Menntamál - 01.12.1957, Qupperneq 79

MENNTAMÁL
269
þú sérð á töflunni, er reiknuð sérstaklega fylgni fyrir
meðaleinkunnir stúlkna og pilta, en einnig fylgni fyrir
aðaleinkunnir þeirra allra til samans.
Og hver er niðurstaðan?
Hún er táknuð með fylgnitölunni, sem er allmisjöfn,
eins og af töflunni má sjá. Mest hefur fylgnin reynzt
vera með landsprófseinkunnum pilta 1947 og þriðjabekkj-
areinkunn þeirra vorið eftir, þ. e. a. s. 0.88. Minnst er
hún hins þegar með landsprófseinkunnum pilta 1951 og
stúdentsprófseinkunn þeirra 1955, þ. e. 0.44.
Fylgnitala er þokkalegt orð, en nokkuð lætur það þó
annarlega í eyrum, og ég veit ekki, hvort öllum er ljós
merking þess.
Það má vera, en fylgnireikningurinn er ein hagfelldasta
og gleggsta aðferð staðtölufræðinnar til þess að benda á
samband ýmissa þátta, en það á við fylgnitöluna sem
hverja aðra mælieiningu, að menn verða að venjast henni
og kynnast til þess að skilja merkingu hennar. Hér er þó
ekki staður né tími til þess að gera grein fyrir fylgnitöl-
unni sérstaklega, en segja má, að fylgnitala frá 0,90 upp
í 1 tákni svo til algera fylgni, 0,70—0,90 tákni mjög náið
samband, síðan gefur hún bendingu um æ losaralegra sam-
band, og hvað hún fer niður fyrir 0,30, skiptir sambandið
litlu máli. Ef til dæmis fylgni landsprófseinkunna og síð-
ari skólaeinkunna væri minna en 0,30, segði það til um,
að einkunnir einstakra nemenda riðluðust svo mjög, að
fátt væri áþekkt eða sameiginlegt með þeim á fyrri og
síðari prófum.
Er þá ekki fylgnitalan 0,44 fyrir landsprófseinkunnir
og stúdentsprófseikunnir næsta lág?
Að vísu, en þetta er lægsta fylgnitalan, sem fram kom,
og yfirleitt má segja, að fylgnin sé allmikil og stundum
mjög mikil.
En verður ekki að telja forsagnargildi þess prófs harla