Menntamál - 01.12.1957, Qupperneq 64

254
MENNTAMÁL
ráð fyrir því, að kennarinn sé maður, sem hollt sé, að þau
hafi til fyrirmyndar. Annars er hann auðvitað ekki stöðu
sinni vaxinn, hve margfalda og góða skólavitnisburði, sem
hann annars kann að hafa.----------0g persónuleg áhrif
hans verða venjulega varanlegri og dýpri en sjálf fræðsl-
an. Á þann hátt getur hann vafalaust haft djúp áhrif á
þroska barnanna og beint honum á hollar brautir. En úr
þessum áhrifum verður ekki neitt, ef viðkynningin er lítil,
svo sem jafnan verður, ef kennarinn er með börnunum
aðeins örfáar stundir á viku...“
H. Rútzebeck, fræðslumálastjóri, í ræðu á norræna
kennaraþinginu í Osló 1920: „ . .. Veitið aðferðunum fulla
athygli, en beygið yður í lotningu fyrir andanum. Því til
að efla þroska barnanna þarf þroskaðan kennara, og til
að ala upp góða drengi þarf drenglyndan kennara. En
þroski og drengskapur verður aldrei bundinn í aðferð-
um...“
Aðalsteinn Eiríksson: „ ... Mikil áherzla er lögð á önd-
unaræfingar og liðkun raddfæranna, og eru sérstakar að-
ferðir og leikir, sem nota má til þess. Ennfremur að bera
skýrt og fallega fram orðin, með réttum hljómum og
áherzlum. Það er ekki einungis lögð áherzla á nótnalestur
og „teoriur“, heldur líka á fegurð söngsins, meðferð efnis
og vald á röddinni..
Jón Þorsteinsson: „ ... Það er viðurkennd reynsla, að
sjálfsagi þroskar viljann, að hreinlæti styrkir sómatil-
finninguna og að reglubundið líferni bætir heilsuna. En
þetta þrennt verða iðkendur (Múllers-)kerfisins að temja
sér....“
Jónas Jónsson: „ ... Þeir (þ. e. héraðsskólarnir) eiga
að búa unga fólkið, eftir því sem hægt er, undir að líkjast
hinum beztu og þroskuðustu konum og körlum, sem vaxið
hafa í skauti sveitalífsins og menntast af sjálfsdáðum-