Menntamál - 01.12.1957, Page 29

MENNTAMÁL
219
í bekk, ef hann er ákveðinn, rólegur, vingjarnlegur og
glaðlyndur.
43. Umberið það ekki, að vinnufriður sé rofinn, en
beitið eins vægum ráðum og kostur er, tilliti, þögn, radd-
hreim, nafni. Beitið aldrei neins konar háði eða skopi.
44. Umberið ekki heldur neins kyns hirðuleysi eða van-
rækslu. Leitizt við að gefa gott fordæmi um reglusemi og
stundvísi.
45. Yður er heimilt að krefjast þess, að börnin komi
fram við yður sem hvern kennara annan, einnig þegar þér
eruð ein(n) með bekknum. Ræðið vandkvæði yðar hrein-
skilnislega við æfingakennara. Þá á hann auðveldara með
að hjálpa yður og stuðla að sem notadrýgstri menntun
yðar.
Ýmislegt.
46. Áheyrnarnemendur skulu fylgjast nákvæmlega með
kennslunni og skrifa sér til minnis, svo að þeir geti rætt
skynsamlega um hana.
47. Hópæfingum og æfingum á fyrsta skeiði skal að
jafnaði lokið 5—10 mínútum fyrr en venja er til um
kennslustund, svo að unnt sé að rökræða kennsluna.
48. í lok kennslustundar skal kennaraefni líta eftir því,
að börnin hverfi skipulega úr stofu, göngum og stigum.
49. Gleymið ekki að skila kennslutækj um aftur á sinn
stað. Gætið þess, að hver hlutur sé settur á réttan stað,
ef börnin hjálpa til við það.
D. Athugun á kennslu kennara og félaga og vinnu þeirra
með börnunum.
1. Athugið, hvernig kennarinn leitar sambands við
fcörnin. Hvaða ráðum beitir hann til þess að vekja áhuga
þeirra og örva þau?
2. Hvaða aðferðum og tækjum beitir kennarinn til þess
að lífga námsefnið?