Menntamál - 01.08.1935, Blaðsíða 29

MENNTAMÁL
107
Það þarf að semja um það bækur, til leiðbeiningar fyrir al-
menning. Það þarf að gefa foreldrunum ráð og reglur um hversu
andleg heilbrigði barnanna verði læzt varin og eðlileg holl skap-
gerð bezt mótuð. Kennarar þurfa að kynna sér þessi efni ýtar-
lega og fræða svo foreldra* Það þarf að skrifa um þessi ei'ni
í blöð og timarit, sem allir landsmenn lesa, það þarf að ræða
þetta og skýra í útvarpi o. s. frv. Hér er mikið alvörumál á
ferðum, þvi að þótt lifið sé alltaf að kenna manninum og móta
hann allt fram á grafarbakkann, þá valda 4—G fyrstu árin af
lifi mannsins meiru um það, hvaða maður hann verður og hvaða
afrek hann vinnur í lífinu, en öll önnur æfiár hans til samans.
Um þetta kemur saman öllum helztu nútíma barnasálarfræð-
ingum, t. d. Sigmund Freud og öðrum þeim, sem leggja sálgreini-
aðferðir (Psykoanalyse) til grundvallar fyrir rannsóknum sín-
um. Þá leggja á þetta ríka áherzlu sálarfræðingarnir Bertrand
Russel, Jhon Dewey, Iíarl Biihler, Charles Boudouin, L. P. Jacks
og J. B. Watson, svo að aðeins séu fáir nefndir.
Fram að þessu hefir íslenzka barnakennara skort kunnáttu og
leikni til að kenna (byrjendum) smábarnakennslu, í lestri og
öðru frumnámi barna.
Þetta stafar af þrennum ástæðum. í fyrsta lagi er það, að til
mjög skamms tíma hafa kennaranemendur fengið mjög litla og
ófullnægjandi kennslu i byrjunarkennslu barna. Annars vegar
hefir ekki byrjunarkennslan náð undir skólaskylduna, og hefir
þá byrjunarkennslan eigi allsjaldan lent i höndum þeirra, sem
ekki höfðu kennslu að aðalstarfi sínu, eða þá kennara, sem kenndu
byrjendum aðeins um stundarsakir eða þangað til að þeir fengu
fastar stöður við skóla. í þriðja lagi hefir það um allmörg ár
verið mjög á reiki liversu byrjunarkennslunni skyldi hagað.
Það má öllum ljóst vera, að mjög veltur á því, að fyrsta kennsl-
an sé vel og skynsamlega af hendi leyst. Og þar sem nú byrj-
unarkennslan er meira og meira að færast inn í skólana og slcóla-
skylda barna verður vonandi mjög fljótlega m.iðuð við fyrsta
byrjunarnámið, þá er mjög þýðingarmikið að þessi kennsla verði
* Um hina sálfræðilegu hlið uppeldisins er nú til fjöldi bóka
á Norðurlandamálum, t. d.: Charles Boudouin: Barneopdragelsens
psykanalytiske bakgrunn, Oslo 1933. — S. Fryd: Psykoanalyse,
Oslo 1930. — Sigurd Næsgaard: Psj'koanalyse, Köbenhavn 1929.
— Bertrand Russel: Om opdragelse, særlig i den tidlige Barne-
alder, Oslo 1927. — John B. Watson: Psykologisk barneopdra-
gelse, Oslo 1932. — A. S. Neill: Vanskelige Börn, Köbenhavn 1933.