Menntamál - 01.08.1935, Blaðsíða 4

82
MENNTAMÁL
Úr mjúkri jarðarmold er sál þín sprottin
við móðurkoss frá sól,
. . eitt sigurtákn þess draums um landnám ljóssins,
er lífsins drottning ól.
— Og óskir þær, sem undir snjónum hrærast,
í auga þínu blika fyrst og skærast.
Og þegar fyrsta lóan sést í suðri
við sólskinsbláan grunn,
og þegar fyrsta lambagrasið lifnar,
með lítinn, rauðan munn,
þá finnur þú þann vorsins vaxtarunað
og vængjafögnuð, sem þig hafði grunað . .
Yort æðsta kall, — hin öra frjóa sköpun,
í eðli þínu býr. —
1 glettum þínum, hoppi þínu og híi,
oss heilsar tími nýr. —
. . Að löngutöng og litlaputa þínum
hin langa þróun beinir mætti sínum.
En — mikla spurning, framtíð lífs og listar!
Hver leysir bezt úr þér?
Hver mótar svarið, satt og rétt og hiklaust?
Hver sannar hvernig fer?
Hver tryggir gull þitt, vinur vors og blóma,
og verndar þennan glaða æskuljóma?