Menntamál - 01.08.1935, Blaðsíða 62

140
MENNTAMÁL
heimila hér í bæ og mun sá þar sæði tortryggninnar í
hjörtu fjölda margra foreldra; það varð í þetta sinn
sumargjöfin til margra samvizkusamra og áhugasamra
kennara þessa bæjar.
Eg liefi nú um nokkur ár verið formaður skólanefnd-
ar liér í bæ, og hefir því gefizt kostur á að kynnast
skólunum og starfi þeirra. Eg veit það að vísu vel, að
þeir eru ekki gallalausir og ná ekki fremur en aðrir
skólar því marki, sem þeirra beztu menn setja sér og
stefna að, en sömu sögu munu heimilin og hafa að
segja, hversu góð sem þau eru. En eg neita því af-
dráttarlaust, að sá dómur, sem hér er yfir þeim kveð-
inn, sé á nokkrum rökum byggður. Fjöldi þeirra kenn-
ara, sem eg hefi kynnst við skólana liér, láta sér mjög
annt um börnin, bæði andlega og líkamlega og sýna
það líka með því að leggja á sig utan tima margs kon-
ar vinnu fyrir börnin og með þeim, sem þeir fá ekk-
ert borgaða.
Vitanlega hafa vinnubrögð skólanna á ýmsan hátt
breyzt á seinni árum, í sambandi við aukna sálfræði-
lega þekkingu á eðli barnsins. Þar til má telja ein-
kunnargjafirnar, sem nútíma uppeldisfræðingar liafa
ekki aðra eins tröllatrú á og skólamenn þeirra tima,
þegar það var aðalmarkmið skólanna að troða ein-
hverjum þekkingarmolum í börnin, livað sem það
kostaði. Allra fráleitast sýnist það þó vera, að telja
árangur kristindómsfræðslu á nokkurn hátt geta ver-
ið bundinn við einkunnir. Eigi árangur kristindóms-
fræðslunnar að verða sá, að barnið verði hennar vegna
betri maður eða kona, og um það verður liklega ekki
deilt, að til þess sé ætlast, þá ættu ávextir hennar að
sýna sig í bættu dagfari og aukinni elsku til alls, sem
lifir, en ekki i hárri einkunn fyrir utanbókarlærdóm.
Þessi umrædda Morgunblaðsgrein endar á því að
leggja áherzlu á það, hve nauðsynleg sé einlæg sam-