Vikan - 12.07.1973, Blaðsíða 6

Það var þröngt á flekanum og krampinn þjáði þau.
Þau sváfu illa og voru aldrei þurr. Aðeins tvibur-
arnir gátu rétt úr sér. En þau áttu enn verra fyrir
höndum, þegar flekinn sökk.
Síóari hluti einstæðrar hétjusögu
38 DAGA
MARTRÖÐ
Lyn Robertson varö að taka á
öllu, sem hún átti til, til þess aö
vinna bug á óttanum, þegar hiln
stökk frá sökkvandi flekanum
yfir i litinn róbrarbát úti á ólgandi
Kyrrahafinu.
1 sextán daga og sextán nætur
hafði hún og fjölskylda hennar
: hafst viö á litlum fleka. Þau uröu
I aö iiggja I hnipri og ofan á svíö-
i andi saltsár, hungur og þorsta,
I bættist krampi I útlimum til þess
aö kvelja þau. Þau yfirgáfu flek-
íann laugardaginn 1. júli, sautján
dögum eftir aö skip þeirra, Luc-
! ette, haföi sokkiö á Suöur-Kyrra-
L hafi. _____
,,Nú voru allar vonir okkar
bundna^ viö Ednamair, litla
trefjaplastbátinn okkar. Hún
rúmaöi i rauninni ekki nema þrjá,
en viö vorum sex. . .!”
Einhvern veginn tókst Robin
Williams, 22ja ára aö aldri, Lyn
og manni hennar Dougal, átján
ára syni þeirra og tólf ára tvibur-
um aö koma sér fyrir i bátnum.
Auk fólksins voru þar þau fá-
brotnu tæki, sem þeim haföi tek-
izt aö bjarga, þegar skipiö sökk.
Ekkert þeirra mátti hreyfa sig
hiö minnsta án þess aö vara hin
viö, þvi aö þá heföi bátnum hvolft.
Einu jijáanlegu lifverurnar
voru hákarlarnir, tiu feta langir,
sveimandi i kringum þátinn, sem
, var svo þunghlaöinn aö engu
mátti muna svo aö hann sykki
ekki.
Dougal haföi komiö fyrir segli á
; ár, sem hann notaöi I staö mast-
urs.
„Við geröum okkur þaö ljóst, aö
viö yröum öll aö sitja og krjúpa
þaö sem eftir væri”.
Þessar stellingar uku enn á
krampann, sem þjáöi þau og þau
uröu stþöugt aö hvetja og uppörva
hvert annað til þess aö missa ekki
móöinn.
Þau vissu ekki, aö þeirra beiö
21 slikur dagur á þessari vonlausu
og endalausu ferð.
Aö sitja i 21 dag i troöfullri lest
viröist allt aö þvi munaöur i
samanburöi við slikt. Samt lýsir
Lyn þessum örsmáa trefjaplast-
bát eins og hún væri aö lýsa kæru
heimili slnu. „Ednamair var eina
heimili okkar”.
Fimm sólarhringum seinna
uröu þau aö berjast viö ógurlegt
afl úthafsins, fyrir þessu heimili
sinu og lífi.
Siöla dags hrönnuöust dökk ský
upp undan köldum stormi og stöö-
ugt varö verra i sjóinn.
„Dougal var i skutnum og
reyndi aö stýra bátnum með þvi
að toga i reipin, sem héldu segl-
inu. Hahn reyndi aö verja bátinn
ólagi og öldunum, sem hvenær
sem var gátu skolliö yfir hann.
Ég og Robin krupum i miöjum
bátnum og jósum af öllum mætti.
Ég bað ákaft til guös, aö þessu
mætti linna. Viö gátum varía at-
hafnaö okkur við austurinn,
vegna þrengsla. Þaö var erfitt aö
koma austurstrogunum milli
allra fótanna, jafnvel á meöan
enn var ljóst af degi og viö gátum
séö þá. Þegar myrkriö skylli á,
hlyti þaö aö veröa hræðilegt.
Þaö varö verra en hræöilegt.
Um leið og dimmdi, herti storm-
inn og hann hrákti okkur og lamdi
bátnum viö himinháar öldurnar.
Sjógangurinn varö ógurlegri meö
hverri minútunni sem leiö.
Oveöriö stóö I sex klukkustund-
ir. Allan timann böröumst viö viö
aö halda bátnum á floti og viö
sjálf okkur svo viö gæfumst ekki
upp fyrir ofurveldi vatns og
vinda.
Neil,
Sandy,
Dougal.
Lyn, Douggie,
Robin.
Loftlokar.
Vörður.
V660 ■
ördur.
Douggie 175 sm.
Lyn 160 sm.
Robin 188 sm.
Reipi,
tengt í bátinn.
Neil 160 sm.
Sandy 162 sm.
DOU93'
6 VIKAN 28. TBL,.