Menntamál - 01.10.1953, Síða 45

MENNTAMÁL
111
Uppeldismálaþing 1953.
Uppeldisniálaþing Sambands íslenzkra barnakennara hið áttunda í
röð, var háð í Melaskólanum í Reykjavík dagana 12.—14. júní 1953.
Við setningu þingsins, þar sem viðstaddir voru: Forseti íslands, lierra
Ásgeir Ásgeirsson, menntamálaráðherra Björn Ólafsson, sendihcrra
Dana frú Bodil Begtrup, borgarstjóri Reykjavíkur Gunnar Thorodd-
sen, settur fræðslumálastjóri Ingmar Jóhannesson og fleiri gestir, vortt
alls um 150 manns. Skráðir fastir þátttakendur þingsins voru 108.
Forsetar þingsins voru:
Hervald Björnsson skólastjóri í Borgarnesi og
Guðjón Guðjónsson skólastjóri í Hafnarfirði.
Þingritarar voru: Jónas Jósteinsson, Oddný Sigurjónsdóttir og Einar
Einarsson.
Dagskrá þingsins var:
íslenzkt þjóðerni og skólarnir.
Sérstök erindi um dagskrármál þingsins fluttu:
próf. Einar Ól. Sveinsson og
dr. Broddi Jóhannesson.
Á milli þingfunda voru skoðuð: Þjóðminjasafnið og Listasafn ríkis-
ins. Menntamálaráðherra bauð þingheimi til kaffidrykkju í veitingasal
Þjóðleikhússins.
Að boði stjórnar S. í. B. átti Samband framhaldsskólakennara full-
trúa á þinginu.
SAMÞYKKTIR. I.
Uppeldismálaþingið er einhuga um þá skoðun að því aðeins varð-
veiti íslendingar þjóðerni sitt og sjálfstæði, að þeir leggi af alhuga
rækt við menningu sína. Með þeim hætti einum öðlast þjóðin styrk
til að standa gegn þeim áhrifum erlcndum, sem ógna íslenzkri menn-
ingu: óvönduðum þýðingum, lélegum og siðspillandi kvikmyndum,
ómerkilegu útvarpsefni frá erlendum útvarpsstöðvum bæði í landinu
sjálfu og utan þess. Sú ógnun, er i slíkum áhrifum felst, er orðin
stórum hættulegri vegna sambýlis við erlent lierlið í landinu. Þingið
leggur því áherzlu á, að stjórnarvöld landsins og öll þjóðleg menningar-
samtök leggist á eitt um það að sporna af fremsta megni við umgengni
íslenzkrar æsku við hið erlenda herlið. Hins vegar er þjóðinni nauð-
synlegt að njóta hollra menningaráhrifa frá öðrum þjóðum, hverjar
sem þær eru, enda hefur islenzk menning frjóvgazt við slík áhrif á
umliðnum öldunt.
Þingið ber fullt traust til skóla landsins, að þeir láti einskis ófreistað