Menntamál - 01.08.1935, Blaðsíða 57

MENNTAMÁL
135
kennara mér til aðstoðar. Þótt hér sé ekki um langan námstíma
að ræða, virðist mér nemendur hafa tekið góðum framförum.
Flestir hafa getað synt að lokum 1000 m. innan við 27 mínútur
og 100 m. innan við 2 min. Bezti sundhraði hér var i velur
1000 m. á 18 mín. 36 sek., og 100 m. á 1 mín. 34 sek. í vetur
dvaldi hér norskur sldðakennari og færðu nemendur sér það
í nyt, þegar færi gafst. — Yfirleitt er of mikið tómlæti um vetrar-
íþróttir hjá oss íslendingum. Allir ættu að eiga skíði og nota
þau, þegar snjó leggur. Börnin ættu að læra að stafa sig áfram
á skíðum, jafnsnemma og stauta í stafrófskverinu sínu. Eins og
ykkur nemöndum mínum er kunnugt, er allt fátæklega búið hjá
mér, og því miklu ver en eg vildi. Er þvi ætlun mín, að verja
öllu því, er eg get af mörkum látið, til bóta á húsakynnum og
allri íhúð. Þeir nemendur, sem dvöldu hér fyrsta veturinn, urðu
að notast við sundlaug hlaðna úr torfi og litinn leikfimissal. Nú
hefi eg steypt sundlaug, byggt sérstakan leikfimisskála og hætt
við leikfimisáhöldum. Visir til bókasafns er myndaður, og er
það mest fyrir lofsverðan áhuga ykkar nemendanna. Nokkrir liafa
sent skólanum bækur, eftir að þeir voru farnir héðan. Stærsta
bókagjöfin til safnsins eru Islendingasögurnar, i skinnbandi, sem
Hérðssambandið Skarphéðinn gaf. Á hverju laugardagskvöldi eru
málfundir. Nemendur sjá lika um útkomu handritaðs blaðs. Af
þessu hvorutveggja er oft bezta skemmtun. Ferðir eru farnar
á liverjum vetri um nágrennið. Er það einkum upp á Bjarnar-
fell, að Gullfossi og að Laugarvatni. Þetta eru nú helztu atriðin
úr starfseminni hérna. Margt er fellt burtu, sem eg veit, að þið
hefðuð gaman af að heyra um, en verður að biða þar til við
hittumst. Eg hefi i hyggju að starfa næsta vetur, eins og að
undanförnu, og tel eg víst, að íullskipað verði hjá mér, þrátt
fyrir kreppuna. Engin kreppa er háskalegri en sú, ef æska þjóð-
arinnar drúpir liöfði i feld sér og heldur höndum i skauti. Þið
skrifið mér og segið frá högum ykkar. Starfið og horfið rakkir
fram á leið.“
Þótt bréfkafli þessi hafi verið nokkuð langur, þá fannst mér
rétt að taka hann í heilu lagi, svo skýrt gæti komið fram, hvernig
sá áhugamaður vill starfa, er álitur íþróttirnar eitt bezta upp-
eldismeðalið. Og það er litlum efa bundið, að Sigurður Greips-
son er hér á réttri leið, er hann lætur skóla sinn starfa milli ver-
tiða, á þeim tima, sem annars mundi fara hjá mörgum til litils
gagns. Skólastarfið í framtíðinni mun meir og meir hníga í þá
átt, að verða tómstundavinna, er hinir námfúsustu nota sér til
þekkingar og þroska. Sú námsaðferð er heppilegri vegna þess, að