Vikan - 27.07.1999, Síða 56

Texti: Halla Bára Gestsdóttir Myndir: Gunnar Sverrisson
geta lært að sofa
Valgerður litla, dóttir
Sifjar Gylfadóttur og
Haraldar Sigurjóns-
sonar á Akureyri, átti
við svefnvandamál að
stríða fram að ellefu
mánaða aldri. Allar
hugsanlegar aðferðir
voru reyndar til að
hjálpa henni með
svefninn, en ekkert
gekk fyrr en þýska
bók rak á fjörur for-
eldranna, með aðferð
sem átti eftir að
breyta öllu fyrir þau.
rá fæðingu átti Val-
gerður erfitt með
svefn og fyrstu þrjá
mánuðina var svefnvanda-
málið rakið til magakveisu.
Fjórði mánuðurinn var í
sama dúr, og sá fimmti og
ekkert breyttist.
Grét lengst í þrjá
klukkutíma
Það var þá sem Sif leitaði
til Örnu Skúladóttur hjúkr-
unarfræðings á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur en hún hefur
sérhæft sig í hlutum sem
þessum. „Arna hjálpaði
okkur mikið og ráðlagði
okkur ýmislegt en ekkert
dugði,“ segir Sif. „Meðal
þess sem hún talaði um var
að leggja Valgerði niður í
rúmið, horfa á hana og
strjúka henni, ekki taka
hana upp og ekki gefa henni
56 Vikan
að drekka ef hún færi að
gráta. Við fórum eftir þess-
um ráðum en lengst horfði
ég á hana gráta í þrjá
klukkutíma en þá lognaðist
hún út af.“ Foreldrunum
þótti erfitt að horfa á litla
dóttur sína gráta svona mik-
ið og lengi og treystu sér
ekki til að halda þessari að-
ferð áfram.
Svefnvandamálið héldu
því áfram hjá Valgerði. Flún
svaf ágætlega yfir daginn, í
um einn og hálfan tíma, en á
nóttunni náði hún aldrei
samfelldum svefni. Ef hún
sofnaði þá var hún að vakna
allt upp í sautján sinnum yfir
nóttina, svefninn varði því
aldrei lengur en í um hálf-
tíma í mesta lagi en þá vakn-
aði hún, fór að gráta og vildi
láta halda á sér. „Valgerður
varð yfirkeyrð af þreytu og
náði ekki að slaka á sem og
við foreldrarnir. Það endaði
með því að ég talaði við
Mikael Clausen barnalækni
á Fjórðungssjúkrahúsinu,
sem tók Valgerði í rann-
sóknir og lagði hana inn í
tvær nætur. Það kom ekkert
óeðlilegt út úr þeim og
stelpan hraust og heilbrigð.
Þar sem ekkert breyttist á