Menntamál - 01.12.1962, Side 65

MENNTAMÁL
279
nú ekki ykkur, sem eruð dugleg og afkastamikil, að þið
gætuð eitthvað gert til þess að starf hinna félaga ykkar
yrði ekki svona erfitt og leiðinlegt?"
Hjálpfús nemandi segir: „Ég skal hjálpa í hópi Ara.“
Hans eigin hópur leysist upp, þegar hann yfirgefur hann.
Þeir tveir, sem eftir voru, ganga til starfs með öðrum hóp-
um. Fordæmið hvetur hina til að gera það sama, og niður-
staðan verður jöfnun á starfsgetu hópanna.
Við næstu frásögn veita allir því athygli, að þessi starfs-
tilhögun hefur verið hagkvæm. Hin ýmsu verkefni hafa
yfirleitt verið unnin betur. Það verða ekki eins margar
eyður og fyrr, og frásagnirnar verða fróðlegri og skemmti-
legri.
Öðru hverj u kemur það fyrir, að hægt er að leysa vanda-
málið án þess að breyta flokkunum. Duglegir nemendur
taka að sér seinfæra félaga og hjálpa þeim markvissar en
fyrr. Litlu skiptir, hvor leiðin er valin. Aðalatriðið er það,
að skilningur hefur vaknað á því, að allir eru hver öðrum
háðir. Það er hreint ekki sama fyrir þá gáfuðu, ef mikil-
væg verkefni eru útfærð á vesaldarlegan hátt. Þeir spyrja,
til þess að fá að vita meira um atriði, sem vekja áhuga
þeirra, en fá ófullnægjandi og óljós svör hjá þeim, sem
segja frá. Þegar þeir fara að hjálpa seinfærum félögum,
komast þeir að því, að það er ekki nauðsynlegt að nota
yfirburði til að upphefja sjálfan sig. Það veitir almenna
ánægju og gleði að hjálpa öðrum, og hefur meiri kosti fyrir
heildarárangur bekkjarins.
í þessu sambandi er skylt að benda — í fullri hreinskilni
— á þá miklu sjálfselsku, sem birtist í sumum uppeldis-
fræðilegum nýjungum, eins og t. d. hinum svo nefndu úr-
valsbekkjum. Á kostnað hins opinbera er komið upp sér-
stökum deildum fyrir gáfaða og iðna nemendur. Þeir eiga
á skemmri tíma en aðrir að ljúka námsefni sínu og ná
þannig mikilvægu forhlaupi í lífsbaráttunni, til þess að
geta sem fyrst fengið ábyrgðarmiklar og vellaunaðar stöð-