Menntamál - 01.10.1949, Blaðsíða 13

MENNTAMÁL
71
v í sögninni að hafa og nafnorðinu æfi. Við gömlu menn-
irnir höfum lesið það og sungið í sálmabókinni um sex ára-
tugi, að æfin sé lærdómstími m. m. Nú má það ekki sjást
lengur, heldur skal það vera ævin.
Nýjustu stafsetningarreglur leggja líka áherzlu á það,
að orðin Svava, ævi, ævintýri og ævinlega séu svona rituð,
„svo og orð, sem af þeim eru dregin“, segja þeir Á. Þ. og
G. G.
Ég veit vel, að finna má átyllu fyrir þessu. Er hún að
mér skilst fólgin í tímamerkingu þeirri, sem æ hefir t. d.
í sí og æ, ætíS og ævarandi. Samt sem áður virðist mér
óheppilegt að taka þessi orð út úr aðalreglunni um almenn-
an rithátt orða með / eða v. Kemur það glöggt í ljós á þann
hátt, að nú síðustu árin koma á prent æfintýri og æfisögur,
ævintýri og ævisögur. Sé svo bókaskrá raðað eftir bóka-
heitum í rétta stafrófsröð, þá lenda /-bækurnar framar-
lega í æ-flokki, en v-bækurnar fyrir aftan ættartölur og
reyfarann Ættarskömm.
Þá er og þess að geta, að fjöldi annara orða hefir hljóð-
líkingu við þessi umræddu orð. Er því ekki ólíklegt að
fleiri eða færri af þeim sigli í kjölfarið og verði skrifuð
með v. — Hefi ég nýlega séð orðin auðævi og örævi svona
stafsett á prenti. Freistandi virðist að rita sögnina að æfa
og nafnorðið æfing á sama hátt. Eru þá aðeins tekin þau
orð, sem eru með æ í sambandi við / eða v. En hljóðlíkingin
nær til fjölda margra annara orða. Ólíklegt er að vísu að
farið verði að rita sagnirnar hafa, lifa, skrifa og sofa með
v, en hljóðlíkingin gæti þó leitt til þess. — Nafnið ólavía sá
ég í blaði í sumar. Nafnið ólafur hefir þó hingað til verið
ritað með / á íslenzku. —
Þá er „fuglinn í fjörunni". „Hann heitir már“, segir í
stefinu. Til þess er vitnað í smágrein í tímaritinu Stígandi.
Eftir skýringu á beygingu nafnsins segir höfundur, að
algerlega rangt sé að rita / í eignarfallinu af heiti fugls-
ins, Satt er það að vísu, ef miða skal ákveðið við þessa eldri