Vikan - 10.01.1980, Blaðsíða 15

austan allt verður að vera með undir-
skrift ráðherra svo eitthvert mark sé á
Pappirnum takandi. Allir vita að einn
ráðherra skrifaði undir 1600 skipunar-
bréf i menntamálaráðuneytinu ekki alls
fyrir löngu, sat sveittur við skriftir — en
heldur einhver heilvita maður að þessi
ráðherra hafi verið að móta stefnu á
meðan? Nei, þeir standa í axlir í alls
^yns pappir, allur þeirra tími fer i þetta
°g enginn verður eftir fyrir stefnu-
tnótun. Kerfið silast svo áfram nteð
ráðuneytisstjórana, fulltrúana og allt
heila hyskið, í rólegheitunum að sjálf-
sögðu. Ekkert gerist.
f’cgar þingmaður verður ráðherra á
„Gömlu jálkarnir
voru hræddir viö
efnahagsmálin af
því þeir skildu
þau ekki. ”
— Eru þirtgmenn yfirleitt sömu
skoðunar og þú í þessu máli?
— Það er vaxandi skilningur á þessu
meðal þingmanna. Ég hef vikið að þessu
— Það voru Þorvaldur Garðar
Kristjánsson, Friðrik Sophusson og ég.
Og ég get sagt þér þann sérkennilega
hlut að meginhluta tillagna okkar má
lesa í kosningastefnuskrá Framsóknar-
flokksins í efnahagsmálum.
— Komust þeir i tillögurnar?
— Nei, nei, þú mátt ekki misskilja
mig. Við vildum taka sterkara á og
ráðast á verðbólguna með kröftugri
ráðum en Framsóknarflokkurinn boðar.
En hvað „leiftursóknina” varðar þá vildi
ég láta kjósa um óstjórn vinstri stjórnar-
innar en fékk því ekki ráðið. Yngri
mennirnir fengu það í gegn að allt skipu-
lag kosningabaráttunnar gengi út á að
stfax að kalla inn varamann hans og
ráðherrann sjálfur á að fara upp í ráðu-
neVti °g byrja að stjórna. Hann á að
taka með sér 4-5 pólitíska aðstoðarmenn
G að vinna með sér, þá hefur hann
kannski einhvern tíma til að vinna að
stefnumótun. Ráðherrar eiga ekki að
Vera að skrifast á við einhverja hrepps-
ömaga út og suður. En embættismanna-
erfið er gegnsýrt af ihaldssemi og veit
ekkert verra en sviptingar. Það vill hafa
með kyrrum kjörum, það er best
yrir þá því á meðan breytist ekkert.
~~ allir lagabálkarnir, sent verið ei
aö leggja fram. ráðherrarnir eiga hvork
Punkt né kommu í þeim. Yfirleitt ei
tta samið af embættismönnum sen
s 'Paðir hafa verið í launaðar nefndir ti
vinna verkin fyrir 2-3 árum. Þegai
ttn '°ks hefur tekist að berja þett;
santan og þingmenn ætla að verða svc
svifnir að fetta fingur út í verkin, þi
verða ráðuneytisstjórarnir alvej
eykslaðir og spyrja sem svo: — Hvaé
®li' hann hafi vit á þessu, ekki einu sinm
angskólagenginn! Ég er ekki að segja
tta til að komast undan ábyrgð á
Vanstjórn sem pólitíkus, alls ekki, heldui
egna þess að við stjórnmálamennirnii
a tUm ^byrgð á því að hafa yfirleitt
ent embættismönnunum þessi völd.
öyrgðin kemur því aftur til okkar.
bæði í ræðu og riti á ýmsum vettvangi.
Það má ekki taka orð mín sem vantraust
á embættismenn yfirleitt, heldur er það
kerfið sem er rangt uppbyggt. Hvernig
er það ekki með Seðlabankann? Sú
stofnun var ekki til fyrir fáeinum árum
en nú er starfsmannafjöldi hennar orðinn
meiri en Stjórnarráðsins eða svo gott
sem. Seðlabankanum voru afhent öll
völd í gengismálum þjóðarinnar til þess
að Alþingi þyrfti ekki að vera að vasast í
þessu með handauppréttingum og öllu
sem því fylgir. Nú er hægt að benda á Seðla-
bankann og segja — Þeir ákváðu
þetta! Þetta heitir að víkja sér undan
ábyrgð. Gömlu jálkarnir voru hræddir
við þessi mál vegna þess að þeir skildu
þau ekki. Þess vegna var best að afhenda
sérfræðingastofnun þetta allt saman.
Þetta er rangt.
— Var leiftursóknin ekki h'ka röng?
— Sjáðu nú til. Við í Sjálfstæðis-
flokknum vorum búnir að ræða mikið
um efnahagsmál eftir stóra tapið 1978
og þá strax var farið að stinga upp á
stefnumótun í þeim efnum. Við, nokkrir
þingmenn flokksins, höfðum mjög
ákveðnar skoðanir á þvi hvernig leysa
ætti vandann en tillögur okkar hlutu
ekki náð fyrir augum meirihluta
þingflokksins.
