Menntamál - 01.12.1957, Síða 28

218
MENNTAMÁL
34. Verið eðlileg og forðizt óheflað háttalag.
35. Látið ekki á yður fá, þó að nemandi spyrji einhvers,
sem þér getið ekki svarað fyrirvaralaust. Oft kemst lærð-
asti kennari ekki hjá því að svara á þessa leið: „Ég veit
það ekki, en ég skal athuga það fyrir morgundaginn."
Gagnkvæmur skilningur.
36. Kennsla verður ekki í lagi, nema skilningur milli
nemenda og kennara sé góður. Vel skipulögð, lifandi
kennsla auðveldar sambandið.
37. Þekking á nemendum bætir sambandið. Athugið því
bekkinn í kennslustundum æfingakennara og skólasyst-
kina.
38. Kennari verður öruggari og hann getur komið við
meiri fjölbreytni í kennslunni, ef hann er vel undirbúinn,
enda er þá auðveldara að semja spurningar og svara þeim
og finna snjöll dæmi, en með því verður samleikurinn við
bekkinn ljúfur og sjálfkrafa.
39. Hins vegar verður samvinnan erfiðari, ef kennari
er of háður kennslubók eða kennsluáætlun. Lifandi sam-
vinna er undir því komin, að kennari hagi sér eftir að-
stæðum í bekknum og sinni svörum og spurningum barn-
anna.
40. Horfið á börnin, en rýnið ekki í kennslubókina eða
á púltið.
41. Kennsla á ekki að gerast fyrir æfingakennarann
eða fyrir bekkinn, heldur með honum. Allt samband kenn-
ara og nemenda verður farsælast, ef kennarinn getur
gleymt sjálfur sér, en einbeitir sér að viðfangsefninu og
bekknum.
Agi.
42. Sá, sem kennir hverju sinni, er ábyrgur fyrir vinnu-
friði í bekknum. Þá er agi beztur, ef nemendur eru starf-
samir í kennslustund. Það léttir kennaranum að halda aga