðrir verða fyrir
ástarsorg og halda að þeir muni aldrei geta elskað aftur. For-
senda þess að geta orðið ástfanginn er að vera sáttur við sjálfan
sig. Þá er maður kominn með grunn til að byggja á. Ég hef
stundum séð fólk sem bíður alla ævi eftir ástinni og kvelst
vegna ástleysis en það er fyrst og fremst eigin innri ófullnægja
sem kvelur það. Ástin finnst ef fyrst er leitað hið innra síðan
hið ytra.“