— Hverjir voru þessir.. við "?
kjósa skyldi um „leiftursóknina”. Þessir
strákar eru líka montnir af því að vera
að boða einhverja íhaldsstefnu svo að líti
þannig út að þeir séu útbelgdir af ein-
hverjum hugsjónum. Þegar til kom voru
þeir svo ekki einu sinni menn til að túlka
þessa stefnu sína. Það er einhver Pétur
Sveinbjarnarson sem virðist hafa fengið
alræðisvald um það hvernig öll túlkun
stefnunnar skyldi vera í fjölmiðlum og
hverjir kæmu fram til að vinna það verk.
Allt átti að snúast um leiftursóknina og
ekkert annað.
,M já, jájá —
það verður
breyting á flokks-
forustunni. ”
— Hvað á þá að gera við Pétur eftir
allt þetta?
— Hvað á að gera við Pétur? Hver er
hann? Ég er í miðstjórn Sjálfstæðis-
flokksins og þingflokki hans, það eru
þessar tvær samkundur sem eiga að ráða
stefnunni og móta hana en ekki einhver
pilturútií bæ. Ég þekki hann ekki og veit
ekki hver hann er en einhver hlýtur að
hafa fiskað hann upp og fengið honum
alræðisvald — það liggur alveg ljóst
fyrir. Og það hlýtur að skrifast á
reikning æðstu forystu — óhjá-
kvæmilega.
— Verða einhverjar breylingar á
forystu flokksins á þessu ári?
— Já, já, já. já. Það verður. Nú hefur
sorfið til stáls og menn sjá að þetta getur
ekki gengið lengur. En okkur mun
takast að ná höndum saman á ný. Stefna
okkar byggir á sterkum grunni, þjóð-
legum grunni og það er ekki á valdi
nokkurra mistækra manna. og þar er ég
meðtalinn, að eyðileggja þann grunn. Við
vitum að spenna, klofningur og persónu-
leg óvild manna á milli i forystu
flokksins hefur verið mikill fjötur um
fót, en nú verður engin linkind sýnd í þvi
að uppræta slíkt — mönnum helst það
ekki uppi. Við munum alveg taka fyrir
það að mótaðar verði tvær stefnur sem
gangi þvert hvor á aðra. Þéttbýlisstefna
hér og landsbyggðarstefna þar. Hér hafa
rokiö upp ungir menn sem hafa fengið
því ráðið að mótuð hefur verið þéttbýlis-
stefna sem gengur þvert á hagsmuni
landsbyggðarinnar. Ólafi Thors og
Bjarna Benediktssyni tókst ávallt að
koma í veg fyrir slík vandræði og
sameina sjónarmið manna. Ef slík
vitleysa á að liðast þá klofnar Sjálf-
stæðisflokkurinn alveg í sundur.
— Svo spyr fólk e.t.v. hvernig á þvi
standi að flokkurinn vinni þá ekki stórt i
Reykjavík þar sem búið er að móta sér-
staka stefnu fyrir það svæði. Það er
hægt að spyrja svona. En þessir ungu
menn hérna gleyma því bara að flestir
Reykvíkingar eru landsbyggðarfólk, eiga
rætur sínar þar svo og öll skyldmenni.
Það er langt síðan ég hef orðið eins
þrumu lostinn eins og þegar ég las grein
sem Birgir ísleifur Gunnarsson skrifaði
í Morgunblaðið skömmu eftir kosningar,
þar sem þessi piltur leyfir sér að segja:
„Úrslit kosninganna sýna að stefna
flokksins hefur verið rétt og þau hafa
einnig treyst innviði flokksins.” Ég hef
aldrei séð önnur eins öfugmæli og þau
sýna það eitt að drengurinn ber ábyrgð á
þessari stefnu sem tekin var og ætlar að
verja hana I líf og blóð.
— Viltu eitthvað gefa í skyn í hverju
þær breytingar. sem verða munu á
forystuliðiflokksins. verða fólgnar?
— Beinlínis frá manni til manns? Um
það máttu ekki spyrja mig þvi ég hvorki
get né vil svara slíku. Ég veit það eitt að
grunnur sá sem Sjálfstæðisflokkurinn
byggir á er það sterkur og flokkurinn
það vel menntur að honum mun þrátt
fyrir þær vitleysur, sem gerðar hafa
verið, takast að rísa upp margefldur. En
að ég fari að útnefna menn til hlutanna
— það er af og frá. Það er alveg Ijóst að'
margir forystumennirnir verða þeir hinir
sömu en það sem skiptir mestu máli er
að af mistökunum munum við draga
þann lærdóm sem mun duga okkur til að
rísa úr öskustónni. E.J.
2. tbl. Vikan 15