Menntamál - 01.10.1949, Síða 7

MENNTAMÁL
65
SIGURÐUR SIGURÐSSON:
Ritháttur íslenzkunnar.
I. Stafsetning.
Ég minnist þess frá
æskuárum mínum, að ég
heyrði svo að orði komizt
um móðurmál vort, að það
væri lítt vandritað: orðin
væru rituð eins og þau
væru sögð.
En þó að ummæli þessi
séu ekki fjarri sanni, ef
ensk tunga er t. d. borin
saman við íslenzku að rit-
hætti og framburði, þá hef-
ir mér smám saman orðið
það ljóst, að íslenzkan er
allmjög vandrituð. Sú er
reynsla mín í þessu efni.
Þó að ég sé ekki lærður
málfræðingur, rithöfundur
eða stílsnillingur, þá hefi ég fengizt mikið við fræðslu
byrjenda í málfræði og stafsetningu um háífrar aldar
skeið. Hefi ég stuðzt við flestar byrjendabækur í þessum
efnum allt frá Réttritunarreglum Halldórs Friðrikssonar
til nýjustu kennslubóka í málfræði og stafsetningu.
En þó að ég telji mig hafa grætt allmikið á þessum bók-
um, þá er ég langt frá því að vera fullnuma í stafsetningu