Heima er bezt - 01.05.1997, Blaðsíða 6

kom úr námi. Þar fékkst hann við ýmis konar jámsmíði,
bílaviðgerðir, pípulagnir og sitthvað fleira. Vinnuskúrinn
hans og öll tæki og tól brunnu fyrsta veturinn en þá kom
bróðir hans, Ástvaldur , honum til aðstoðar og þeir stofn-
uðu saman Vélsmiðjuna Stál árið 1948.
Foreldrar mínir em Pétur Blöndal og Margrét Gísladóttir.
Móðir mín fæddist á Breiðdalsvík en faðir hennar kom frá
Flatey á Mýrum í Austur-Skaftafellssýslu og móðir hennar
frá Fáskrúðsfirði. Móðir mín er elst sinna alsystkina en
móðurafi minn hafði verið giftur áður og átti fimm böm í
því hjónabandi. Hann missti fýrri konu sína ffá bömunum
ungum og náði sér þá í unga og fallega ráðskonu, giffist
henni og átti með henni 5 böm. Þetta er því stór ættbálkur
og þannig er því líka háttað í foðurættinni.
Blöndalsnafnið er úr Vatnsdalnum. Lárus sýslumaður
Blöndal var langalangafi minn. Sonur hans, Ágúst Blön-
dal, flutti hingað austur og varð sýsluskrifari hjá Jóhannesi
Jóhannesen sýslumanni en þeir voru mágar. Ágúst kom frá
Komsá í Vatnsdal og flutti hingað með fjölskyldu sinni en
á leiðinni urðu eftir nokkur böm hans. Þannig varð dóttir
eftir á Blönduósi og önnur á Sauðárkróki og einn sonur á
Akureyri. En hingað kom hann með 4 böm og afi minn,
Theódór, var eitt þeirra. Hann bjó hér alla tíð síðan og var
meðal annars bankastjóri í 40 ár. Faðir minn er svo ætt-
leiddur inn í Blöndalsættina en jafnframt Húnvetningur.
Pabbi fæddist fyrir norðan en móðir hans og Emilía, kona
Theódórs, voru systur. Emílía og Theódór áttu engin böm
og pabbi var ættleiddur hingað austur. Því var það ein-
hveiju sinni þegar ég var í pólítíkinni og andstæðingur
minn var kominn í þrot í einhveiju þrasi okkar á milli, að
hann sagði: “Þú geldur þess helv..... þitt að þú ert bara
gervi - Blöndal.“
Við emm 5 systkinin. Ég er elstur, þá kemur Gísli, svo
Ásdís, Margrét og Emilía. Yngstu systur mínar tvær fædd-
ust löngu eftir að ég fór að heiman og Emilía er aðeins 2
ámm eldri en elsta bamið okkar.
Ég gekk hér í bamaskóla og fór síðan og las undir lands-
próf norður á Akureyri en svo æxlaðist það þannig að próf-
ið tók ég á Eiðum. Ég ætlaði í Menntaskólann á Akureyri
en skipti um skoðun og fór í Tækniskólann í Reykjavík,
sem þá var nýr skóli. Þetta er eina ákvörðunin í lífi mínu,
sem ég hef séð eftir. Ég held að menntaskólaárin séu mjög
góð og skemmtileg og sakna þess að hafa ekki tekið þátt í
slíku. Hinsvegar eignaðist ég mjög góða vini og félaga í
mínu námi og hef haldið sambandi við þá.
Undirbúningsdeild Tækniskólans var ætlað að brúa bilið
milli þeirra sem höfðu landspróf eða gagnfræðapróf ann-
arssvegar og þeirra sem höfðu stúdentspróf í raungreinum
hinsvegar. Ég fór í undirbúningsdeildina og síðan var ég í
eitt ár í tækninámi en þá urðum við að fara til útlanda til
framhaldsnáms, sem ég og gerði.
Björg:
Ég fæddist á Eskifirði 1946 og ólst þar upp til 14 ára
Björg á fermingardaginn
með föður sínum, Sigurði
Magnússyni. Þetta mun
hafa verið í eina sinnið
sem hann setti upp
Fálkaorðuna.
Björg og Víðir bróðir í
garðinum heima á Eski-
firði
aldurs. Foreldrar mínir voru Sigurður
Magnússon skipstjóri og útgerðarmaður á Víði SU 175 og
Halldóra Guðmundsdóttir. Ég á einn eldri bróður, Víði.
Faðir minn kom frá Eyri við Reyðarfjörð en flutti til Eski-
fjarðar þegar hann var unglingur. Móðir mín var Reykja-
víkurmær í húð og hár. Þau voru komin vel yfir þrítugt
þegar þau giffust. Móðursystir mín, Dadda, bjó á Eskifirði
og var gift Einari Ástráðssyni héraðslækni. Sagan segir að
pabbi hafi verið sendur með pakka ffá Döddu til foreldra
hennar og hitt þá móður mína. Hvemig sem það gekk nú
fyrir sig, þá fór marnma austur, kannski til að heimsækja
systur sína, ílentist og ég ólst þar upp og átti afskaplega
góða æsku. En mamma átti sér alltaf þann draum að flytja
aftur til Reykjavíkur. Sem skipstjóri fór pabbi venjulega á
vertíð í Vestmannaeyjum í janúar og svo á síld þannig að
það skipti ekki öllu máli hvar við bjuggum.
166 Heima er bezt